Maand in woord en beeld: mei 2023 #2
Dag 137 – Platte rust en genieten van wat hersenloze tv
Dag 138 – Serre leegruimen als deel 1 van het meerstappenplan om de moestuin terug aan de vereniging over te dragen. Géén zin in het deel “onkruid uitdoen” 🙈
Dag 139 – We zien hier sowieso regelmatig rode wouwen vliegen, maar met een pas gemaaid veld (opgeschrikte muizen!) is het altijd prijs 😍
Dag 140 – De wandelingetjes blijven kort, maar gelukkig is er ook vlakbij moois. Zoals het zicht op ons dorp in de stad
Dag 141 – Toertje met de e-bike om mijn radius wat te vergroten
Dag 142 – De afgelopen weken bestonden uit veel paniek, veel ratio, veel afwegen van voor- en nadelen. Vandaag lukte het eindelijk om de emotie te laten spreken
Dag 143 – Soms steekt het tegen dat mijn wandelradius nog steeds zo beperkt is, maar gelukkig zijn er altijd de knorrietjes om ook vlakbij huis voor wat vrolijkheid te zorgen
Dag 144 – Trage dagen
Dag 145 – Nog een dik jaar wachten tot ik kan starten met mijn inburgering. Tot dan blijft dit de enige manier om mijn stem te laten horen
Dag 146 – Weekendje weg naar Ticino
Dag 147 – Voordeel van de klim met een kabelbaan te doen: we waren nog fris genoeg om op het gemakje deze Santa Maria degli Angeli-kapel van Mario Botta te bezoeken 😍
Dag 148 – Twee opties: ofwel gaat ons kind zot zijn van glijbanen, ofwel heb ik hem al van in de buik met een trauma opgezadeld 😂
Dag 149 – Het bergtreintje naar een uitzichtpunt reed door aardverschuivingen niet, dus schakelden we nog een versnelling hoger in toeristenmodus en gingen met een pedalo Lago Lugano verkennen
Dag 150 – Net zoals de bergen geraak ik ook de roofvogels nooit beu
Dag 151 – En toen zaten we plots op spoed. Een jaar later nog steeds geen idee wat J’s zware buikkrampen net veroorzaakte, maar gelukkig kon de gevreesde appendicitis wel uitgesloten worden
Altijd leuk om door je foto’s te bladeren…
Leuk om je nog eens te lezen!
Altijd eigenlijk…
Merci Sarah ❤️
Dit moet voor jou tijdens het samenstellen steeds een beetje als tijdreizen aanvoelen. Hopelijk zijn de felle buikkrampen niet meer teruggekeerd.
Neen, gelukkig niet meer! En inderdaad, het is een beetje tijdreizen. Ik hoop wel dat ik ooit nog bijgebeend geraak, maar liever zo dan helemaal niet meer publiceren 🙂