Week 2014/48

Maandag startte ik mijn dag met een looptochtje en daarbij liep ik voor het eerst in een paar maanden nog eens een uur aan een stuk. Ok, eigenlijk niet helemaal aangezien ik een paar minuutjes stilstond om te kijken naar dit eekhoorntje, maar wie loopt daar nu ook aan voorbij? 😉
Ik liep dit keer iets trager dan eind juli (7,5 km/u gemiddeld i.p.v. 8 km/u), maar het ging wel een pak vlotter. Toen waren de laatste tien minuten er eigenlijk wat te veel aan, maar was ik te koppig om dat uur nog te laten liggen; dit keer had ik misschien zelfs nog wat langer kunnen lopen. Het tempo is dus nog vrij traag, maar dat maakt mij niet uit, ik ben vooral zeer content dat ik dat gewoon kan, een uur aan een stuk lopen zonder stikkapot te zijn. Wie had dat ooit gedacht?

Le petit requin

Het werd uiteindelijk een zeer sportieve loopweek, want woensdag moest de auto naar de garage voor de wissel van zomer- naar winterbanden en profiteerde ik van het uurtje wachten om opnieuw te gaan lopen. Bijna een uur dit keer met tussendoor een paar minuutjes wandelen, wegens een verkeerd bospad gekozen en geen goesting om op een steile afdaling tegen de grond te gaan. Zaterdag liep ik opnieuw; dit keer een half uur, maar wel aan een iets hoger tempo (9 km/u, voor mij is dat al vrij snel). Straks ga ik nog een echte loopster worden seg 😉

Deze week kreeg ik ook rare post: een gratis luier. Blijkbaar loopt er momenteel een actie, waarbij er per gekochte pamper nog iets extra naar het goede doel gaat. Heel tof allemaal natuurlijk, maar ’t is nogal onnozel om zo’n reclame te sturen naar mensen zonder kinderen. En neen, ’t is niet omdat ik 27 ben en een relatie heb, dat ik sowieso een kleine heb rondlopen. Gelieve dat te noteren Migros, dank u.

Le petit requin

Donderdag vertrok ik naar België om in het onooglijke dorpje Amay (vlakbij Huy) een opleiding te gaan volgen bij het Centre des métiers du patrimoine. Vrijdag was een dag theorie, volgende week ga ik een ganse week leren stenen te kappen en te bewerken volgens de oude technieken. Best wel spannend dus!
De reis Zürich-Amay bracht mij onder andere langs het station Liège-Guillemins.

Le petit requin

Het Collégiale Notre-Dame de Huy, dat we vrijdag bezochten. Later meer over de theoriedag en de praktische opleiding; ik ga dat in één blog gieten.

Le petit requin

Tijdens het weekend ging ik naar huis en werd er geshopt, met als buit zwarte laarzen, zwarte pumps en een (quasi gratis, wegens tweedehands) kleedje. Euhm ja, doordat ik aanvaard werd als werkloze voor die opleiding (wat niet echt zeker was, aangezien ik niet ben ingeschreven bij een VDAB of iets dergelijks) moest ik maar de helft van het inschrijvingsgeld betalen en had ik dus wat budget over. En schoenen zijn dan uiteraard de beste keuze om dat geld dan aan uit te geven, hum hum. Ter mijner verdediging: ik had geen zwarte laarzen en mijn huidige zwarte pumps zijn versleten en vooral te groot. Jawel, te groot, want mijn voeten zijn op miraculeuze wijze op een paar jaar tijd van maat 39-40 naar 38 gekrompen; die laarzen waren nu verdorie zelfs maar een maat 37 meer (mét kousen). Geen idee hoe dat kan en ik hoop vooral dat dat zich niet blijft verderzetten, want op deze manier shop ik binnen 5 jaar bij de kinderen…

Le petit requin

Ik zette al het treingelees ook bij mijn ouders verder met o.a. de dunne boekjes Marcel van Erwin Mortier en Wit is altijd schoon van Leo Pleysier. Daarnaast las ik ook het eerste deel van de bachelorthesis van Emilie na, altijd interessant om te lezen over zaken waar ik niets vanaf weet, in dit geval maaren, ofte een soort vulkanische kraters, in Oost-Afrika.

