Tikkertje: Liebster award

Ik kreeg een tijdje geleden een Liebster award van Appelstien, die mij 11 leuke vragen stelde:

Ziet ge uw beste vriend/vriendin uit de lagere school nog?
Nee, eigenlijk heb ik noch met mensen uit de lagere, noch met die uit de middelbare school nog contact (op een verdwaalde like op Facebook niet te na gesproken). Mensen groeien uit elkaar zeker?

Wat was de meeste leerrijke cursus die ge ooit gevolgd hebt?
Puur inhoudelijk heb ik al best wel wat interessante cursussen gevolgd: zo was die over fotografie begin dit jaar heel tof (al moet ik eigenlijk nog meer oefenen), volgde ik een praktisch opleiding van een week over bewerking van natuursteen, wat zowel interessant als fysiek zwaar was.
Uiteindelijk denk ik dat mijn duikopleiding hier wel als winnaar mag staan, omdat die naast interessant en intensief ook gewoon het beste “resultaat” ooit opleverde, zijnde de liefde van mijn leven 🙂

Naar waar gaat uw volgende reis?
Normaalgezien naar Curaçao, waar we een weekje gaan duiken! Al kan dat nog geannuleerd worden als ik een job zou vinden, dus we zien wel 🙂

Wat is uw favoriete vogel?
Stien is zelf helemaal into vogels de laatste tijd, maar ik moet toegeven dat ik vogels weliswaar heel leuk vind om naar te kijken, maar dat ik bijzonder slecht ben in het herkennen ervan. Ik ben nochtans opgegroeid met een tuin boordevol vogeltjes en toch kan ik met moeite een mus van een vink of een mees onderscheiden. Schaamtelijk he?
Hier kijk ik vooral graag naar de roofvogels (ik vermoed buizerds en havikken) en reigers, al blijven de machtigste vogels die ik al zag de arenden in Canada.

Amerikaanse zeearend (Le petit requin)

In welk land zou ge ooit wel willen wonen?
Goh, op zich spreken Frankrijk (Parijs! de Provence!) en Duitsland (Berlijn!) mij het meeste aan, maar Zwitserland zou vroeger bijvoorbeeld nooit op zo’n lijstje terechtgekomen zijn, enkel en alleen omdat ik er nog nooit geweest was, terwijl ik hier nu wel heel graag woon.

Hoeveel en welke fiets(en) hebt ge?
De oudste van de bende is mijn stadsfiets, gekregen toen ik naar het middelbaar ging. ’t Is een blauwe Oxford met best wel veel versnellingen voor een stadsfiets, die ik eigenlijk pas nu – nu hij bejaard is – echt ten volle benut. De laatste uitstap die ik er mee deed was naar Vaduz, maar dit fietsje ging onder andere mee met mij op Erasmusuitwisseling en zag dus best wel al wat van Europa 🙂

Le petit requin

Niet veel jonger (één jaar) is mijn koersfiets, een Bianchi. Op dat moment was het kader al een beetje ouderwets; vandaag de dag kan het echt wel als retro beschouwd worden 🙂
Mijn langste afstanden per dag legde ik met deze af en daarbij blijf ik het bizar vinden dat deze fiets – gekocht op de groei – mij fantastisch goed paste tussen mijn dertiende en mijn (ruw geschat) 23ste en daarna te groot bleek te zijn! De stuurpen werd ondertussen ingekort, maar desondanks blijft het een beetje schipperen.

Le petit requin

De jongste – en toch meest versletene – van de bende is mijn Thompson mountainbike, waarmee ik mijn eerste “technische” stapjes zette. De typische Vlaamsche modder, de Kempense zandgrond, hertjes in de Ardennen en een meerdaagse in Luxemburg en Duitsland… ook deze fiets maakte best al wat mee. Het is er ook aan te voelen, want de laatste tijd rijdt hij minder en minder vlot, zodat ik een vervanger gezocht heb (en enkel nog moet bestellen). Deze ga ik waarschijnlijk nog één keer binnenbrengen bij de fietsenmaker om hem daarna als “mudbike” te gebruiken vooraleer ik hem definitief naar de eeuwige fietsvelden verwijs.

Le petit requin

De ene vindt drie fietsen ongetwijfeld overdreven veel, de andere weinig. Nu ja, ik kom uit een fietsfamilie waar elk gezinslid meerdere fietsen heeft, ook Johan is dezelfde weg ingeslagen sinds hij mij kent (van geen enkele fiets naar dezelfde drie types 🙂 ). Ook al heb ik tegenwoordig meerdere sportieve hobby’s, fietsen is en blijft mijn eerste grote sportliefde!

Wat vindt ge momenteel het leukste liedje op de radio?
Ik luister eigenlijk weinig naar de radio en als ik dat al doe, dan is het om de Zwitsers te horen praten zodat ik Zwitsersduits kan oefenen 🙂
Toch luister ik wel vaak naar muziek (zij het minder dan vroeger) en daarbij is mijn favoriet momenteel Leonard Cohen.

