18 in 2018: eerste keren
Vandaag is het tijd voor mijn favoriete overzichtslijstje: mijn “eerste keren” van het afgelopen jaar, zowel groots als klein, zowel stom als fijn 😉 . In 2018 heb ik voor de eerste keer:
- bingo gespeeld (op een bijeenkomst van de moestuinvereniging; hier heet dat trouwens Lotto, dus ik had het niet eens door tot vijf seconden voor we begonnen te spelen 🙂 )
- een appartement met een tuin gehuurd (genieten!). En vervolgens voor het eerst een housewarming gegeven (dit is nochtans het veertiende adres waarop ik woon)
- een B12-tekort gehad. Ik ging ook voor het eerst naar een Zwitserse gynaecoloog. Die de diagnose lichen sclerosus stelde, wat mij voor het eerst (en hopelijk laatst) het labeltje “auto-immuunziekte” gaf. Maar ook: gelukkig dat hij het opmerkte en er zo nu al ingegrepen kan worden, zonder dat er al grote schade is aangericht (want nope, geen zin in een vergroeide vagina, dank u)
- een BMI van meer dan 30 gehad
- een coca-colatruck gezien
- een gezond lammetje ter wereld gebracht (het eerste dat ik jaren geleden ter wereld bracht, had jammer genoeg zuurstoftekort opgelopen tijdens de bevalling – ik was er te laat bij – en stierf daardoor na amper een paar dagen)
- een mini-interview aan een krant gegeven (de lokale Franse krant L’ Ardennais). Daarnaast was ik voor het eerst te zien op de Zwitserse televisie (weliswaar in de achtergrond bij twee WK-uitzendingen toen de Belgen speelden. Maar toch 🙂 ) en kwam ik – na vroeger al op TV te zijn geweest – op de Belgische radio (Sofie belde mij op in Zwitserland en draaide op mijn vraag Sebastian). Geschreven, gesproken en beeldmedia op één jaar, sebiet word ik nog bekend seg 😜
- een tafel laten maken en een eigen leeszeteltje gekocht
- Hongarije en IJsland bezocht. En daardoor voor het eerst Boedapest gezien. En het noorderlicht! En een spuitende geiser!
- fruitbomen gekocht
- Gasthaus Aescher gezien. En La Chaux-de-Fonds. En op de Rhätische Bahn gezeten. En live naar de Formule E-Prix in Zürich gekeken
- gelezen op een e-reader
- met een slijpschijf gewerkt (tijdens de cursus steenrestauratie)
- met een zenmonnik gemediteerd op een kerkhof
- mijn haar laten knippen in Frankrijk
- mijn koffer vanaf het bagagekarretje het vliegtuig in zien gaan
- bewust proberen spreken in het Zwitsersduits (het blijft moeilijk, zeker omdat mijn collega’s – die nochtans het ideale publiek zouden zijn om mee te oefenen – niet willen dat ik het leer. Maar beetje bij beetje probeer ik wat woordjes te integreren in de winkel, op restaurant… Wie weet, binnen een jaar of 20 ofzo, spreek ik het 😉 )
- zwart brood gegeten
Waarom willen je collega’s niet dat je Zwitsersduits leert?
Niet willen is misschien wel heel straf uitgedrukt, maar ze vinden het totaal niet nodig (want “ik begrijp het en ik spreek goed Hoogduits, dus ik kan functioneren in de Zwitserse maatschappij”) en begrijpen ook niet waarom ik het zou willen leren (want “er zijn zoveel soorten Zwitsersduits dat je het nooit gaat kunnen spreken als een Zwitser”). Ik ben daar lang in meegegaan, grotendeels uit gemak, want het was al moeilijk genoeg om het te leren begrijpen en ondertussen te werken in het Duits. Maar eigenlijk is het quatsch he; alsof een buitenlander in België geen Nederlands zou moeten leren omdat hij het nooit zo goed als een Belg zou kunnen spreken (dan zou niemand ooit nog talen moeten leren…).
