Gelezen in december 2014

Was ik in november al in de wolken met zeven gelezen boeken, dan was december pas echt weer een maand zoals ik er in geen tien jaar nog een gehad heb. Ik verslond dertien boeken en sloot daarmee een fantastisch boekenjaar af, dat rustig begon, maar waar de boeken mij gaandeweg meer in meer in hun macht kregen 🙂
Het was achteraf bekeken een zeer wisselvallige maand: ik las een aantal boeken die mij nog heel lang gaan bijblijven, maar ook een paar anderen die ik zeer snel zal (en wil) vergeten.

Ik las in december:

Dimitri Verhulst, De helaasheid der dingen

De helaasheid der dingen (Dimitri Verhulst)

Dit was mijn eerste kennismaking met Dimitri Verhulst en het feit dat hier ondertussen een volgend boek van hem klaarstaat in de kast, zegt waarschijnlijk al genoeg.

Het verhaal is ongetwijfeld welbekend bij iedereen: de auteur schetst een beeld van zijn jeugd in het dorp “Reetveerdegem” (een buurdorp van waar ik opgroeide). Dat beeld is prachtig: bij momenten hilarisch, bij momenten zeer pijnlijk.
De film staat nu ook op het programma; ik ben benieuwd!

Tim Krabbé, De grot

De grot (Tim Krabbé)

Dit boek behoorde tot een serie “Boekentoppers” die ik in het middelbaar via school aankocht. Om een of andere reden las ik de serie toen niet en omdat ze toch maar stof stond te vergaren bij mijn ouders thuis, besloot ik alle boeken eens te lezen en dan te beslissen of ik ze zou wegdoen of bijhouden.

Het verhaal gaat over Egon en Axel of over Egon en Marcie, al naargelang je kiest voor de spannende, dan wel romantische kijk 🙂 Axel is de onbezonnen jeugdvriend op het slechte pad, waar Egon bij gaat aankloppen op het ogenblik dat hij geld tekort heeft. Het boek start met de afloop van de reis die Egon onderneemt en geeft daarna beetje bij beetje meer informatie over hoe de levens van Egon en Axel zich regelmatig kruisten en hoe het zover is kunnen komen.
Eerlijk gezegd denk ik dat ik dit boek beter gelezen had toen ik het kocht zo’n 10 jaar geleden. Op dat moment las ik heel graag thrillers en aanverwanten en zou dit boek mij misschien iets meer bevallen zijn. Vandaag viel het boek vooral tegen: de verhaallijn te zwak, het einde te melig en voorspelbaar.

Renate Dorrestein, Zonder genade

Zonder genade (Renate Dorrestein)

Ook dit boek behoorde tot de Boekentoppers serie en kwam na lezing al helemaal zonder twijfel terecht op de “wegdoen”-stapel.

Het verhaal had nochtans zoveel potentieel, want het schetst het beeld van een koppel dat moet omgaan met de zinloze dood van hun zoon, die op zijn vijftiende wordt doodgeschoten in een discotheek. In de lijn der verwachtingen gaan beide ouders daar op een andere manier mee om, wat zorgt voor spanningen in hun relatie. Tot daar alles goed, maar toen trok Dorrestein het hele verhaal wat mij betreft in het belachelijke met een compleet ongeloofwaardige scène.
Jammer, want dit had evengoed een heel goed boek kunnen zijn.

Kris Van Steenberge, Woesten

Woesten (Kris Van Steenberge)

Woesten was een van de decemberboeken in de Verbeelding bookclub op Goodreads en kwam daardoor op mijn leeslijst terecht. Het boek vertelt het verhaal van een familie in de Eerste Wereldoorlog vanuit vier verschillende standpunten: moeder Elisabeth, vader Guillaume, de mismaakte zoon Nameloos en zijn tweelingbroer Valentijn.

Dit debuut van Van Steenberge werd jubelend onthaald en dat is wat mij betreft deels terecht: ik was mee in het verhaal, dat vrij goed in elkaar zit en heel vlot leest. Anderzijds vond ik het hele mysterie dat werd gecreëerd, niet nodig en had het boek wat mij betreft even goed, of zelfs beter, gewerkt zonder. Het einde was uiteindelijk het meest tegenvallende, omdat het leek alsof de auteur per se met een goed gevoel wilde afsluiten, terwijl daar doorheen het verhaal juist geen aanleiding toe was.

