Week 2016/39&40 in woord en beeld

De laatste week dat mijn broer hier bij ons in Zwitserland was, ging vooral op aan de verhuis, maar startte wel nog met een uitstap naar Liechtenstein. Aangezien mijn broer de route samenstelde, reden we op langs de Rijn, maar keerden we terug via een stevige klim 🙂 . Ook al was ik ’s avonds voor de zoveelste keer bekaf, dagen met de combinatie “broer – fietsen – mooi landschap – mooi weer”, die verdienen niet anders dan een dikke duim!

Le petit requin

Woensdag kregen we de sleutel van het nieuwe appartement en verhuisden we één voordeur verder. Dat klinkt op zich niet ver, maar wetende dat we van de derde verdieping in het oude naar de zesde verdieping in het nieuwe gebouw moesten, was dat toch niet zo evident. En dan had ik het nog relatief gemakkelijk, aangezien ik de lift kon gebruiken om dozen te verhuizen; Johan en mijn broer daarentegen droegen alle grote meubels langs de trappen naar omlaag en daarna omhoog. Gelukkig was de trappenhal wel ruim genoeg om alles gemanoeuvreerd te krijgen (al had ik stiekem wel eens pivot willen roepen 😉 )!

Le petit requin

Wie zich afvraagt waarom wij zo zot zijn om één voordeur verder te verhuizen: enerzijds is het appartement iets verder van de straat gelegen en daardoor een pak stiller, anderzijds is het ook beter ingedeeld en groter. De grotere binnenoppervlakte zelf is leuk meegenomen, maar zou op zich zeker niet de doorslag gegeven hebben (we zijn tenslotte maar met twee). Wat dan wel de doorslag gaf? Het verschil in terrasoppervlakte. Kijk maar! Ik heb nu al goesting in de komende lente en zomer 🙂

Le petit requin

Donderdag verhuisden we nog verder én staken Johan en mijn broer al het “moeilijkste” stuk, onze kleerkast, in elkaar. In een timelapse ziet dat er dan zo uit (alle eer naar mijn broer!):

Alsof verhuizen op zich nog niet vermoeiend genoeg is, reden we vrijdag na een hele dag kuisen in het oude appartement nog naar België, voor het eerst met een huurwagen.

Le petit requin

Wat we in België zo deden? Een nieuwe meubelwinkel in Aalst bezoeken waar ze de tafel en stoelen van onze dromen verkopen (niet die op de foto 😉 ) en waar we verschillende stalen voor de stoffen bekleding van de stoelen konden bekijken. De beslissing is ondertussen gemaakt, dus binnen een tijdje mogen jullie wel eens binnenkijken in onze nieuwe living/eetkamer 😉
We gingen ook op bezoek bij mijn grootmoeder en deden met haar een wandeling naar het nabijgelegen vliegveld, waar ik – ondanks dat ik er als kind al zo vaak geweest ben – voor het eerst van dichtbij zag hoe zweefvliegtuigen opgetrokken worden.

Le petit requin

Al waren die dingen eigenlijk achteraf ingepland, dé hoofdreden voor ons bezoek was namelijk de halve marathon in Brussel op zondag! Daar ga ik, als het (tijd maken voor) bloggen terug wat in zijn plooien valt, nog wel eens apart over schrijven.

Le petit requin

Op maandag reden we na een kort winkelbezoek aan Aalst (bier en fietsgerief voor Johan; boeken en Dille & Kamille voor mij 😉 ) terug naar Zwitserland. Dit bord drukte alleszins wel mooi uit hoe ons weekend geweest was!

Le petit requin

Terug in Zwitserland ging Johan onmiddellijk bloed geven: hij was immers opgeroepen om te doneren voor een specifieke patiënt, maar het was toch net iets beter om dat vlak na dan vlak vóór de halve marathon te doen.

Le petit requin

Ons bezoek aan België had ook het voordeel dat we wat Belgische lekkernijen konden inslaan: ik wilde immers graag een kennismakingsgeschenkje geven aan onze nieuwe buren, maar zelf koekjes of dergelijke bakken, leek mij zo te midden van de dozen toch iets te ambitieus. Zakjes vullen met speculoos, neuzekes, chokotoffs, manons en bier, dat was wel doenbaar en werd duidelijk ook geapprecieerd: we “kennen” na een paar dagen al evenveel buren als in het andere gebouw na twee jaar.

Le petit requin

Mijn Belgische gsm blijft mij trouwens consistent een prettig “verblijf” wensen elke keer we uit België terugkeren. Sympathiek!

