Week 2015/45&46 in woord en beeld

Het is al eventjes geleden dat er hier nog een “week in woord en beeld” verscheen: niet omdat dat ik niets meer te vertellen heb, maar er kregen even wat andere dingen voorrang op het bloggen (zijnde eerst een presentatie en daarna véél niet-computertijd). Tijd dus voor een kleine “inhaalbeweging” met deze eerste van twee dubbele porties woorden en beelden.

Op het werk startte ik half november met een nieuw project, namelijk een soort meerjarenonderhoudsplanning voor een gebouw. Geen beschermd historisch gebouw in dit geval, maar desondanks wel eentje met wat specifieke eisen aangezien er verslaafden worden opgevangen en dat dus toch wel wat invloed heeft op de levensduur van bepaalde gebouwelementen. Hoewel de meeste kamers vrij “gewoon” waren, vonden we in eentje toch wel een mooie verrassing op het plafond.

Le petit requin

Voor datzelfde gebouw moest ik ook de archieven induiken voor de gegevens van de oude brandverzekeringen, omdat daar ook grote verbouwingen kort in vermeld staan en we zo bepaalde aanpassingen aan het gebouw beter kunnen dateren. De verzekeringen staan per gemeente op rolletjes die je met het toestel op de onderstaande foto kan bekijken. Leuk om dat voor het eerst eens te mogen doen!

Le petit requin

We kregen begin november ook informatie over de verbouwingen die volgend jaar gepland zijn. De buitengevel wordt o.a. volledig geïsoleerd, alle ramen worden vervangen en de keuken en badkamer/WC worden volledig vernieuwd. Dat laatste houdt in dat we vijf weken zonder die basisvoorzieningen zitten, t.t.z. we kunnen wel een elektrisch vuurtje en een campingtoilet aanvragen en er wordt een gemeenschappelijke douche (voor 12! gezinnen) voorzien in de kelder, maar we zijn – luxebeestjes die we zijn 😉 – toch aan het bekijken of we tijdens die vijf weken ergens anders kunnen logeren of een deel van die periode op reis kunnen gaan.

Voor velen bleek de huurprijs echter het meeste schrikken. Blijkbaar is die nog nooit verhoogd, waardoor mensen die hier al sinds het begin wonen (zo’n 40 jaar) gigantisch veel meer zullen moeten betalen; zo gaf een oude man aan dat zijn huurprijs van 1000 naar 2200 CHF gaat… ’t Is dubbel natuurlijk: enerzijds hebben die mensen jaren onder de marktprijs kunnen huren en dus veel kunnen sparen, maar anderzijds impliceert die verhoging bij sommigen dat ze noodgedwongen kleiner zullen moeten gaan wonen. Bij ons valt de verhoging mee, omdat wij hier nog maar 1,5 jaar wonen en dus “gelukkig” al dicht tegen de marktprijs huurden. Neemt niet weg dat het desondanks niet plezant is om nog een paar honderd euro per maand meer kwijt te zullen zijn in de toekomst (echt, Zwitserland is tof, maar voor de huurprijzen moet ge niet naar hier komen zenne).

Le petit requin

Begin november gingen we ook een weekend naar België. Stiekem ben ik een grote fan van de Luxemburgse radio, want echt jong, dat taaltje is zo zalig om naar te luisteren! De moeite die ik had met Zwitsersduits nam de fun van het proberen ontcijferen van Luxemburgs (heel anders, maar tegelijk ook een op het Duits gebaseerde en toch deels onverstaanbare taal) in de laatste maanden echter wat weg. Ondertussen kan ik al wat beter om met het Zwitsers (al blijft er nog zeer veel te leren) en schakelde ik dus nog eens over naar radio RTL, opnieuw goed voor wat gegiechel. En ook voor wat rare blikken van Johan die dat maar een rare fascinatie vindt.

Le petit requin

Zaterdag kwamen de studeervrienden van Johan nog eens allemaal samen; altijd een gezellige bende! Het was dit keer bij de Antwerpse afdeling te doen, waardoor ik voor het eerst het Middelheimpark en de kunst erin ontdekte. Leuk!

Middelheimpark (Le petit requin)

Zondag ging Johan met andere vrienden wandelen in de Ardennen, terwijl ik met de rest van het gezin een fietstochtje langs Schelde en Dender maakte. Lang geleden dat we nog eens met ons viertjes onderweg waren! In de namiddag kwamen mijn nonkel en zijn vriendin op bezoek, die wel een bedankje verdiend had voor ons reisje naar de Provence!

Le petit requin

Maandag was het alweer tijd om richting Zwitserland te vertrekken, waarbij we er – weeral vrees ik – in slaagden om Luxemburg maar net te bereiken. We gaan toch echt eens moeten leren om onze resterende kilometers iets correcter in te schatten, want goedkoper kunnen tanken is tof, maar als dat inhoudt dat je de laatste 10 kilometer keihard moet hopen dat je niet stilvalt, is het toch ook niet echt je dat 😉

Le petit requin

Verder stonden mijn dagen vooral in het teken van het voorbereiden van onze groepspresentatie. Ik begin langzaam maar zeker alle bibliotheken in Zürich te ontdekken, waarbij deze muziekafdeling zeker een van de toppers is. Niet dat ik trouwens onderzoek naar muziek doe, maar de afdeling “oude geschriften” van de Zentralbibliothek was tijdelijk daar te raadplegen. Gelukkig maar, want anders had ik deze zaal waarschijnlijk nooit ontdekt.

