De boeken van februari 2019

Ryder Carroll, The Bullet Journal methode

Eigenlijk verbaast het mij dat het zo lang geduurd heeft vooraleer Ryder Carroll, de uitvinder van het bullet journal-systeem, zelf een boek erover uitgebracht heeft. Er gingen hem immers al verschillende auteurs voor, maar hij is er desondanks in geslaagd een heel eigen twist aan de uitleg over zijn systeem te geven. Onder de noemer Track the past – Order the present – Design the future gaat hij in op wat een bullet journal net is en hoe de opbouw in elkaar zit.

It’s pretty much impossible to hand-transcribe lectures or meeting conversations verbatim. When we write by hand, we’re forced to be more economical and strategic with our use of language, crafting notes in our own words. To do that, we have to listen more closely, think about the information, and essentially distill others’ words and thoughts through our own neurological filtration system and onto the page.

Waar de meeste boeken daarna echter overschakelen naar ideeën voor lijstjes, layouttips e.d., kiest Carroll ervoor in te gaan op de filosofie achter het systeem. Voor hem draait het immers om het idee dat wat je wilt en wat je doet overeenstemt met elkaar, dat je bewust leeft en lijstjes (met to do’s, gewoontes…) gebruikt om dat te doen.

This is what it means to live an intentional life. It’s not about living a perfect life, an easy life, or getting things right all the time. It’s not even about being happy, though joy often greets you along this path. Leading an intentional life is about keeping your actions aligned with your beliefs. It’s about penning a story that you believe in and that you can be proud of.

Het is in die zin een vrij filosofische kijk op het systeem, die ik zelf heel waardevol vond, maar ik ben dan ook iemand die al jaren een soortement agenda meets bullet journal gebruikt (eentje volgens de letter van het woord zal het wel nooit worden, maar dat moet uiteraard ook niet); voor een beginner die op zoek is naar puur praktische tips kan dit boek mogelijks wat teveel van het goede worden. Meer dan het “hoe” vooral een antwoord op het “waarom” dus, dit boek.

Doris Lessing,The golden notebook

Als januariboek stelde ik voor de Verbeelding boekenclub een lijstje feministische boeken voor. Daar werd dit boek van Doris Lessing uit gekozen en hoewel ik daar op voorhand stiekem op gehoopt had, heb ik evenzeer gevloekt op die keuze. Het duurde immers een hele tijd vooral ik echt in het verhaal zat, een verhaal over Anna, schrijfster van één succesvol boek, die haar leven bijhoudt in vier verschillende notitieboekjes. Het was pas in de helft van het – nochtans meer dan 700 pagina’s tellende – boek dat ik echt wilde doorlezen en dat is toch wel jammer. Tegelijk is het een heel fascinerend boek: Lessing verwerkt een hele hoop – indertijd, maar soms ook nu nog actuele – thema’s (communisme, gendergelijkheid, kolonialisme…) en geeft daardoor een mooi inzicht in de jaren vijftig in Groot-Brittanië.

Well, don’t you think it’s at least possible, just possible that things can happen to us so bad that we don’t ever get over them?

Het concept met de vier dagboeken (eentje over Anna’s ervaringen in Afrika, eentje over haar politieke leven, eentje waarin ze een roman schrijft en eentje over haar persoonlijke leven) is heel origineel gevonden: het zorgt voor deels andere informatie, deels andere standpunten op dezelfde feiten. Het zogenaamde gouden boekje moet de culminatie van de vier worden, maar dat viel wat mij betreft wat tegen. Hoewel Lessing het boek nooit bedoelde als een feministisch werk is dat uiteindelijk wel wat de meeste mensen er van gemaakt hebben. Hoewel ik dat op zich wel snap – het is voor die tijd in bepaalde aspecten zeker vooruitstrevend -, vind ik die noemer vandaag de dag achterhaald.

My work is not what I really want, I’m capable of doing something bigger. Or I’m a person who needs love, and I’m doing without it. What’s terrible is to pretend that the second-rate is first-rate. To pretend that you don’t need love when you do; or you like your work when you know quite well you’re capable of better.

Een interessant boek voor wie wat doorzettingsvermogen heeft, eentje waarvan ik blij ben dat ik het gelezen heb, maar dat weliswaar nooit meer dan deze ene keer uit de (e-)kast zal komen…

Hendrik Groen, Pogingen iets van het leven te maken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar

Zo veel tijd ik nodig had voor Lessing (bijna twee maand), zo weinig vroeg dit boek. Op amper twee dagen vloog ik doorheen het jaar dat Hendrik Groen in dagboekvorm beschrijft. Hij vertelt er over zijn leven in een verzorgingstehuis: de dagelijkse gebeurtenissen, de grotere momenten met vrienden, de herinneringen aan vroeger… Dat zorgde voor stukken die ik met een glimlach op mijn lippen las, maar evenzeer voor momenten waar ik eventjes moest slikken.

Het is een moeizame dag: het lichaam kraakt in al zijn voegen. Niets kan de aftakeling stuiten. Je hebt hooguit eens een dag wat minder last van het een of ander maar echt de goede kant op, dat gaat het nooit meer.

Het is geen grootse literatuur, maar het was exact het soort boek waar ik – na het lastigere boek van Lessing én met veel zware studieliteratuur op mijn tafel – op dit moment echt wel nood aan had: vlot lezend, een beetje grappig, een beetje kritisch.

We zouden haast moeten hebben maar er is bijna niets meer dat de moeite van het haasten nog waard is.

Bron afbeeldingen: Goodreads