Silberstreifen mei

Mei was een lastige maand, die begon en eindigde met ziekte en mij de hele tijd met een hoest opzadelde. Een maand ook waarin ik doodmoe rondliep, een paar grote beslissingen moest nemen die angsten lieten bovenkomen en deels daardoor het gevoel kreeg dat de depressie om het hoekje klaar zat om mijn hoofd weer over te nemen. Een maand dus waarin het meer dan ooit belangrijk was om de grote en kleine gelukjes van elke dag op te schrijven op mijn Silberstreifen-pagina in mijn agenda…

  • In mijn zeteltje kruipen met een goed boek
  • Mijn nieuwe eettafel met de bus van het atelier naar huis brengen (ah ja, ik heb geen auto) en onderweg complimentjes erover krijgen. En verschillende vragen waar ik ze gekocht heb 🙂
  • Mensen die al lachend zeggen dat ze meteen een koffie zullen brengen wanneer we bij een overstap even moeten wachten en in het busstation aan tafel lijken te zitten 😜
  • Traag lopen, maar dat wel 6km volhouden (de rest van de maand werd het al hoestend opgeven na 1 à 2km, dus koester ik die ene 6km dubbel en dik)
  • Een massage krijgen
  • Mijn administratie doen en dat niet eens erg vinden
  • Nieuwe wandelschoenen en trailloopschoenen kopen. Negeren dat die laatste felroze zolen hebben 😉

Le petit requin

  • Een goed gesprek hebben met een vriendin
  • Een appartement bekijken met een ongelooflijk mooie tuin
  • De applicatie voor datzelfde appartement die ook geaccepteerd wordt! (jah, ik ga weer verhuizen, ik weet het… Maar: het is pas in september, dus er is rustig tijd om in te pakken. En: ik ga een tuin hebben!)
  • Dat nieuwe appartement dat vlak bij mijn huidige ligt, waardoor ik grotendeels met de fiets ga kunnen verhuizen én vooral: ik ga niet alles opnieuw moeten ontdekken, want de weg naar het werk, de winkels in de buurt e.d. blijven allemaal dezelfde. Alleen dat al gaat deze verhuis zoveel rustgevender maken dan de drie van vorig jaar…
  • Goede gesprekken met mijn psychiater en onze relatietherapeute
  • Veel groen rond mijn appartement. En er in 😉
  • Rustig wandelen langs de kade van het meer van Zürich
  • Voor het werk naar Stein am Rhein moeten en een kwartier nadat ik mij bedacht dat dit stadje wat gebouwen betreft echt in de Middeleeuwen is blijven hangen, deze vrouw kruisen op straat. Oh, heerlijke toevalligheden ♥

Stein am Rhein (Le petit requin)

  • Een collega die Stein am Rhein goed kent, aan dit project echter niet kan meehelpen door tijdsgebrek, maar dan toch een paar keer bij mij komt met literatuur en om even af te stemmen…
  • Eigenlijk niet zo graag softijs eten, maar daar in Konstanz op terugkomen, jummie! En zo goedkoop! Een mens zou bijna de trein nemen om in Duitsland ijsjes te gaan eten 😉
  • Door mijn hoest afzien tijdens een wandeling, maar beloond worden met fantastische zichten op de bergen

Entlebuch (Le petit requin)

  • Ontdekken dat er niet enkel een Moerbeke bij Geraardsbergen is, maar ook eentje bij Sörenberg
  • Chips eten en zien dat de lokale aardappelboeren op de zak worden vermeld. Dank u boeren Stucki, Meister en Wiler, de chips hebben gesmaakt! 😜

Zweifel Chips (Le petit requin)

