Doodgewone dingen (3)

Afgelopen week koos ik als “minimalisme-opdracht” onder andere voor practice gratitude. Ik sta wel af en toe stil bij de schone dingen des levens, al zou het zeker geen kwaad kunnen om dat nog net iets vaker te doen. En dan zeker de hele kleine dingetjes op de moeilijke dagen. Maar soit, ik maakte het lijstje in mijn hoofd de dag zelf (wegens weinig tijd en geen papier of internet meteen in de buurt) en vulde het tijdens het schrijven nog een beetje aan. Tijd voor een derde aflevering van doodgewone dingen dus (een idee van Kelly van Tales from the Crib), een combinatie in willekeurige volgorde van altijd aanwezige dingen (die eigenlijk vaak te fantastisch zijn om ze “doodgewoon” te noemen) en recente gebeurtenissen.

Matterhorn (Le petit requin)

  1. Johan die mij altijd zo goed aanvoelt.
  2. Wandelen in de bergen, fietsen in de bergen, gewoon zijn in de bergen.
  3. Afspreken met iemand die ik al een tijdje niet meer had gehoord of gezien en merken dat we gewoon weer als vanouds een hele avond aan het babbelen zijn.
  4. Tijdens een overstap kort tijd hebben om de Dom van Keulen te bewonderen.
  5. Lunchen in Parijs met pizza en een goed boek.
  6. In aansluiting op bovenstaande puntjes: de vanzelfsprekendheid waarmee ik reis. Afgelopen week nam ik de trein van Zürich over Keulen naar Brussel en een paar dagen later van Brussel over Parijs naar Zürich. Vroeger moest alles tot in de puntjes voorbereid zijn, want “aaargh, in Parijs toekomen in Gare du Nord, maar moeten vertrekken in Gare de Lyon, dat 5km verder ligt”: nu kijk ik gewoon eventjes kort hoeveel tijd dat vraagt (kwestie van op zijn minst te weten of ik mij moet haasten of niet 🙂 ) en dan zoek ik ter plaatse wel uit welke verbinding op dat moment de beste is, omdat ik weet dat het allemaal wel lukt. Veel rustiger!
  7. Tijd met mijn ouders.
  8. Niet zo minimalistisch, maar wel leuk: nieuwe, helemaal faire kleren en daar dan al meteen complimentjes over krijgen ook.
  9. Mediteren.
  10. Mijn eerste bloglunch met Kelly van Ma vie en vert: op voorhand dacht ik vooral heel enthousiast “dat ziet er een keitoffe uit, dus dat gaat wreed plezant worden”, maar toch ook een klein beetje “stel je voor dat wij mekaar nu eigenlijk niets te vertellen hebben, wat dan?”. Maar kijk, 4,5u heel gezellig gebabbel later (en met een gevoel dat we eigenlijk nog niet eens uitgepraat waren), bleek zij effectief een keitoffe en die laatste gedachte vooral heel belachelijk 😉
  11. Zwemmen in open lucht.
  12. Een massage.
  13. Rondsnuisteren in mijn favoriete boekenwinkels in Brussel en nog een superleuke nieuwe ontdekken er bovenop.

Tropismes (Le petit requin)

  1. Een hele leuke prijs winnen en dat terwijl ik gewoon een enquête invulde, die ik sowieso zou ingevuld hebben. Dank u Meisje van Nummer 44!
  2. De stage die steeds leuker wordt: kreeg ik in het begin te vaak naar mijn goesting de typische “stagiair-jobkes”, dan zijn het tegenwoordig bouwhistorische onderzoeken, inventarissen…
  3. Een goed gesprek met mijn grootmoeder.
  4. Taart bakken, overigens een dubbele win dit keer, want de familie voor wie het bedoeld was, was content omdat zij er geen bestel- en afhaalstress over hadden en ik was content, want ik kon nog eens bakken.
  5. Een leuke lunch op het werk.
  6. Stappen durven zetten die helpen om de rust in mijn hoofd te bewaren / terug te vinden / te versterken.
  7. Al het bezoek deze zomer: ’t was bij momenten heel druk, maar het was vooral heel leuk: dat familie en vrienden ook hun weg naar hier vinden, dat er veel goede gesprekken waren, dat we ons “nieuwe land” samen met hen kunnen verkennen…
  8. Mijn mp3 een tweede leven geven en daardoor weer vaker onderweg genieten van muziek.
  9. Poezelige voetjes na een pedicure i.p.v. openspringende kloven voor de pedicure.
  10. Zelfgemaakt vers brood (alleen al die geur in huis zou voldoende zijn, maar het smaakt dan ook nog altijd eens goed)
  11. Mijn mappen boordevol foto’s. Want ook al zucht ik wel eens bij het idee dat ik die nooit of te nimmer gesorteerd en in fotoalbums ga krijgen, eigenlijk zijn het vooral bewijzen van de fantastische dagen en weekends die wij hebben.
  12. Het besef dat mijn leven tegenwoordig soms echt wel is, zoals ik het mij als kind/puber voorstelde: een fantastisch lief, wonen in het buitenland, veel sporten, veel lezen, een tof werk, bijstuderen…

