20 eerste keren in 2020
Het blijft een van de leukste terugblikken, vind ik: dingen die ik voor het eerst deed in een jaar. Omdat ik het fijn vind om bij te houden wat voor kleine en grote stappen een mens zet, iets wat we bij kindjes (eerste keer lachen! eerste stapjes! eerste tandje! eerste schooldag!) vanzelfsprekend vinden, maar bij volwassenen vaak gereduceerd wordt tot “trouwen”, “kind krijgen”, “huis kopen”. Daarom deze lijst, soms fantastisch, soms totaal niet, soms interessant, soms noodzakelijk, maar allemaal eerste keren:
- Alleen een trekking met de fiets en de tent gedaan. En zo ook voor het eerst met de fiets (en wat hulp van de trein, eerlijk is eerlijk) van mijn Zwitserse naar mijn Belgische thuis gereden.
- Zoekoefeningen met een lawinepieper gedaan. Waarvan ik natuurlijk keihard hoop dat ik ze nooit in een reële gevarensituatie ga nodig hebben, maar het is net om het dan te kunnen des te belangrijker om het te oefenen.
- Ambtenaar geworden. In een ander land dan mijn moederland dan nog, wat heel lang onhaalbaar leek. Niet dat ik nu op mijn lui gat zit (ha, probeer dat maar eens als ge drie functies in één job moet combineren), maar de stress van uren opschrijven is wel verdwenen.
- Praktischer actie ondernomen dan enkel geld storten voor goede delen of mijn stem om de zoveel jaar uitbrengen, door mij te engageren voor de lokale tak van Fashion Revolution Schweiz en mijn stem op zijn minst te laten horen voor een referendum, ook al mag ik er zelf nog niet op stemmen.
- Vrijwilligerswerk op het WK veldrijden gedaan.
- Aangemeld bij de RAV (Zwitserse RVA). Desondanks geen werkloosheidsuitkering gekregen.
- Inkopen gedaan op de minimarkt vlakbij (was er dus om een of andere reden in bijna twee jaar tijd nog nooit van gekomen).
- Gebobsleed. De 75 adrenalinerijkste seconden van het jaar, za-lig!
- Een cursus Zwitsersduits gevolgd.
- Ontdekt dat ik een heupdysplasie heb. Wat al jaren geleden had gekund, want ik ben er mee geboren, maar beter laat – nu de pijn erdoor start – dan nooit.
- Virtueel Kerst met mijn familie gevierd. Niet tof, maar daardoor – wel tof – een witte Kerst in de Alpen gehad.
- Deel geworden van een vrouwencirkel. Het blijft een warm bad, die connectie met andere vrouwen.
- Zomaar opslag gekregen. Geen onderhandeling, geen gevraag, niks, gewoon zomaar (of neen, niet helemaal zomaar, maar omdat ze tevreden waren, dat natuurlijk wel).
- Schloss Heidelberg gezien, de thermen van Vals bezocht, gelanglauft.
- Drie soorten wandelschoenen in huis gehad. Vroeger, in België, had ik enkel een type B, tegenwoordig staat er zowel een type A, B als C in de kast. Integreren noemen ze dat, denk ik 😉
- De Pragelpass opgereden. En de Albulapas. En de Gotthardpas. En de Oberalppas. Allemaal beesten, maar die eerste toch het meest van allemaal (ook de enige die ik met de mountainbike deed, omdat ik vreesde dat het met het kleinste verzet van mijn koersfiets niet ging lukken)
- Eigengekweekte venkel gegeten. En romanesco. En prei. En komkommers. Roze eieren ingelegd. Een eigen weckketel gekocht en daarmee een hele hoop lekkers bewaard (zo handig ook dat er altijd eten is dat snel kan klaargemaakt worden i.p.v. eerst nog te moeten ontdooien). Lekker jaar!
- Wonen in een land, in een continent, in een wereld, die in lockdown gaat. Een mondmasker gedragen. Gestopt met handen geven bij een vergadering of kussen ter begroeting (vind ik – op een paar mensen na – echt niet erg). Moeten hopen dat ik wc-papier kan kopen, want onze – maximaal één pak grote – voorraad was écht bijna op (een half rolletje, dan begint het toch nipt te worden). Niet meer zomaar de trein mogen nemen. Geklapt voor alle essentiële werkers. Inkopen gedaan voor iemand die ik totaal niet ken. Moeten tellen hoeveel mensen we die ene keer in België zien om te controleren of dat in de bubbel past. Mails afgesloten met “blijf gezond”. Technisch werkloos geworden toen de winkels dichtgingen. Sint-Maarten gevierd zonder Belgische chocolade. Niet meer overal mogen wandelen, omdat normaalgezien drukke plaatsen afgesloten werden. Vergaderd via Zoom, Teams, Skype, Cisco Webex en co. Een staaf in mijn neus geduwd krijgen om te testen of ik een pandemische ziekte heb opgelopen. Meegedaan aan wetenschappelijk onderzoek naar die ziekte.