Thea Beckman, Hasse Simonsdochter

Hasse Simonsdochter (Thea Beckman)

Ah, jeugdnostalgie dit! Ik verslond dit boek als kind meermaals, maar nu was het al heel lang geleden dat ik het nog eens gelezen had. Het verhaal, over de jonge Hasse die Jan van Schaffelaar van het schavot red door met hem te trouwen en zo terechtkomt in zijn huurlingenleger, kende ik nog, maar dat neemt niet weg dat het opnieuw genieten was van dit boek (zo zat ik opnieuw te denken “neen, neen, dat mag niet gebeurd zijn” wanneer het noodlot Hasse en Jan treft).

Thea Beckman heeft een heerlijke vertelstijl en doet wat ik zo graag lees: ze vermengt het verzonnen verhaal van Hasse met dat van Jan van Schaffelaar, die echt bestaan heeft. Giet daar nog als achtergrond de handelsstad Kampen met de Kabeljauwse en Hoekse twisten en als personages onder andere schilder Jeroen Bosch bij en je zit goed voor een jeugdboek vol historische feiten verweven in een mooi fictieverhaal.

Timur Vermes, Er ist wieder da

Er ist wieder da (Timur Vermes)

Als uitgangspunt van deze satirische roman laat Timur Vermes Hitler wakker worden in het huidige Duitsland. Wat volgt is wat je hoopt dat ondenkbaar zou zijn, maar tegelijk schrikwekkend realistisch lijkt: hij maakt carrière als comedian op TV en krijgt zo de massa terug op zijn hand. Het boek was pijnlijk en confronterend (lang leve de like-generatie), maar tegelijk ook hilarisch.

Ik las dit boek in het Duits en vond het zeker niet makkelijk qua niveau; ik spreek vrij goed Duits, maar heb toch regelmatig woorden moeten opzoeken en paragrafen even moeten herlezen om ze goed te begrijpen. Anderzijds raad ik iedereen die Duits spreekt, toch aan om het in de oorspronkelijke taal te lezen. Je hoort Hitler bijna spreken, zoals je hem kent van videobeelden, en ik vermoed dat dat aspect verloren gaat bij een vertaling. Ook bepaalde woordgrapjes lijken mij moeilijk te vertalen.
Alleszins zeker een aanrader!

Bart Moeyaert, Verzamel de liefde

Verzamel de liefde (Bart Moeyaert)

Ah, Bart Moeyaert, wat kan ik hierover zeggen. Lees eens dit of dit en jullie snappen wel wat ik bedoel. Mooi om af en toe in te lezen en je in te wentelen als onder een zacht, warm dekentje.

Jack Klaff, Bluffen over… quantummechanica

Bluffen over... quantummechanica (Jack Klaff)

De Bluffen over…-serie geeft telkens een korte inleiding op een onderwerp, in dit geval quantummechanica, maar er bestaan ook boekjes over fotografie, opera, wijn…
Voor mij was het voornamelijk een opfrissing met onder meer een uitleg over causaliteit, Schrödingers kat, het deeltjes-/golfprobleem… Daarnaast is er ook een hoofdstuk gewijd aan de belangrijkste natuurkundigen, waarbij Einstein uiteraard niet kan ontbreken, maar ook Pauli, de Broglie, Feynman e.a. aan bod komen.
Op zich is het een goede inleiding, maar zeker niet meer dan dat. Elk onderwerp wordt maar heel kort behandeld en vooral het hoofdstuk over natuurkundigen was wat mij betreft niet nodig of had heel anders moeten aangepakt worden. ’t Is allemaal ongetwijfeld grappig bedoeld, maar ik hou toch wel van iets minder flauwe humor.

Gijs Haag, Tiny bezoekt Brussel

Tiny bezoekt Brussel (Gijs Haag)

Ik kocht dit boekje ooit in een opwelling van Tiny-nostalgie, gecombineerd met Brusselliefde. Het behoort weliswaar niet tot de echte reeks, maar vertelt het verhaal door een combinatie van tekeningen van Gijs Haag met foto’s van historische plekken in Brussel. Tiny en haar vriendjes bezoeken in Brussel onder andere de Grote Markt, Mini Europa en het Atomium, het huis van Victor Horta… Al bij al een leuke gids om met kinderen een dagje naar Brussel te gaan, al moet je dan wel opletten dat ze niet verwachten om ook in de bollen van het Atomium te mogen slapen 😉

Griet Op de Beeck, Kom hier dat ik u kus

Kom hier dat ik u kus (Griet Op de Beeck)