Le petit requin

Iets minder sympathiek vind ik de naam die hier aan tweede generatie migranten gegeven wordt: “secondo” geeft mij een heel erge “tweederangsburger”-bijklank (wat mij dan doet afvragen welke rang wij als “nieuwe buitenlanders” maar zijn…). Nu ja, blijkbaar ligt dat aan mij en wordt het begrip door de “secondos” zelf overwegend positief opgevat. Wat niet wegneemt dat het feit dat verschillende hun naam laten veranderen om op basis daarvan niet meer gediscrimineerd te worden, toch wel heel bitter is…

Le petit requin

En de rest van de week? Die ging op aan dozen en dozen en dozen uitpakken…

Le petit requin

En nadenken over nieuwe boekenkasten… De oude overleefde de verhuis immers niet: enerzijds was ze al serieus afgeleefd door de vele jaren en verhuizen die ze al meemaakte, anderzijds bleek ze bij het uit elkaar halen onderaan aangetast door vocht. Komt al dat gepin toch nog eens van pas 😉

Le petit requin

33 reacties

  1. Keilief, die pakjes voor de buren! En inderdaad, dat ziet er een supertof terras uit! Ik duim dat het snel weer zomer wordt :-).

  2. Ik ben al jaren bloeddonor maar nog nooit een oproep gehad om voor een speciale patiënt te doneren. Wat bijzonder.

    • Ja, vond ik ook. Ik geef ook al jaren bloed, maar ben ook nog nooit specifiek voor iemand opgeroepen. Het zorgt er alleszins wel voor dat je zo snel als mogelijk gaat (daar waar je het anders misschien iets makkelijker uitstelt naar een ander moment).

  3. Pivot! Eindelijk iemand die het snapt :-). Mijn zus en ik riepen dat constant tijdens de verhuis en niemand begreep waar we het over hadden!

  4. Proficiat met de verhuis!
    Oh en nieuwe meubelwinkel in Aalst? Over dewelke heb je het? #curieus! Heel erg benieuwd ook naar de living/eetkamer – binnenkijken bij iemand anders is toch altijd leuk he :p

    • Merci!
      Die winkel is Comonte (in de Zwarte Zusterstraat, naast de bakker op de hoek met de Molenstraat), de flagshipstore van Sitino. Ze hebben daar – vinden wij 😉 – echt supermooie meubels en keuze voor duurzame materialen: onze tafel (de Taille Hexagon) gaat bijvoorbeeld een stalen onderstel met een massief eiken blad hebben.

  5. Wat een fijn blogbericht weer 🙂
    Wauw, zo’n prachtig uitzicht vanop jullie nieuwe terras!
    Zo lief, die cadeautjes voor de buren (mmm, die manons zien er goed uit!)
    En tof gedaan, dat timelapse-filmje

    • Ja, we zijn heel blij met dat uitzicht! Op zich hadden we in het vorige appartement zicht op dezelfde helling, maar nu kijken we echt over de huizen i.p.v. half erop. Groot verschil in gevoel 🙂

  6. Proficiat met de halve marathon! Die heb je samen gelopen met mijn man 🙂 En wat leuk die pakjes voor de buren! Ik hoop alvast dat het gelukt is met de dozen en wens je veel keuzeplezier met de boekenkasten!!

  7. Chapeau voor je halve marathon!

    Toen ik las dat jullie in België waren, was ik even aan het hopen dat ik je zondag op de Meststoffenbrunch zou zien, maar helaas 🙁

    • Oh, hopelijk had je een leuke brunch vandaag! Zou heel leuk geweest zijn om je eens te ontmoeten (al “mag” ik niet naar de meststoffenbrunches komen, omdat ik de cursus niet volg 😉

      Ik was eigenlijk aan het denken om nog eens een (boeken)meetup te doen in de kerstvakantie, omdat we dan langer in België zijn, maar ik vrees dat het niet echt realistisch is om dan volk bij elkaar te krijgen. Zeker omdat de feestdagen zelf in het weekend vallen…

      • Als je een (boeken)meetup zou doen in de vakantie, ga ik alleszins heel hard mijn best doen om erbij te zijn!

        • …en de meeste mensen nemen toch een paar dagen verlof in de week tussen kerst en nieuwjaar, nee? misschien een poll doen om te zien of er interesse is?

          • Ja, misschien heb je wel gelijk dat het toch haalbaar is. Zal inderdaad eens polsen!

            En ook: merci voor je mailtje, het is er nog niet van gekomen, maar ik reageer zeker nog 🙂

      • Ooooh ja! Ik denk dat – zoals Becky zegt – de meeste mensen wel een weekje thuis zijn tussen kerst en nieuw (ik incluis), dus ik ben pro! Roep maar als je hulp nodig zou hebben 😉

        • Merci!
          En ok, als er hier al meteen drie mensen enthousiast reageren, dan ga ik er werk van maken 🙂 Eventjes kijken wat het beste past, want Johan heeft net een hoop mails uitgestuurd om met vrienden en familie af te spreken 😉 Maar vermoedelijk ergens 27 of 28 december.

  8. Wauw, jullie nieuwe terras vraagt er gewoon om om ingehuldigd te worden met boek (en dekentje). Maar goed dat jullie dat dus al meteen gedaan hebben. Dat alleen al maakt die hele verhuis de moeite waard. Ik vind het trouwens heel knap dat jullie na die zware verhuis én de lange autorit ook nog eens in staat zijn om een halve marathon te lopen. De cadeauzakjes voor de buren vind ik dan weer een super lieve attentie.