Waarom willen je collega’s niet dat je Zwitserduits leert? Willen ze nog achter je rug over je kunnen praten zonder dat je het begrijpt? 😉
Haha, ik hoop dat dat niet de reden is 🙂
Niet willen is misschien wel heel straf uitgedrukt, maar ze vinden het totaal niet nodig (want “ik begrijp het en ik spreek goed Hoogduits, dus ik kan functioneren in de Zwitserse maatschappij”) en begrijpen ook niet waarom ik het zou willen leren (want “er zijn zoveel soorten Zwitsersduits dat je het nooit gaat kunnen spreken als een Zwitser”). Ik ben daar lang in meegegaan, grotendeels uit gemak, want het was al moeilijk genoeg om het te leren begrijpen en ondertussen te werken in het Duits. Maar eigenlijk is het quatsch he; alsof een buitenlander in België geen Nederlands zou moeten leren omdat hij het nooit zo goed als een Belg zou kunnen spreken (dan zou niemand ooit nog talen moeten leren…).
Oh wat een bijzondere dingen zitten er tussen! Leuk 🙂
Van mij moogde gij nog veel foto’s van je tuin tonen, want hartjes! En die lammetjes! Zo cool dat ge er zelf eentje hebt ter wereld gebracht. Dat moet echt machtig zijn!
Slijpschijven? Moa gij stoere, zeg 😀
Zwart brood, hoe? Roggebrood is vaak donker, maar krijgen ze dat zo donker? Of zit daar iets anders nog in?
Er wordt actieve kool aan dat brood toegevoegd, vandaar dat het zo zwart is. Dat zou blijkbaar ontgiftend werken, al eet ik het eigenlijk gewoon omdat ik het lekker vind en het er leuk uit ziet 🙂
Ik ben de foto’s van je tuin zeker nog niet beu :-), het uitzicht is super. En foto’s van lammetjes nog veel minder. Zo mooi, dat je er eentje hebt geholpen om geboren te worden! Was het niet heel erg donker in ijsland of viel dat mee?
’s Avonds viel dat heel erg mee. Het werd sneller donker dan hier, maar aangezien het in Zürich ook al vroeger donker is dan in België, viel dat eigenlijk bijna niet op.
’s Ochtends… dat was iets anders 🙂 Dan is het pas tegen 10u30 echt licht en dat is toch wel heel laat. Voor één week is dat natuurlijk geen probleem en we pasten onze uitstappen ook aan: enerzijds niet gigantisch veel op een dag doen (wat gezien ik nog altijd op mijn energieniveau moet letten, vooral heel aangenaam was 🙂 ) en anderzijds zorgen dat we, wanneer onze bestemming wat verder lag, al vertrokken in het donker, zodat we er tegen 10u30 waren en ter plaatse volop van het daglicht konden profiteren.
Maar om er nu een hele winter door te brengen, pfoe… 🙂
Bingo spelen, oh, dat deed ik pas ook. Vond er niets aan. Mochten niet kletsen en zo.
En IJsland lijkt me super.
Euh, niet mogen kletsen tijdens bingo, hoe stom is dat? Dat is net deel van de fun en mocht bij mij gelukkig wel; zo heb ik ook wat mensen van de moestuinvereniging leren kennen. Anders had ik ook niet meegespeeld, denk ik 🙂
Jaja, krant, tv én radio op een jaar tijd. Binnenkort kennen de mensen afkorting B.H. niet als kledingstuk maar als Bekende Haai. Ik vond het grappig toen ik onlangs een berichtje van mijn broer kreeg waarin hij me zei dat hij met iemand aan het praten was in het jeugdhuis en dat die persoon halverwege hun gesprek zei ‘Zwartraafje is uw zus of wat? Ik volg die al super lang.’
Gek genoeg vond ik dat straffer dan dat ik dit jaar samen met mijn boekenkasten in De Morgen mocht staan. Maar ik hou nu eenmaal van toevalligheden dus het kan daar aan liggen.
Hahaha, een Bekende Haai 🙂
En zalig, dat gesprek dat je broer had; dat is al helemaal zot als zoiets gebeurt!
Ik wil een HELE POST vol foto’s van uw tuin! 😀
Een vergroeide vagina?! Jees..
Haha, ik zal in de lente eens foto’s nemen vanuit verschillende hoeken 🙂
En ja, jeez was inderdaad ook mijn reactie… Ik had uiteraard ook het briljante idee om die ziekte te googelen… Nu, bij mij is er gelukkig nog geen vergroeiing; mijn gynaecoloog heeft de eerste symptomen meteen herkend, waardoor we meteen met medicatie konden ingrijpen. De laatste controle was ook goed, dus alles is onder controle nu. Al blijft het risico bestaan natuurlijk, dus het is iets waarvoor ik voor de rest van mijn leven regelmatig op controle ga moeten blijven gaan. Tof is anders, maar bon, het had erger gekund, denk ik dan maar 🙂