  • Les âmes grises van Claudel lezen. Maar mooi, zo mooi!
  • Ontspannende treinrit naar België
  • Mijn moeder die frikadellen met kriekjes heeft klaargemaakt 🙂
  • De 20km van Brussel uitlopen/wandelen. Of het echt gezond was, daar ben ik nog altijd niet uit, maar met veel wandelen, veel drinken en veel koppigheid is het toch maar gelukt 😜
  • Een steen kappen, eentje uitsnijden uit een muur, zien hoe een steen verstevigd wordt met een staaf uit roestvast staal… Leren in de praktijk dus!
  • Een hele week Frans spreken en opnieuw beseffen hoeveel ik van die taal hou
  • Een interview geven voor de lokale krant en radio
  • Op goed geluk een kapper in Givet binnenlopen en een uur later buitenstappen met een gemasseerd, ontspannen en fris geknipt kopje (en blij zijn om het geld dat ik heb uitgespaard door niet in Zwitserland naar de kapper te gaan 😉 )
  • Ziek worden tijdens de cursus en beslissen om mijzelf niet te forceren, maar een dagje in bed door te brengen in mijn AirBnB-kamer
Entlebuch (Le petit requin)
Die kleuren 😍

12 reacties

  1. Hopelijk voel je je beter ondertussen. Altijd goed om stil te staan bij de kleine, mooie dingen en ze ook op te schrijven.

    • Het gaat nog niet super, vooral omdat ik nog altijd gigantisch moe ben en hoewel de oorzaak fysiek is, doet het mij soms panikeren omdat ik tijdens mijn depressie ook vaak zo lusteloos was en ik dan schrik krijg dat mijn huidige lage energieniveau betekent dat de depressie terug is. Maar, en dat is het belangrijkste, het gaat wel weeral beter en er is steun, dus het komt wel goed 🙂

  2. Besluiten om naar je lichaam te luisteren, zelfs op een interessante cursus, dat vind ik heel wijs van je. Als je je uitgeput voelt, is het moeilijk om jezelf ervan te overtuigen dat de fysieke oorzaak de enige is, want blij wordt je daar ook niet echt van hé. Ijzertekort leidde hier tot lusteloosheid en minder optimistisch zijn, wat ik pas doorkreeg eens de ijzertabletten begonnen te werken. Ik duim dat de oorzaak aangepakt kan worden en verbetert!

    Je silberstreifen van mei geven mij alvast een warm gevoel, ik wens je er minstens evenveel in juni.

    • Merci! Ik hoop dat het een ijzertekort is, want dan weet ik dat het met een ijzertabletten of een -infuus op te lossen is. Alleen mag ik, doordat ik net die bronchitis gehad heb, nog geen bloedcheck doen, omdat mijn waardes momenteel vertekend zijn. Nog anderhalve week wachten…

  3. Hopelijk blijkt het inderdaad niet meer als een ijzertekort te zijn. Dan voel je je binnenkort weer beter én ben je weer helemaal aangesterkt tegen dat je al die boeken terug mag verhuizen. 🙂 Dat tuintje is wel een mooie motivatie om de verhuis-ongemakken nog een keer te trotseren.

  4. Hopelijk ben je snel beter! Hoesten kan je enorm uitputten.
    Hoera voor het nieuwe appartement mét tuin! <3

    • Ja, ’t was heel lang geleden dat ik nog op deze manier ziek geweest ben (de laatste jaren stond sukkelen meer gelijk met verstuikte enkels of een lastig hoofd), maar ik was helemaal vergeten dat hoesten inderdaad verschrikkelijk vermoeiend is, amai!
      En ja, die tuin, daar kijk ik gigantisch naar uit! Ik duim voor een lange nazomer, zodat ik dit jaar nog regelmatig kan buiten zitten 🙂

  5. Een paartherapeut? Zo’n grappige naam, alsof het eerder om het werkwoord gaat dan om het zelfstandige naamwoord, sorry 😀
    Ik ben wel fan van roze zolen, da’s toch keicool komaan! 😀
    Ow en jeeej voor de eigen tuin! Dat had ik nog niet door dat die er ging komen!
    Proficiat met de 20km van Brussel, ge hebt het toch maar gedaan hé.

    • 😂 😂 😂 Leen, joenge, nu is dat woord om zeep he! Dat is dus NIET wat we daar doen 😜
      Jah, die roze zolen, ik vind roze al bijlange niet meer zo erg als vroeger (ik heb zelfs roze washitapejes!), maar ’t is zoooo barbieroze dat het mijn grenzen toch test hoor. Al heb ik er mij ondertussen al wel meer verzoend 😉