Le petit requin

Ik bracht dus ook vooral veel tijd door achter mijn laptop, waarbij ik mij ongeveer drieduizend keer heb afgevraagd of er ooit een punt gaat komen waarop beginnen met schrijven mij niet meer gaat doen blokkeren.

Le petit requin

De lessen zelf gingen half november overigens op verplaatsing door met onze excursie naar Ulm. Een tweedaagse met onder andere de synagoge, de munster en het stadhuis op de eerste dag…

Synagoge Ulm (Le petit requin)

… en een overdosis kerken op de tweede dag. Al mag je mij nog heel vaak zo’n overdosissen geven als ik daardoor pareltjes als de onderstaande Johannes de Doperkerk leer kennen!

Kirche St. Johann Baptist Ulm (Le petit requin)

11 reacties

    • ’t Was eigenlijk wel grappig: bij de meeste kerken die dag waren de meningen nogal verdeeld, maar bij deze kerk was het eensgezind “oh waw” 🙂

  1. Wauw, die kerk!
    Wel balen, dat jullie vijf weken met heel weinig comfort zullen moeten leven. Ik zou ook zoeken naar een vakantie-adres of zo denk ik. Moet je tijdens die maanden dan ook gewoon huur doorbetalen?

    • Tijdens die vijf weken zonder keuken en badkamer moeten we gelukkig geen huur betalen, maar in de andere maanden wel het volledige bedrag. Niet onlogisch, maar toch nogal minimaal als compensatie vind ik, aangezien we toch gedurende een half jaar niet alleen veel geluidsoverlast zullen hebben, maar o.a. ook een hele zomer ons terras niet kunnen gebruiken en vooral ook binnen veel gaan moeten verhuizen / beschermen wanneer alle ramen vervangen worden. We krijgen er natuurlijk wel wat voor in de plaats, maar daar moeten we dan ook meer huur voor betalen achteraf, dus dat telt niet echt als compensatie voor mij 🙂
      Nu ja, ik had zo’n beetje de indruk dat ze bij de immo-maatschappij nogal van het principe zijn “als het u niet aanstaat, moet ge maar iets anders zoeken, er zijn genoeg kandidaten om uw appartement over te nemen” en dat ze dus niet meer doen dan het absolute minimum.

      • Auch, dat is nogal pijnlijk. Zeker omdat goede appartementen in Zurich inderdaad niet voor het rapen liggen (of zo leek het toch toen we vorig jaar enkele weken op zoek gingen voor we beslisten er niet heen te verhuizen). Courage!

        Als er zo veel te vertellen is over amper twee weken, dan lijkt het mij heel logisch dat het bloggen er wat bij inschiet. Het zijn erg mooie foto’s -dat plafond, die leeszaal, die kerk,… Ze doen me zo wegdromen.

        • ’t Zal gelukkig nog wel meevallen: we hebben ondertussen namelijk al twee opties gevonden: we kunnen bij een collega van Johan gaan logeren, die in die periode op reis is en vrij dicht in de buurt woont, of bij familie in België (als we vanop afstand kunnen werken dan), die er van zouden profiteren om dan op reis te gaan en ons voor hun kat te laten zorgen 😉 Dus we gaan gelukkig al zeker geen tijdelijk appartement moeten zoeken!

  2. Oooh, die Johannes de Doperkerk heeft wel een heel hoog Wauw-gehalte. Net door zijn eenvoud vind ik het nog mooier. Blijkbaar was je onlangs dicht bij ons in de buurt want het Middelheim-park is hier niet zo ver af.

    • Ja, dat heb ik ook vaak dat ik “eenvoudige” kerken het mooiste vind: juist door de structuur van het gebouw helemaal voor zich te laten spreken bereik je naar mijn gevoel vaak meer effect dan door overdadige decoraties (die zijn ook impressionant, maar op een heel andere manier).

      • Het lijkt me ook veel moeilijker om tot rust te komen in zo’n overdadig versierde kerk terwijl een eenvoudige inrichting er net toe lijkt uit te nodigen.

  3. Ik heb die zin drie keer moeten lezen voor ik doorhad dat er NIET stond “verslaafden opgehangen” (maar allez jong waar heeft die het over!!!) maar ‘opgevangen’ pff het is duidelijk dat het vrijdag is, excuus 🙂
    Ben nog altijd keibenieuwd naar Ulm… Nu zeker 🙂

    • Hahaha, toen ik dit via mail zag binnenkomen (dus zonder het meteen aan deze post te linken), had ik ook zo iets “unk, waar heeft die het over, wat heb ik geschreven?”. ’t Is hier weliswaar een rechtse regering, maar zo’n Nazi-neigingen heeft ze nu ook weer niet 😉

      En Ulm is wel de moeite: ik deed het ooit al eens in combinatie met een wandelvakantie in het Zwarte Woud en nu dan als citytripversie; allebei tof!