Silberstreifen juni

Ook in juni bleef het fysiek en, deels daardoor, mentaal moeilijk gaan, waardoor focussen op de goede momenten en grappige dingen-des-levens dubbel zo belangrijk was. Gelukkig waren ze in veelvoud aanwezig afgelopen maand:

  • Mijn moeder mee haar verjaardagscadeau kunnen geven (i.p.v. via skype te kijken 😉 ) en zien dat ze er blij mee is
  • In de knutselafdeling rondwandelen en zien dat er niet alleen trouwpoppetjes te vinden zijn voor een man en een vrouw, maar ook voor twee vrouwen of twee mannen
Le petit requin
Er is zeker nog verbetering mogelijk, want bij de grote poppetjes zijn er enkel man-vrouw-opties. Maar elk stapje vooruit telt 🙂
  • Mijn nieuwe dokter in Winterthur: nadat ik verhuisde naar Winterthur, zocht ik een nieuwe huisartsenpraktijk, maar het is toch altijd afwachten of het klikt met een nieuwe dokter. Gelukkig bleek ze én goed te luisteren én liefst eerst met niet al te zware medicatie te werken (hoestsiroop op plantaardige basis, niet meteen antibiotica, zo’n dingen), maar tegelijk toch ziekteverlof voor te schrijven toen het echt nodig was (en neen, op zich is ziekteverlof zeker geen geluk, maar op dat moment voelde het wel zo aan, want ik was zo opgelucht te “mogen” slapen en rusten)
  • Behalve de dokter zelf, ben ik overigens ook heel content met de praktijk: nood aan een uitgebreid bloedonderzoek, ECG en een röntgenfoto? Ok, dan doen we dat toch gewoon meteen en morgen bespreken we de resultaten! Zo veel efficiënter en daardoor rustiger dan afspraken bij verschillende diensten in een ziekenhuis te moeten maken en weken te moeten wachten vooraleer je alle resultaten hebt
  • Het “cactuskindje” dat superflink groeit en bij een andere cactus een beginnende bloem zien verschijnen
Le petit requin
’t Is een beetje een raar geval met al dat haar, maar ik ben desondanks benieuwd wat voor bloem er gaat uitkomen 🙂
  • Complimenten over mijn appartement krijgen van mogelijke geïnteresseerden
  • Dat appartement dat onmiddellijk verhuurd is (dit bezorgde mij weliswaar ook even een paniekaanval, want aargh, ik ga terug samenwonen en wat als het niet lukt en dan ben ik mijn schoon appartement kwijt dat zo’n beetje mijn safe place geworden is, en wat als ik dan terug moet verhuizen en ik heb daar geen energie voor en dat mag niet gebeuren en aaaargh… Gelukkig besefte ik dat al die dingen geregeld zijn – net om dit soort paniek te vermijden – en keek ik terug uit naar de verhuis. Of ja, naar de tuin die er daardoor gaat komen; die verhuis zelf hoop ik vooral snel achter de rug te hebben 🙂 )
  • Planken kunnen laten bijsnijden en zo weer een stapje dichter staan bij een paar DIY-ideeën
  • VIP-tickets voor de Formule E-Prix
Formule E-Prix Zürich (Le petit requin)
En daardoor in de pitlane mogen rondlopen!
  • Slapen in de zon langs het meer van Zürich en nadien pootjebaden in datzelfde meer
  • Mij ergeren aan een zagende en klagende eigenaar van een gebouw dat ik moet beoordelen en hem met een ironisch grapje op zijn plaats zetten. Verdekke! 😜
  • Plantaardige chocomelk mét plantaardige slagroom drinken
  • Ontdekken dat ik aardbeien kan laten wassen in de winkel wanneer ik ze meteen zou willen opeten 🙂

Le petit requin

  • De verbaasde of lachende gezichten van mensen op straat, wanneer ze mij op de fiets met tomatenstokken in mijn rugzak zien rondrijden
  • Vallen met de fiets, maar onmiddellijk geholpen worden een vriendelijke mountainbiker
  • Een kindje op de bus meermaals scheiss horen zeggen. Mij de bedenking maken dat het toch wat raar is dat de moeder daar niets op zegt en haar dan horen vragen ist es heiss? Ahum ja, die kleine was dus helemaal niet aan het vloeken, maar gewoon in het Zwitsersduits aan het zeggen dat iets heet was (het Hoogduitse ist heiss wordt in het Zwitsersduits isch heiss wordt snel uitgesproken scheiss).
  • Ondanks de chaos in station Winterthur door een ontspoorde trein, waardoor alles – in de spits – plat lag, toch geholpen worden door een supervriendelijke medewerkster (zelf zou ik al lang ironische grapjes zijn beginnen maken, vrees ik 😉 )
  • Ontdekken dat de volgende keer dat ik ergens te laat toekom, ik gewoon kan zeggen dat ik fundamenteel hoopvol ben 😉

Le petit requin

  • Zweefvliegtuigen zien opstijgen
  • Naar de voetbal kijken op café en op de kaart kunnen kiezen uit burgers aangepast aan de nationale voetbalteams. Mij even bedenken dat het toch wel een gemiste kans is om een Bicky Burger als Belgische burger te integreren, maar dan zien dat ze België eren op de bierkaart. Uiteraard…

Food World Cup Jack & Jo (Le petit requin)

