Fashion Revolution Day 2022

24 april. Dat betekent dat het vandaag negen jaar geleden is dat in Bangladesh het gebouwencomplex Rana Plaza instortte. Hoewel al uren tevoren melding werd gemaakt van scheuren in de muren en andere winkels in het gebouw ontruimd werden, moesten de textielarbeiders – voornamelijk jonge vrouwen – aan het werk blijven. Omdat grote modemerken onhaalbare quota oplegden en de arbeid(st)ers hun doel niet meer zouden halen als ze zouden stoppen met werken. Het gevolg: een paar uur later stortte het hele gebouw in en kwamen 1100 mensen om het leven. Nog eens meer dan 2500 raakten gewond.

Negen jaar later zijn er weliswaar steeds meer (vooral kleinere) merken en winkels, die hier aandacht aan besteden, maar zijn er jammer genoeg nog steeds veel meer waar er amper iets of zelfs helemaal niets veranderd is. Nog steeds worden veel te veel textielarbeiders – velen van hen vrouwen – onvoldoende betaald om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Nog steeds blijven grote merken aan fast fashion doen, met overproductie, continue nieuwe collecties en dat alles onder het mom, dat dat is “wat de klant wil”.

Laten we dus als een klant een andere stem laten horen, laten we letten op hoeveel we kopen, waar we kopen en wie onze kleren gemaakt heeft! De internationale organisatie Fashion Revolution organiseert binnenkort een campagne om binnen de Europese Unie een wet gestemd te krijgen die leefbare inkomens verplicht maakt voor mensen die in de textielindustrie werken.

Er is tegenwoordig zoveel kleding / textiel te vinden die wél fair gemaakt is, die wél ecologisch is (of zelfs beide combineert). Getuige bijvoorbeeld op deze zondag-koersdag met slecht weer buiten (dit keer even zonder foto, want dat zou er enkel maar voor gezorgd hebben dat dit bericht weer op de lange baan geschoven zou worden):

• een joggingbroek van Hessnatur, uit biokatoen en met fairtrade label
• een t-shirt van Päälä, gekocht bij Meer dan mooi, uit bamboe en biokatoen en met fairtrade label
• een hoody van Mountain Equipment, met fairtrade label

Drie keer fairtrade, twee keer ecologisch. En dat terwijl ik gewoon zonder nadenken iets uit de kast genomen heb. Heeft mij dat iets meer gekost, dan was ik bij een grote keten binnen gewandeld? Jup, ongetwijfeld. Maar laten we wel wezen: 5 euro voor een t-shirt, dat kan voor jou als koper misschien wel tof zijn, maar het kan gewoon nooit dat je voor die prijs iedereen in de keten een fair loon kan betalen. Maar ook: fair en/of eco hoeft ook niet te betekenen dat je je blauw betaalt aan je kleding. Tegelijk is het ook belangrijk stil te staan bij waarom een “goed” kledingstuk meer kost, want dat is niet enkel de kost van de arbeiders – integendeel zelfs, want salariskosten maken vaak maar 0,5-3% van de totale kost uit -: vaak spelen ook de ecologische materialen een rol (maar wil je echt met je kleding bijdragen aan vervuiling met pesticides, microplastics etc.?), de certificaten, maar bijvoorbeeld ook het feit dat er niet zo massaal geproduceerd wordt. Grote ketens houden hun kosten per stuk lager, door gigantische hoeveelheden te laten produceren, waarvan vervolgens een groot deel (rechtstreeks of onrechtstreeks) op de afvalhoop belandt. Public Eye heeft een interessante oplijsting met de 10 favoriete excuses van grote merken.

De oplossing is er, we moeten ze gewoon omzetten:

• geen fast fashion kopen
• minder, maar kwalitatievere stuks kopen van ecologische, faire merken
• tweedehands kopen

As usual: ik word niet betaald voor dit bericht. Waar ik links plaats, is dat omdat het winkels / merken zijn die producten verkopen waar ik achter sta en omdat ik het zelf tof vind als ik op andere blogs / websites zo’n winkels en producten kan ontdekken.