Wat is het lekkerste dessert dat ge kent?
Wat een vraag! 😉 Ik ben een dessertliefhebber pur sang, dus mij beperken tot één dessert is quasi onmogelijk. Als kind was ik het meeste fan van de chocoladetaart van mijn moeder en dat vind ik vandaag nog steeds een topper, al zou ik nu misschien eerder gaan voor een frambozenbavarois met een bodem uit speculaas. Of tiramisu! Of appelcake! Of chocomousse!
(Zie je wel dat die suikervrije maand afzien gaat worden 😉 ).

Tiramisu met ananas en kokos (Le petit requin)

Hoe heet(te) uw huisdier / knuffeldier / virtuele vriend(in)?
Onze hond heette Griffith, niet de meest voorkomende hondennaam en dat is helemaal te wijten aan mijn vader, die zot is van auto’s en daarom graag een autonaam wilde. Nu vonden zowel hij als wij een naam als “Porsche” of “Lamborghini” een beetje belachelijk voor een hond en dus werd hij vernoemd naar de TVR Griffith. Officieel heette hij – als ik het mij goed herinner – trouwens Valentino, omdat alle honden dat jaar een naam beginnende met een V moesten hebben, maar meer dan een officiële naam is dat nooit geweest.
De ezel heeft trouwens ook een autonaam, namelijk Miura (naar een model van Lamborghini). De schapen bleven meestal naamloos en de ondertussen ook overleden gans ging door het leven als Madam.

Wat is uw favoriete strip (of zegt ge: beikes, strips?!)?
Als kind las ik heel graag Suske & Wiske, omdat ik dat een leuke combinatie vond van historische feitjes en fictie (ge moogt mij een nerd vinden nu ja). Tegelijk vond ik Urbanus ook heel plezant omwille van de plattere humor. Kiekeboe was ook nog wel tof; Jommeke daarentegen vond ik doodsaai.
Tegenwoordig lees ik nog altijd wel eens graag een strip (al noemt dat dan een graphic novel zeker?), waarbij Persepolis van Marjane Satrapi een van mijn favorieten is. Recent las ik ook Stitches van David Small, die enorm de moeite was!

Wat is het langste dat ge al van huis bent geweest, en naar waar was dat?
Als ik het puur hou op reizen, dan was Canada het langste met drie en een halve week.
In Cottbus was ik vijf maand, maar ja, is dat nog “weg van huis” als je je daar thuis voelt? In theorie waarschijnlijk wel, want ik was nog steeds gedomicilieerd bij mijn ouders en de “wegblijfperiode” was ook op voorhand bepaald.

Ik nomineer (als ze daar zin in hebben natuurlijk):

Mijn vragen aan hen zijn:

  1. Welk boek ben je momenteel aan het lezen?
  2. Waar ging je laatste reis naartoe?
  3. Wat was de mooiste dag in je leven?
  4. Wat vind je je leukste eigenschap?
  5. Wat heb je gisteren gegeten?
  6. Wat was je favoriete vak op school?
  7. Wat is de leukste plek die je ooit bezocht?
  8. Chocolademousse of tiramisu?
  9. Waarom ben je gestart met bloggen?
  10. Wat is je favoriete kledingstuk?
  11. Hoe start je jouw dag?

12 reacties

  1. Oh, duiken op Curaçao, dat klinkt chique! Ik heb zelf gedoken in Australië, wil graag nog eens, maar krijg manlief niet mee 🙁 . Ik word blij van zoveel fietsen 🙂 . En ja, Porsche was nóg vreemder geweest :).

  2. Drie fietsen, dat is net genoeg, lijkt mij! Ik kan er momenteel met moeite eentje een plaatsje geven in het appartement, maar zodra ons huis gebouwd is, komt er een degelijke stadsfiets bij. Ik heb vorige zomer eventjes op een koersfiets van een vriendin gereden en dat vond ik ook wel zalig. Die snelheid die je zo gemakkelijk haalt, jeej!

  3. Ja, een appartement is ambetant he als je veel fietsen hebt/wilt. Hier passen ze nog net in de kelder (en voorlopig in de logeerkamer tot we haken in de keldermuur hebben geboord), maar meer moeten het er toch ook niet worden of we hebben een plaatsprobleem 🙂

  4. Oh waw, Australië! In het Great Barrier Reef dan?
    Als jullie naar hier verhuizen, nemen wij je wel eens mee om te duiken! 🙂 Al is het onderwaterleven hier wel een pak beperkter én het water veel kouder, maar bon, daar zal jij met je koude douches misschien niet zo veel last van hebben 😉

  5. Ja, er kon eigenlijk geen andere naam bij haar passen, 't was gewoon een parmantig madammeke 🙂 Voor een gans ook extreem braaf eigenlijk: toen ze ooit naar de dierenarts moest, zat ze gewoon vooraan in de auto op mijn moeder haar schoot rustig naar buiten te kijken. Ze zijn toen ook teruggekomen met medicijnen voor "Madam Peeters" 😉