  • Zalige zon in Boedapest
  • Kunnen afkoelen in een zwembad toen die zon iets té enthousiast begon te doen
  • Nick Cave zien. Derde keer ondertussen en de tweede keer op minder dan een jaar tijd. En desondanks: als ik zou kunnen, ik ging morgen terug. Die mens ♥
Nick Cave Budapest (Le petit requin)
We hadden zitplaatsen, maar toen door een val van een toeschouwer de band besliste om geen extra’s te spelen, daar dan echter – na een goed bericht van de ambulance – op terugkwam, terwijl iedereen naar buiten aan het stappen was, zagen we de bisnummers van op het middenplein. Ideaal om zo energiegewijs toch rustig te kunnen genieten van het concert, maar tegelijk ook de ervaring te hebben vlakbij de artiesten te kunnen komen…
  • Op mijn verjaardag gaan brunchen in het “nogal” gedecoreerde Café New York

Le petit requin

  • Langzaam, maar zeker de klim naar het Vrijheidsmonument kunnen doen. Ok, ik was aan het puffen gelijk zot en voelde mij eerder 3×31, maar hey, ik ben toch maar boven geraakt 🙂
  • Sessie 1 van Start to Run kunnen doen (dat ik mij waarschijnlijk forceerde en zo een paar dagen later terug rondliep met een zware hoest, negeren we even. Gewoon weer eventjes, al was het maar maximaal 3 minuten aan één stuk, terug kunnen lopen, was gewoon zaaaalig)

Le petit requin

  • Een massage krijgen na dat lopen
  • Afscheid nemen van Boedapest onder een zalige ondergaande zon en fantastisch mooie lucht
  • Lezen op mijn e-reader! (en voor die hard papierliefhebbers onder mijn lezers ongerust worden: nog altijd evenzeer hoera voor lezen in een papieren boek ook hoor 😉 )
  • De reden voor mijn vermoeidheid die eindelijk ontdekt wordt
  • De verpleegster die zich excuseert omdat ze maar niet in mijn ader geraakt en vervolgens verrast is, omdat ik haar zei “dat dat niks was en dat ze gerust nog wat mocht proberen i.p.v een collega te halen”. Blijkt dat als de opluchting over de diagnose groot genoeg is, mijn angst voor aders (en naalden) beter meevalt 🙂
  • Een mailtje krijgen om de kosten voor de rit naar België af te rekenen en lezen dat ik voor peace (een mistypte péage dus) 8 euro moet betalen. Antwoorden dat als ik geweten had dat vrede zo makkelijk te krijgen is, ik het al lang gekocht had 😉
  • In de bergen zijn en er de lucht opsnuiven
  • Een miniwandelingetje kunnen doen met zicht op gletsjers en eeuwige sneeuw

14 reacties

  1. Heerlijk! Samenwonen, scheiss, peace … Allemaal geweldig! Ik heb ook net een cactusbloem gehad. De mijne was een nachtbloeier en dat mag je dus letterlijk nemen: één nacht. Geniet van de bloem als ze opengaat, wie weet duurt het niet lang. 😉

    • Oh, één nacht maar?! Heb je ze dan tijdens die ene nacht kunnen zien?
      De mijne is jammer genoeg open gegaan terwijl ik een weekendje weg was; toen ik thuis kwam lag ze verwelkt op de rand… Ik leef in hoop dat een van de andere “pluimpjes” ook uitgroeit tot een bloem (en dan blijf ik thuis 😉 ).

      • Toen ik thuiskwam rond 23 uur was de bloem open, toen ik rond 8 uur vertrok, was de bloem alweer dicht aan het gaan. Je moet er inderdaad voor thuisblijven of een webcam zetten. 😉

  2. Oh wat fijn van je dokter! Ik heb ook zo’n dokter die zeker geen nodige AB voorschrijft en bij stress iets van kruiden aan raadt.
    Dat Flow-kaartje is leuk!

    • Ja, ben heel blij dat ik bij haar terechtgekomen ben, want had er zelf geen keuze in (dat kan, maar dan betaal je meer bij de ziekteverzekering en ik betaal nu al vrij veel).
      En fundamenteel hoopvol is nog wel een mooie eigenschap he, in tegenstelling tot altijd te laat komen 😉

  3. Uitkijken naar de tuin! Hopelijk verloopt de verhuis vlot.
    Hier ook een geweldige huisdokter, en die kreeg ook een plaatsje in mijn blessings :-).

    • Hihi, grappig dat we ze allebei vermelden! Maar geweldige dokters zijn dan ook zeker een plaatsje waard natuurlijk 🙂

  4. ‘k Wens jou een leuk vooruitzicht toe. Gaat best heftig hé. Verder vele leuke momenten samen lees ik hoor en toch maar in het oog (blijven) houden, die gezondheid 😉

  5. Ik denk dat ik niet veel aan lezen zou toekomen bij café New York. Wat valt daar véél te zien. Super trouwens dat je die onderzoeken meteen bij je huisdokter kan laten doen. Hier is dat toch steeds met een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Gelukkig ben ik daar sowieso al vrij regelmatig en valt het wel te combineren. Ik vind het trouwens steeds grappig om de reactie van de verpleging te zien wanneer ik die rustig naar een ader laat zoeken zonder ambetant te worden. Langs de andere kant vraag ik me dan soms wel af hoe andere mensen daar op reageren vermits ik mijn rustige reactie vrij vanzelfsprekend vond.

    • Haha, nee, meer dan even snel een reisgids bekijken voor wat we die dag wilden bezoeken heb ik in Café New York niet gedaan 😉
      En ik vroeg mij dat inderdaad ook af: worden die mensen dan hysterisch omdat het niet lukt om een ader te vinden? Worden die onbeleefd of agressief? Want uiteindelijk: neen, dat is niet plezant, maar ’t is niet alsof die verpleegsters voor hun plezier ernaast prikken he 🙂

      • Het is te hopen hé. Stel je voor dat daar iemand werk die het leuk vindt om in armen te prikken in plaats van in voodoo-poppetjes of zo. 🙂