- De grens naar mijn familie niet meer over mogen. Ondanks een geopende grens toch niet naar België kunnen, omdat ik in quarantaine zou moeten. Afscheid genomen van mijn familie zonder enig uitzicht op een volgende ontmoeting. Ik kan nog lang leven met alle mogelijke maatregelen, behalve deze. Alstublieft, laat het niet te lang meer duren. Laat iets toe voor mensen die niet zomaar even over en weer kunnen rijden om buiten een wandelingetje te doen.
- Van Zwitserland naar Italië gewandeld (ok, het was in afstand minder spectaculair dan het klinkt, maar wel supermooi)
Een mooi lijstje, Haaike! En je hebt gelijk dat het stilstaan bij eerste keren niet alleen iets voor kinderen zou moeten zijn. Ik wens je veel mooie eerste keren toe in 2021!
Bedankt Greet, voor jou ook! Hoe is jullie verhuis verlopen?
Nieuwe dingen doen, het kan ook nog als je 50 of ouder bent 🙂 en ik vind het nog altijd de max. Net als dingen leren, trouwens. Kan ik helemaal blij van worden.
Leuk lijstje 🙂
Ja, absoluut! Het kan altijd nog, we staan er alleen minde bewust bij stil heb ik de indruk. Zonder dit lijstje (en degene die ik de afgelopen jaren maakte), zou ik al een deel “eerste keren” gewoon weer vergeten zijn, terwijl ze net heel leuk zijn.
Veel mooie eerste dingen en tja, alles wat met C te maken heeft is helaas zo herkenbaar …
Ja, Corona heeft van 2020, naast een jaar van leuke eerste keren, ook echt wel het jaar van de trieste en bizarre eerste keren gemaakt.
Waauw, mooi lijstje zeg! Met prachtige foto’s. Allé ja, beetje raar misschien om mooi te zeggen, met het obligate corona-themas tussen de eerstjes, maar overwegend toch mooie dingen!
Wauw prachtig!
De roze eieren integreert mij.
De a b c wandelschoenen ook..
Vertel!
En ik duim ook kei hard mee ! Ik voel je pijn..
Binnenkort.. binnenkort!
Die roze eieren zijn volgens dit recept: http://www.kerygma.be/2017/04/14/de-ganzerik-en-de-eitjes-bokaalliefde.htm
Wij zijn er echt zot van 🙂
Wat de wandelschoenen betreft:
Type A wandelschoen is een lage, zonder ondersteuning aan de enkel. Kocht ik oorspronkelijk om mee in de winkel te werken, omdat ik daar uren aan een stuk recht moest staan, maar gebruik ik nu ook om hier in de buurt wandelingen te doen.
Type B is een hoge met ondersteuning aan de enkel en heeft al een iets stijvere zool. Die gebruik ik voor de meeste Alpenwandelingen op oneffen terrein.
Type C is ook een hoge (nog hoger dan de B) een hele zware met een heel stijve zool en is stijgijzervast. Die gebruik ik wanneer we gletsjerwandelingen ofzo doen. Heb ik gekocht voor die bergopleiding die ik wilde doen (is er uiteindelijk niet van gekomen, maar hopelijk volgend jaar), omdat je daarmee naar toppen van 4000ers klimt en dus af en toe gletsjers moet oversteken.
Er bestaat ook nog een type D, maar die hebben echt een stijve schacht, dat is als je echt extreme ijswandelingen gaat doen.
Er komt een einde aan deze ellende, en dan, dan moet het weer langzaam mooi en leefbaar en gewoon worden
Dat hoop ik. Al is er ook al veel moois, het is gelukkig niet enkel ellende, verre van zelfs. Alleen weegt wat ellendig is wel zwaar door.