Kom hier dat ik u kus vertelt het verhaal van Mona, als kind, als vierentwintigjarige en als vijfendertigjarige. Het gaat over mensen en hun onderlinge relatie, over hoe gebeurtenissen in iemands jeugd een leven lang sporen nalaten. Dit boek kroop onder mijn vel, kwam bij momenten heel dichtbij (gelukkig niet altijd) en hield mij vast.
Vele hemels boven de zevende vond ik nog net iets sterker, omdat daar het ganse boek op hetzelfde niveau bleef. Hier vond ik voornamelijk het stuk met Mona als kind heel sterk, het tweede deel was iets minder en het laatste deel weer beter.
Desondanks: ik hou van Griet Op de Beeck en haar schrijfstijl! Ze schrijft zo schoon, zo echt, zo dichtbij. Ik leende dit boek in de bibliotheek, maar al direct na het uitlezen wist ik dat ik het zou kopen. Zoals bij de meeste boeken was ik immers begonnen met mooie passages op te schrijven (of er een foto van te nemen), maar het zijn er gewoon teveel. Ik wil dit boek in huis hebben om eens stukjes van te herlezen. Niet te vaak, want daarvoor doen ze soms teveel pijn. Maar toch, zo schoon jongens!

Stephanie Duval, How blogs work

How blogs work (Stephanie Duval)

Ik was oorspronkelijk niet van plan dit boek te lezen, maar toen ik het in de bibliotheek zag staan bij de boeken in de kijker, voegde ik het toch toe aan mijn stapeltje. Verloren leestijd was het niet, daarvoor stonden er af en toe wel handige tips in, maar dit boek is toch echt wel gericht op een ander type blogger dan ik zelf ben. Geen probleem uiteraard met bloggers die geld willen verdienen aan hun blog (waarom niet, tenslotte), maar dat is niet mijn bedoeling en dan is een groot deel van dit boek overbodige informatie.

Kelly Deriemaeker, Blogboek

Blogboek (Kelly Deriemaeker)

Euhm ja, een introductie heeft dit boek ook niet meer echt nodig zeker. Dat ik het wel kon smaken, hadden jullie waarschijnlijk ook al door, anders zouden er hier immers geen berichten onder de tag “projectblogboek” verschijnen…

Leuke lay-out, een heel aangename, luchtige schrijfstijl en veel nuttige tips, die – in tegenstelling tot het vorige boek – niet enkel kijken naar hoe je geld kan verdienen met je blog, maar die vooral aandacht besteden aan hoe je plezier kan hebben aan bloggen. Eentje dat voor inspiratie gezorgd heeft en af en toe nog eens doorbladerd wordt.
Eén klein nadeel: geen enkel idee lijkt nu nog origineel, ook al heb je het bedacht voor het lezen van dit boek 😉

Willy Vandersteen, Suske en Wiske, Nr. 338: Sterrenrood

Suske en Wiske, Nr. 338: Sterrenrood (Willy Vandersteen)

Als kind was ik zot van Suske en Wiske en dat eigenlijk om dezelfde reden als waarom ik onder andere Hasse Simonsdochter zo graag gelezen heb: de verhalen mengen immers fictie met historische feiten. De laatste jaren gebeurde dat echter minder en minder, waardoor ik wat was afgehaakt (ok, misschien ook omdat ik ondertussen groot geworden ben 😉 ).

Deze Sterrenrood is er echter opnieuw eentje in de goede, oude traditie: gestoeld op het verhaal van de Red Star Line en de mensen die met dat schip de overtocht maakten, maar dan gecombineerd met een diamantensmokkel en Suske en Wiske die het uiteraard moeten opnemen tegen de smokkelaars. Leuk!

Bron afbeeldingen: Goodreads

6 reacties

  1. Ooh, Tiny bezoekt Brussel, schattig! De dochter en ikzelf zijn dan ook hardcore Tiny-fans 🙂 En Verzamel de liefde, zo mooi zeg.

  2. Als kind was ik ook een heel erge fan 🙂 Nu niet echt meer (al staan alle Tinyboeken nog op zolder bij mijn ouders), maar toen ik dit boekje in een Brusselse boekhandel zag, kon ik het gewoon niet laten liggen.

  3. Ik deel je mening over Woesten helemaal.
    Er ist wieder da, heb ik al dikwijls in de boekhandel zien liggen maar uiteindelijk nooit gekocht. Misschien moet ik het eens uit de bib halen!
    Dat met het blogboek heb ik ook, dat je al die dingen overal op blogs ziet verschijnen en dat wat ik wou schrijven plots te veel daarop lijkt, zonder dat ik dat wou.