Maand in woord en beeld: juni #1

Hoe meer het jaar vordert, hoe meer ik mij bij momenten afvraag hoe ik dat vroeger toch deed om wekelijks een “week in woord en beeld” te schrijven; het lijkt nu immers al alsof het ene overzicht nog maar net geschreven is, terwijl het alweer tijd is voor het volgende 🙂 . Bij deze: juni, deel 1!

Dag 152 – Bye bye laatste dag van de steenkapcursus, hallo dokter, puffertje en zetel #meh

Le petit requin

Dag 153 – Het voelde als een serieuze wandeling, maar eigenlijk stak ik gewoon eventjes mijn neus buiten in de tuin van mijn ouders

Rozen (Le petit requin)

Dag 154 – Terug naar huis. Met een gehuurde auto die automatisch tegenstuurt, wanneer je over een lijn gaat; best wel grappig om zien 🙂

Dag 155 – Dokter 2. Medicijnen nummers 2, 3, 4 en 5.

Le petit requin

Dag 156 – Dachsen. Doodop. Dom idee om ondanks een ziektebriefje toch te gaan werken.

Dachsen (Le petit requin)

Dag 157 – Een nieuwe serie, warme chocomelk met sojaslagroom en koekjes… als ik hiermee niet genees, weet ik het ook niet meer 😉 #callthemidwife

Le petit requin

Dag 158 – ’t Is duidelijk dat ik met een hoofd vol watten rondloop, want kijk eens wat hier “ineens” aan het gebeuren is #cactuskindje #woehoe

Le petit requin

Dag 159 – Naar de winkel 700m verderop = grote uitstap van de dag. Lezen = rest van de dag #Candide #Voltaire

Le petit requin

Dag 160 – Pioenen ♥

Pioen (Le petit requin)

Dag 161 – Voor het eerst in 64 jaar nog eens een autorace in Zürich! En ik was erbij! Met een VIP-ticket en dus bezoek aan de pitlane en al! Hoera! Lang leve het dutje tussenin, zodat ik het een hele dag kon volhouden #formuleEprix

Fomule E-Prix Zürich (Le petit requin)

Dag 162 – Langs de tuin om de planten in de serre water te geven en inspiratie op te doen bij constructies van andere tuiniers. Langs de rivier naar huis wandelen en blij zijn met een bankje, want amai, 4km is plots gigantisch ver #ikwilmijnconditieterug #boehoebronchitis

Le petit requin

Dag 163 – Genieten van rustige wegen. En van rare blikken van tegenliggers omwille van mijn ietwat ongewone “lading”: tomaten- en bamboestokken die in mijn rugzak zitten (en ver over mijn hoofd uitsteken)

Le petit requin

Dag 164 – Dus. Ondanks nieuwe remblokjes werkten de remmen van mijn fiets niet goed, waardoor ik besliste naar de fietsenmaker te gaan “vooraleer ik een keer zou vallen”. Twee keer raden wat er twee meter voor de deur van die fietsenmaker gebeurde… #nietdoorderemmen #nattepedalennatteschoenen #maarloempzoloemp

Le petit requin

Dag 165 – Na anderhalve week terug aan het werk en bijna weer bij de dokter belanden #attackske #waarishetoorspronkelijkegebouwnaartoe

Le petit requin

Dag 166 – Het plan was een avondje met vrienden in Zürich. En toen reden door een ontspoorde werktrein enkel nog “bovenstaande treinen”. Grapjassen, die SBB #rustigavondjeindezeteldanmaar

Le petit requin

10 reacties

  1. Verkoudheden en ontstekingen zijn gratis dezer dagen. Ze steken ook ongestoord grenzen over. Ik hoop dat het voor jou nu snel betert.

    • Jammer dat ze niet even makkelijk te weigeren zijn als andere gratis brol die men krijgt 😉 Bedankt voor de beterschapswensen!

    • Ja en neen 🙂 Ja, in die zin dat het ergste van de bronchitis ondertussen wel voorbij is; neen, omdat ik nog altijd met een hoest zit en – zeer frustrerend – nog altijd doodop ben van het minste. Ach ja, op zijn minst is er al verbetering, ’t is toch al dat 😉

  2. Oh neen, dat klinkt niet al te best Haaike. Verzorg je maar goed en af en toe eens wat gas terug nemen maybe 😉

    • Teveel gas geven was dit keer niet het probleem; ik heb integendeel massa’s gas terug genomen (veel minder uitstappen gedaan, minder uren werken, ’s avonds niets meer doen dan uitrusten, bijna niet meer sporten, maar enkel rustig wandelen). Maar een vitaminetekort, tja, daar doet zelfs platte rust niets aan natuurlijk…