    • We hebben eigenlijk wel even gevloekt op die combi hoor 🙂 Normaalgezien zouden we al eind augustus verhuizen, maar de immo-maatschappij vond het – rekening houdende met de timing van de renovatiewerken – uiteindelijk makkelijker om eind september als datum te nemen. Op zich een voordeel, want eind augustus waren ze net aan de lift aan het werken en hadden we dus alles 6 verdiepen omhoog moeten dragen (het idee alleen al!), maar met dus ook het nadeel dat de halve marathon, waarvoor we al ingeschreven waren, dan plots vlak achter de verhuis kwam i.p.v. een maand erna. Ach ja, we hebben het overleefd 😉

    • We kijken echt zo hard uit naar de zomer 🙂 Al is het ook wel goed dat er eerst nog een winter is, want op dit moment ben ik in staat om én een hangmat én een loungeset én massa’s fruitbomen én een paar vierkante meterbakken voor groenten erop te zetten. Niet slecht dus om eventjes rustig te overdenken wat effectief haalbaar is 😉

  9. Wauw, wat een heerlijk terras! Het is nog even wachten op lenteweer, vermoedelijk, maar wat wordt dat dan genieten!
    Mijn mond viel toch ook even open dat jullie nog die halve marathon lopen na een verhuisweekend en een lange rit naar België. Ik denk dat ik na zoiets alleen in staat zou zijn om met keiveel spierpijn in mijn zetel te hangen. Stoer van jullie!
    En wat lief om die cadeautjes te geven aan de buren. Een goed idee eigenlijk voor als we ooit nog eens zouden verhuizen, want het heeft hier toch wel eventjes geduurd voor we met de buren in contact geraakten (eigenlijk pas écht sinds we kindjes hebben).

    • Ik kan het alleszins aanraden, die cadeautjes! ’t Is nu niet dat we continu contact hebben met de buren (maar dat hoeft voor ons ook niet), maar volgende week zijn we er bijvoorbeeld allebei niet wanneer er een controle in de kelders moet gebeuren en nu moest ik niet eens nadenken hoe we dat zouden gaan oplossen: gewoon aan een buur gevraagd! 🙂 In België was dat allemaal net iets evidenter met familie en vrienden die dat konden oplossen, al hadden we ook daar met de buren zelf eigenlijk weinig contact. Kan mij inbeelden dat kindjes daar inderdaad wel bij helpen 🙂

  10. Amai, drukke bedoening daar bij jullie!
    Kei-jaloers op jullie uitzicht. Als ik hier in mijn huisje naar buiten kijk, kijk ik enkel op een reclamebord van Lidl Niet echt “a view to die for” 😉

    Dikke proficiat met de halve marathon!
    Ik ben sinds kort begonnen met start-to-run. Gelukkig met een compagnon, want alleen geef ik te gauw toe aan “geen goestings”. Voorlopig lijkt het halfuur aan een stuk lopen nog onmogelijk, dus des te meer respect voor een halve-marathon-loopster!

    En, om even in te pikken op een reactie van hierboven, ik ben ook zeker geïnteresseerd in een boekclub meeting tijdens de kerstvakantie!!

    • Hihi, “a view to die for” 🙂 We zijn er echt superblij mee! In Brussel woonden we op zich heel leuk, maar het uitzich was ook gewoon een paar afgeleefde huizen. Nu hebben we echt terug voeling met de seizoenen!

      En keigoe dat je gestart bent met start-to-run! Gewoon rustig blijven volhouden; je wilt echt niet weten hoe vaak ik opnieuw gestart ben met lopen alvorens ik zo’n halve marathon aandurfde 🙂

      EN die boekenmeeting, ik ga er werk van maken!

  11. Prachtig, dat terras!! 🙂
    Ik vroeg me al af of jullie elke keer met de bus of het vliegtuig of de trein naar België zouden komen, zo zonder auto. Aan een auto huren had dedees dus niet gedacht 🙂
    Amai, die cadeautjes voor de buren, zo leuk! Ik denk dat wij dat beter ook hadden gedaan want na 3,5 jaar kennen we nog steeds niemand (behalve de onderbuurvrouw dan, en dat is dan enkel omdat we haar af en toe in de hall tegenkomen).
    Het eerste wat ik aanschaf als we ooit verhuizen is een hele bibliotheek aan boekenkasten, heb ik mij voorgenomen 🙂

    • Met kerst komen we wel met de bus, dus zo ver zat je er niet naast 😉 Maar voor korte weekends is een auto huren het meest praktische, omdat we met de bus teveel tijd verliezen, de trein is even duur als een auto huren en bij het vliegtuig staan mijn principes in de weg 🙂
      Een hele bibliotheek is het niet geworden, maar ben wel heel blij met de halve die we gekocht hebben 😉