De boeken van april 2018

Non-fictie, een stripverhaal, cadeau gekregen fictie, ver-van-mijn-bed fictie en een kinderboek. April was een fijne en vooral zeer gevarieerde leesmaand!

Francine Jay, Gelukkig met minder

Dit boek stond al een tijdje op mijn leeslijst, maar ik twijfelde lang over de aankoop: er is over minimalisme immers al zoveel te lezen online, dat ik niet zeker wist of het wel de moeite waard zou zijn om het boek in huis te halen. Lang leve onverwachte kortingen, waardoor het uiteindelijk toch in mijn handen belandde 😉

Hoewel ik een groot deel van wat Jay schrijft al wel wist – door het elders te lezen of door het zelf te ondervinden – was het leerrijk om op een overzichtelijke manier over minimalisme te kunnen lezen. Het basisidee is dat je enkel bijhoudt wat je plezier geeft of wat je gebruikt en daar kan ik mij helemaal in vinden. Want laten we wel wezen: hoewel ik niet blij word van mijn afwasproduct (tenzij misschien een heel klein beetje omdat het ecologisch is), heb ik het wél nodig. Bovendien was dit een van de eerste keren dat ik een hoofdstuk las over hoe leven met minder ook een goede impact heeft op het milieu. Dat is – naast rust in mijn hoofd – namelijk een van de grote redenen dat ik probeer minimalistisch(er) te leven (niet extreem, daarvoor hou ik van teveel verschillende sporten met elk hun eigen spullen, vrees ik…), maar het is een aspect dat vaak nog over het hoofd gezien word, vind ik. Het enige jammere aan het boek is dat Jay verschillende keren zaken herhaalt. Hoewel ik begrijp waarom (zo dringen ze nu eenmaal beter door), is dat toch een beetje ironisch voor een boek over “minder” 🙂

Hergé, De avonturen van Kuifje, Bundel #2: Kuifje in Amerika / De sigaren van de farao / De blauwe lotus en Bundel #3: Het gebroken oor / De zwarte rotsen / De scepter van Ottokar

In tegenstelling tot de eerste bundel, kreeg ik in deze verhalen (vooral dan De sigaren van de farao en De blauwe lotus) het gevoel dat Hergé vooral lacht met de blanken die zichzelf oh zo superieur vinden (en daardoor dit gedrag dus ook bekritiseert). Kuifje in Amerika bulkte weliswaar nog van de clichés; het is, samen met de Sovjets en Afrika vooral interessant als getuige van zijn tijd, maar minder leuk als strip op zich. De andere zijn best wel leuk om te lezen; ik hou als volwassene wel van wat meer diepgang en dat biedt Kuifje niet echt, maar het kindje in mij vindt zijn avonturen best wel spannend 🙂

Griet Op de Beeck, Gezien de feiten

Samen met het boek van Francine Jay kwam ook dit Boekenweekgeschenk in huis. Wie hier al langer leest, weet dat ik hou van de schrijfstijl van Griet Op de Beeck en dat was in dit boekje niet anders. Het was weliswaar veel te kort, maar bon ja, daar kan Griet zelf niet aan doen, Boekenweekgeschenken zijn nu eenmaal geen kloefers van boeken 🙂

Op de laatste pagina na (ach, was dat nu echt nodig?), vond ik dit opnieuw een sterk verhaal met herkenbare personages (oh, de dochter die maar niet los kan komen van haar eigen verdriet en daardoor geen ruimte laat voor dat van anderen). Een verhaal met een optimistische inslag, over hoe het nooit te laat hoeft te zijn om nog iets van het leven te maken.

Natsume Sōseki, Kokoro: de wegen van het hart

Ik heb mij tijdens het lezen even afgevraagd of het verhaal ergens toe zou leiden (niet dat dat noodzakelijk hoeft), maar dat neemt niet weg dat het aangenaam lezen was over de relatie tussen de vertellende, maar anoniem blijvende hoofdpersoon en een oudere man, die hij aanspreekt met Sensei (ofte meester). Bovendien was het ook intrigerend om te lezen over het Japan van toen (het einde van het Meiji-keizerrijk) en de gebruiken en maatschappelijke structuren die er toen (nog) waren (de overduidelijke ondergeschiktheid van de vrouw, de zelfmoord voor eer…).
Uiteindelijk komt in het laatste hoofdstuk toch alles samen en blijkt dit een mooi boekje over waarom mensen zich afkeren van anderen, over schuldgevoel en hoe dat een mens kan verteren, over waarom het donker kan worden in iemands hoofd en dood soms gekozen wordt boven leven, over mensen en de (verschillende) waardes die ze aan relaties toekennen…
Ik heb nog maar weinig ervaring met Japanse schrijvers (één boek van Murakami en nu dit van Soseki), maar hun stijl ligt mij wel. Mooi, kabbelend, zacht en tegelijk vol inzichten.

Bettie Elias, Een vluchtige zoen

Dit kinderverhaaltje over alleen of samen zijn, over vriendschap en ruzies haalde ik nog eens uit de kast bij mijn ouders. Als kind las ik het heel graag, als volwassene was het logischerwijs iets te simpel, maar wel fijn om nog eens opnieuw te lezen. Niet meer, maar ook niet minder dan dat.

Bron afbeeldingen: Goodreads