15 reacties

  1. klinkt goed … en ik heb het trouwens ook al ondervonden dat bloggers meestal héél toffe mensen zijn en dat het dikwijls goed klikt 🙂

    • Doe ik! Ik heb het geluk gehad om drie van mijn grootouders heel lang te kennen, maar toch heb ik bij mijn beide grootvaders (gestorven toen ik 19 en 25 was) het gevoel dat ik dat onvoldoende gedaan heb. Al hoort dat gevoel waarschijnlijk sowieso bij afscheid nemen…

  2. Wat een leuk overzicht! Pedicure, dat zou ik ook eens moeten doen, maar dat komt er nooit van. Misschien tegen volgende zomer eens proberen. 😉

    • Oh, maar poezelige voetjes zijn in de winter ook aangenaam hoor 😉 Bij mij is het jammer genoeg bij momenten echt noodzakelijk (dit keer had ik al een tijdje pijn bij het stappen omdat er een kloofje telkens opnieuw opensprong), anders zou het er waarschijnlijk ook zelden of nooit van komen.

  3. Wat een mooie lijst zeg!
    Ik krijg er zin van om ook de kleine gelukjes bij te houden in een schriftje, om er bij stil te staan en ze later eens terug te lezen. Is de tweede foto deze van een boekenwinkel? Wauw, daar kan je precies een paar uurtjes in ronddolen …

    • Die foto is boekenwinkel Tropismes, een van de mooiste in Brussel, vind ik. Hij lijkt op foto wel wat groter dan hij is, omdat ze heel slim met spiegels werken 🙂 Maar sowieso dool ik er wel een tijdje in rond ja!

      Enneuh, doen dat schriftje!

  4. Haha, de tweede gedachte voor onze lunch 🙂 Ik had er het volste vertrouwen in, maar misschien is dat omdat ik het zelf had voorgesteld. Als het initiatief niet van mezelf komt, ben ik ook al eens wat zenuwachtiger geweest 🙂
    En jeej, taart maken ‘op bestelling’ is zoooo fijn! Ik doe dat eigenlijk te weinig, bedenk ik me nu. Ik maak ook gewoon veel te weinig taart tegenwoordig. Daar moet verandering in gebracht worden!
    En dat reizen met het openbaar vervoer: herkenbaar! Ik zocht vroeger ook alles in detail uit en dat voelde altijd een beetje als drukdoenerij. Nu zoek ik mijn heenrit wel op voorhand op (duh), maar de terugrit, dat zie ik dan wel als ik aankom. En dat lukt ook 🙂

    • Ja, ik bak tegenwoordig ook te weinig, vooral omdat ik nog niet echt bedreven ben in suikervrij bakken en ja, ik wil ons echt wel niet elke week volproppen met gebak mét suikers 🙂 Toen ik hoorde dat Johans zus van plan was om taarten te bestellen bij de bakker, ben ik dus snel even tussengekomen met “oh, maar ik wil dat wel doen hoor, heel heel graag zelfs” 😉

  5. ik ben ook altijd die die zegt “maar ik kan dat wel doen hoor!” en dan sta ik enkele dagen later te bakken zonder voldoende tijd om dat te doen, maar als die taart dan op tafel komt en er iemand zegt van “amaai, die is lekker”, dan vergeet ik al dat voorgaande 😀

    • Haha, herkenbaar! Ik had dit keer wel hulp van Johan en mijn moeder, wat veel verschil maakt natuurlijk. En toch: op een of andere manier wilde de tiramisu niet opstijven en dreven die boudoirs continu naar boven. Toen was het ook efkes “ik heb GEEN tijd om een andere tiramisu te maken he jongens, GEEN tijd he!”. Maar kijk, uiteindelijk was de tiramisu-“crème” ook lekker 😉