Wauw Haaike! Wat een jaar en wat een rijkdom!! Ik zou daar ook eigenlijk tijd voor willen nemen en opschrijven want een mens vergeet toch zo snel die inderdaad minder grootse dingen dan trouwen enzovoort, maar net deze dingen lijken me zoveel belangrijker!! En die venkel zeg!! Mm mm! ❤
Zeker doen, dat opschrijven! Ik vind het zo fijn om daar op te kunnen terugkijken. Al vergeet ik dat opschrijven eerlijk gezegd ook wel, verschillende dingen herinner ik mij doordat ik die dagdagelijkse foto’s neem en daar op het einde van het jaar eens doorga.
Ik was aan het nadenken over mijn eerste keren afgelopen jaar en daar zitten ook wel behoorlijk wat zware, verdrietige dingen in. Maar ik dacht, alleen al door erover na te denken dat het me wel hielp, om een soort van klaarheid te scheppen ook. Dus ga ik een poging wagen maar het zal niet zo uplifting zijn als jouw lijstje 🙂 ik ben trouwens zot jaloers op jouw lijstjes uit jouw andere post, ik probeer nu bij te houden of ik elke dag minstens 20 minuten wandel en ook mediteer, en dat wordt zo snel messy, ik vind jouw idee om met kleurtjes te werken wel heel tof!
Oh Eef, ik had eerder gedacht aan een lijstje van het komende jaar, niet per se terugkijkend op 2020, dat moet inderdaad voor jou wel heel zwaar worden. Als het je kan helpen om klaarheid te krijgen, is het misschien niet slecht, maar goh, let op he, dat je jezelf niet onnodig in de put duwt. Zeker omdat die eerste keren er zijn die je toch nooit kan vergeten… Als je het samen wilt doen of er over wilt praten, je weet me te vinden he!
Trackers met kleurtjes werken inderdaad goed voor mij. Of symbooltjes, dat doe ik soms ook. Mijn sport kleur ik vb. met vier verschillende kleuren al naargelang de duur, maar dan voeg ik nog een bolletje of een sterretje toe als ik stretch- of spieroefeningen gedaan heb. Het lastigste is vooral als je veel verschillende dingen in één tracker wilt bijhouden, dat heb ik vroeger een paar keer gedaan, maar nu maak ik liever een tracker extra, zodat het duidelijker afleesbaar blijft.
Wat een mooi overzicht! Veel meer eerste keren inderdaad dan dat je eerst zou denken waarschijnlijk, maar ook chapeau voor wat jij allemaal onderneemt (bobslee, fietstocht, lawinecracker!!!)
Merci Cindy 🙂 Ik heb wel een beetje een adrenalinejunkie in mij, vrees ik 😉
Los van de quarantaine- en mondmaskertoestanden een mooie lijst!
Je hebt helemaal gelijk. Gek eigenlijk dat we al die eerste keren als kind en tiener zoveel aandacht schenken maar er als volwassene amper bij stilstaan. Misschien moet ik ook maar eens zo’n lijstje aan mijn bullet journal toevoegen. Hier waren het vooral veel eerste keren veroorzaakt door Corona. Het mondmasker niet, want dat had ik als tiener al een tijdje moeten dragen toen ik tweemaal een 6-tal weken in het ziekenhuis in isolatie moest liggen door medicatie die ik moest nemen. Misschien moet ik er binnenkort maar eens even voor neerzitten en enkele zaken noteren die ik voor het eerst deed (scrapbooking bijvoorbeeld) want als ik het nu niet doet dan weet ik het binnenkort waarschijnlijk niet meer. Ik ben trouwens aan het meeduimen voor jou dat je binnenkort weer de mogelijkheid krijgt om je familie en vrienden te bezoeken. Of toch op zijn minst een specifieke datum krijgt zodat jullie er naar kunnen uitkijken en aftellen.
Oh, scrapbooking is wel een hele leuke! Ik zag in feedly dat je ook een lijstje met eerste keren gepost hebt, dus ik kom snel weer eens bijlezen (ik loop echt altijd achter met lezen he, niet te doen 🙂 ).
Keischone venkels!!
Ik hoop echt dat je je familie snel weer kan zien <3
Ja he, ik was best wel trots op mijn venkels eigenlijk 🙂 (wel als plantjes gekocht, niet zelf gezaaid, dat komt ooit nog wel)
En ik hoop het ook… al durf ik amper nog hopen wanneer. Oorspronkelijk dacht ik dat Pasen wel doenbaar zou moeten zijn, maar nu de regels rond reizen in België al verlengd zijn tot minstens eind maart, vrees ik dat zelfs dat er niet meer in zit.