Fair wear Friday (1)

In mijn lijstje voornemens voor dit jaar staat onder andere de intentie om mijn kleerkast beter te maken. Ik lees al langer bij Kelly van Ma vie en vert, een onuitputtelijke inspiratiebron als het aankomt op ecologischer leven. Zij startte, samen met Villa Lisa en Juffrouw Sanseveria, de rubriek Fair wear Friday, waarin je je kleren onder de loep neemt en bekijkt hoe ecologisch en fair trade die zijn.

Logo Fair wear Friday

Zo ver als zij sta ik bijlange nog niet (ah ja, ’t zou ook geen voornemen zijn dan), maar kwestie van mijzelf eens met de neus op de feiten te drukken: mijn eerste Fair wear Friday! Dit zal, al naargelang mijn goesting om voor de camera te gaan staan (er achter is zoveel plezanter mensen!) een al dan niet regelmatig weerkerende rubriek worden.

Genoeg geleuterd, tijd om te laten zien wat ik aanhad vandaag:

  • een simpel zwart kleedje: uit de stapel “weg te gooien kleding” van mijn tante gevist en sindsdien al zeer vaak gedragen. Het is een tikkeltje te kort voor mijn figuur om er zonder kousen mee weg te komen en toch nog onder de noemer “deftig” te vallen, dus in de zomer draag ik het eerder als weekendkleedje (ideaal voor bijvoorbeeld een warme citytripdag in combinatie met platte sandalen).
  • een blauw-met-zwart vestje: noch het merk, noch de winkel waar ik het kocht zijn eco/fairtrade te noemen, dus zoiets nu kopen zou niet meer “toegestaan” zijn. Het komt wel vaak uit de kast, aangezien ik heel graag blauw draag, dus het is op zijn minst al geen kledingstuk dat ligt te verkommeren in een hoekje van mijn kleerkast.
  • blauwe kousen: idem als het vestje, vrees ik.
  • zwarte laarzen: een van mijn recentere aankopen, maar desondanks gelijkaardig aan het vestje en de kousen.

FWF 1 (Le petit requin)

Een beetje een rare houding hieronder, maar aangezien ik erin slaagde om tijdens het kopiëren mijn map met foto’s van de geheugenkaart te verwijderen, hield ik maar vijf outfitfoto’s over, waarvan ik er op twee uitzag als een halve debiel. De keuze was dus niet bepaald groot.

FWF 1 (Le petit requin)

Ik kreeg het tijdens bovenstaande foto’s al vrij koud, maar aangezien er amper één stuk echt goedgekeurd kan worden, wilde ik dat toch even extra in de kijker zetten. Na 10 seconden heb ik gemaakt dat ik mijn jas, sjaal, muts en handschoenen terug aanhad, want brrrr.

FWF 1 (Le petit requin)

Tijd voor de punten! Die kunnen verdiend worden door:

  • kleding van eco/fairtrade merken
  • kleding uit tweedehands winkels of tweedehands gekregen van iemand
  • kleding die zelfgemaakt is

Idealiter zijn die twee laatste categorieën ook uit eco/fairtrade stoffen, maar volgens de wijsheid die Madame Zsazsa al wijd verspreidde: “De eis tot consequentie is de doodsteek van elk goed initiatief”! Een stapje per keer dus en daarom is gewoon zelfgemaakt op dit moment al genoeg.

Aangezien Tita Handwriting Day onder de aandacht bracht en ik best wel fan ben van handgeschreven teksten, besloot ik mijn “rapport” met de hand te schrijven. Dat is dan ook meteen het enige leuke eraan, want laten we wel wezen, 25% is niet bepaald een resultaat om over naar huis te schrijven. Anderzijds, ’t is een begin en het kan alleen maar beter worden vanaf nu! Bijvoorbeeld in de zomer met enkel sandalen erbij zou ik geslaagd geweest zijn 😉

FWF 1 (Le petit requin)

10 reacties

  1. tsja … ik vrees dat ik me ook niet zo fair kleed. Maar ik ga alvast proberen om mijn kleren wat minder te laten verkommeren in mijn kast. Dat is al een eerste werkpunt.

    • Absoluut! Ik ga zeker niet al mijn niet faire kleding plots buitensmijten, maar wel proberen om die effectief allemaal te dragen (of anders weg te geven aan wie het wel gaat dragen).

  2. Joepie, een outfitpost!

    Heel leuke combinatie. Ik vind vooral het jasje super, zelfs al is dat dan niet eco/fairtrade. 🙂 Hele stomme vraag misschien, maar hoe weet je trouwens welke merken dat wel zijn?

    • Goh, ik baseer mij op verschillende bronnen, aangezien het niet altijd even transparant gebeurt.
      Je hebt bijvoorbeeld websites als Rank a Brand, die merken evalueren op basis van milieubeleid, klimaatbeleid en arbeidsomstandigheden. Vroeger richtte die website zich vooral op grote merken, waardoor hun score verhoudingsgewijs soms rare resultaten gaf. Zo scoorde H&M een B (op een schaal van A = heel goed tot E = heel slecht), terwijl dat nu niet bepaald bekend staat om goede arbeidsomstandigheden, maar het blijkbaar, in verhouding tot andere grote merken, best wel ok deed. Nu voegen ze ook meer en meer nichebrands toe (vb. ArmedAngels, People Tree), die doelbewust bezig zijn met duurzaamheid en daardoor worden de scores ook logischer (H&M is nu gezakt naar een C). Ik gebruik die website eerder vanuit het standpunt: krijgt een merk daar een C, D of E, dan is het sowieso een njet. Krijgt het een A of B, dan bekijk ik hun website.
      Staat op die website geen info over duurzaamheid, dan is het ook een njet. Geven ze duidelijke info over hoe ze werken, de aspecten waar ze aandacht aan besteden, labels waar ze toe behoren (vb. het WFTO Fair Trade Product label), dan geeft dat meestal voldoende info om te beslissen of ik er iets wil kopen of niet.
      Ik verzamel nu zo’n merken in een Pinterestmap, zodat ik – als ik nieuwe spullen koop – weet waar ik kan beginnen. Die merken kom ik dan tegen op andere blogs (Ma vie en vert heeft bijvoorbeeld een uitgebreide lijst: http://gedachtesprongetjes.blogspot.be/p/ecoshoppen-waar-doe-je-dat.html), in artikels…

  3. My god bij het zien van de eerste foto dacht ik: zou ze zo gesjoemeld hebben dat ze zichzelf achteraf op een landschapsfoto geplakt heeft? Dat moet ijskoud geweest zijn 🙂 🙂
    Hele mooie kleur blauw… Ik heb een broek in die kleur die ik héél graag draag, en inderdaad combineert het mooist met zwart.

    • Haha, ik kan jammer genoeg niet goed genoeg met Photoshop werken om zo’n dingen te kunnen doen! 🙂 De voorbereiding (lichtinstellingen en kadreding checken) was wel met jas en alles aan hoor, dus de tijd dat ik er zonder jas stond was gelukkig al bij al beperkt.

    • Ik moet eerlijk toegeven dat ik het idee haalde bij Villa Lisa 🙂
      Oorspronkelijk ging ik mijn punten gewoon typen, maar omdat ik toch iets wilde doen met Handwriting Day, was dat rapport op papier een goede optie. En ja, als je dan toch rapporten aan het schrijven bent, dan mag het met alles erop en eraan he 😉