Le petit requin

Zondag vertrok ik terug naar Amay, wat een hele onderneming werd. Het eindigde ermee dat ik een taxi moest nemen van Huy naar Amay, bye bye 25 euro en boehoe voor de TEC. Serieus gasten, als een bus volgens de website stopt aan halte X en aan die halte hangt ook een uurrooster van de desbetreffende bus, dan is het echt wel niet normaal om die bus onaangekondigd niet te laten passeren daar, maar wel aan een halte een kwartier stappen verder. Al zeker niet als het de laatste bus van de dag is!
Ik was dus zeer blij toen ik eindelijk bij het opleidingscentrum toekwam, dat gevestigd is in een voormalige abdij. Dat is uiteraard aan de gebouwen te merken, maar ook aan de logeerkamers, die elk vernoemd zijn naar een van de vroegere abdissen.

Le petit requin

8 reacties

  1. Proficiat met het lopen! Wat maakt het uit hoe het tempo is of het aan één stuk door is of niet. Je hebt gewoon een uur gelopen! Dat doet lang niet iedereen je na, ik trouwens ook niet. Ik denk dat ik het serieus nog geen vijf minuten zou volhouden. 🙂

    Ik ben benieuwd naar de shoppingbuit! Krijgen we die ook te zien? 🙂

    • Ik heb een foto van de shopbuit toegevoegd! 🙂
      Het kleedje ontbreekt weliswaar, omdat mijn moeder het nog gaat omstikken (het was nu ongeveer 10cm te lang om flatterend te zijn). Maar om het gebrek aan kleedje goed te maken staan de nagellakjes, die ik van mijn moeder gekregen heb, er wel bij 😉

  2. Wauw, chapeau! Ik val al dood na tien minuutjes lopen ofzo, dus ik ben vol bewondering … !

    Ivm je schoenmaat: ben je toevallig heel wat afgevallen ofzo? Als je veel bijkomt op korte tijd, dan kunnen je voeten plots 'groeien' en ik méén te hebben gelezen dat het ook andersom kan. Niet dat ik een expert ben …

    • Bedankt!
      Ik ben inderdaad wel vrij veel afgevallen (bijna 10kg tussen maart en nu), maar dan anderzijds zat ik vorig jaar al aan maat 38 terwijl ik toen nog rond mijn zwaarste gewicht zat. Alleszins, mijn lichaam had dan wel eerst mijn voeten mogen laten meegroeien en dan laten krimpen i.p.v. mijn voeten enkel te laten krimpen 😉

  3. voeten die krimpen? Ik dacht dat die bleven doorgroeien. Ik ben nog altijd aan het hopen dat ik nooit de 40 bereik (ik heb daar om één of andere duistere reden een probleem mee … dat mijn loopschoenen al maat 40 zijn daar zwijgen we even over)

    • Ja, raar he! Ik had ook eerder gehoord dat ze met ouder worden wat “uitzetten”. Nu, ik ben nog maar 27, dus moesten ze nu al beginnen groeien, zou het ook niet echt plezant zijn, maar dat krimpen vind ik al helemaal bizar.
      En wat is de duistere reden van de afkeer voor de 40? 🙂
      Schoenmaat 40 is toch nog normaal qua maat, niet? Ale, ’t is niet dat dat al tante Sidonia-voeten zijn he 😉

  4. Voor schoenen heb je nooit een excuus nodig! Dat is niet zomaar een aankoop, maar een investering voor jaren 🙂
    Bij mij hangt mijn maat af in welk seizoenen ik schoenen koop; van de warmte zetten je voeten uit. Dus als je op een snikhete zomerdag, of na een paar uur rondwandelen, schoenen past, zijn je voeten altijd dikker/groter dan 'normaal'. Mijn zomerpumps bijvoorbeeld vallen nu uit als ik ze 's morgens aantrek!

    • Dat uitzetten van mijn voeten door warmte of wandelen heb ik ook, maar dit is toch nog extremer. Die te grote zwarte pumps heb ik jaren geleden in maat 39 gekocht: vorig jaar had ik er al een eerste zooltje ingelegd, omdat ik er uit stapte. Dit jaar – in de zomer! – heb ik er dan nog een tweede zooltje bovenop gelegd, maar ik stap er desondanks uit (nog daar gelaten dat meerdere zooltjes boven elkaar ook niet het meest comfortabele is). In de winter heeft het helemaal geen zin meer…