5 winterboeken

Met de winter is het laatste seizoen van dit jaar aangebroken en dus is het tijd om – na de lente, zomer en herfst – voor de laatste keer dit jaar onze boekenkast in te duiken. Dit keer vijf boeken die ik op basis van hun titel, inhoud of cover associeer met de winter (de links brengen jullie naar de Goodreadspagina):

Lenteboeken (Le petit requin)

Geef me nu eindelijk wat ik altijd al had van Herman De Coninck
Het is vooral de sobere tekening op de cover die mij aan de winter doet denken, maar ook het gedicht “Verlanglijstje” waaruit de titel komt, is heel toepasselijk voor deze periode.

Grief is the thing with feathers van Max Porter
Er zijn weinig seizoenen waarin het verlies van een geliefde zo hard kan aankomen als tijdens de winter. Net omdat familie en vrienden zo’n prominente rol spelen tijdens de feestdagen, valt het des te harder op dat die ene stoel leeg blijft, dat die ene typische kus en knuffel op Nieuwjaar ontbreken… Grief is the thing with feathers is zo’n mooi boekje over rouwen, dat het – hoewel pijnlijk – ook troostend is.

Metamorphosen van Ovidius
Een nieuw jaar brengt nieuwe voornemens met zich mee en dat is bij mij niet anders. Hoeveel keer ik al niet – de ene keer succesvoller dan de andere – geprobeerd heb om te transformeren in een betere versie van mijzelf: sportiever, gezonder, creatiever… Een boek met verhalen over metamorfoses leek mij daarom best wel toepasselijk 😉

De zielzoeker van Georg Groddeck
Wie de veranderingen nog dieper zoekt dan enkel op lichamelijk vlak, is misschien wel gebaat bij dit boek waarin een mens zichzelf probeert te genezen door een compleet tegengestelde persoonlijkheid aan te nemen. Ook al lijkt zo’n drastische beslissing mij niet bepaald gezond, dat neemt niet weg dat leren over jezelf en “je ziel” hoe dan ook interessant is en misschien wel kan helpen bij het bepalen van die voornemens op weg naar een “betere zelf”. Of vooral: bij het aanvaarden dat je huidige zelf al meer dan voldoende is en geen verbetering hoeft.

Sez Ner van Arno Camenisch
Ook al is het in België al jaren geleden en is het ook hier in Zwitserland in de lager gelegen gebieden geen evidentie, ik verbind de winter en kerstmis nog altijd met sneeuw. Waar die wel te vinden is, is in de bergen hogerop en daar speelt dit boek zich af. Dat en de cover die zo donker is als de lange winternachten, maakten dat dit boek wel een plaatsje in deze lijst verdiende.

Hebben jullie boeken in de kast staan die jullie associëren met de winter?

13 reacties

  1. Ik wacht op het nieuwste boek in de Game of Thrones serie, dat zal de harde winter net aangebroken zijn :-).

    • Haha, er is weinig toepasselijker te vinden dan Winter is coming inderdaad 🙂
      En komt het er dan binnenkort eindelijk aan, het nieuwste boek? Ik twijfel nog altijd of ik die reeks zou lezen: ’t zijn eigenlijk geen boeken die mij spontaan aanspreken, maar tegelijk kijk ik wel heel graag naar de serie.

    • Ja, Harry Potter! Eigenlijk raar, maar daar heb ik bij dit bericht totaal niet aan gedacht, terwijl ik die vorig jaar net rond deze periode gelezen heb 🙂

  2. Mooie foto en mooie boeken! Ik associeer ook Harry Potter met de winter, maar de Groene Bloem Trilogie die ik nu lees, voelt ook winters aan.

  3. Ik zou de Harry Potter-boeken nu ook graag herlezen. De eerste film kijk ik ook graag opnieuw met de feestdagen. Al moet ik meteen ook toegeven dat ik die boeken eigenlijk het hele jaar door graag wil lezen. 😉

    • Haha, waarom verbaast dat mij niet? 😉 Vorig jaar heb ik HP ook rond deze periode gelezen, maar de films heb ik nog nooit gezien. Ik was indertijd zó teleurgesteld door de affiche: die acteurs zagen er zo anders uit dan hoe ik mij de personages voorstelde… 🙂

  4. Voor mij zijn de Harry Potter boeken ook de ideale winterboeken (maar de films vind ik eigenlijk nog winterser). Verder roepen Miss Peregrine & Uprooted ook wel winterse gevoelens op bij mij.

  5. Ik wil die max Porter ook lezen, maar ergens ben ik er ook bang van omdat het mij wel heel emotioneel lijkt

    • Goh, het is zeker emotioneel, maar ik ben er niet – zoals wel bij sommige andere boeken – bij beginnen wenen, vooral door de experimentele taal in de stukken met de kraai.