Gedicht: Ik herinner me vooral mij

Ik herinner me vooral mij. Hoe ik ineens één
vrouw had, in plaats van nu eens deze dan die.
En hoe we nu moesten, in plaats van ooit eens zouden,
van elkaar houden.

Ik zat in de kroeg te vertellen hoe mooi je wel was
en hoe verlegen en toch brutaal, tot vriendinnen
zeiden: ga dan thuis maar beminnen –
en hoe ik dan toch nog een laatste glas.

Ik weet nog hoe je soms achter knieën zat te zwijgen
hoeveel vrouwen je allemaal alleen
voor mij wou zijn, als ik er maar was.
En dat ik nog te jong was om zoveel ineens te krijgen.

(Herman de Coninck, Schoolslag)

7 reacties

  1. Prachtig! Ik begin poëzie steeds meer te appreciëren. Als je toegankelijke maar iet of wat literaire poëziebundel of poëet kunt aanraden? Graag!

    • Herman de Coninck vind ik eigenlijk altijd wel de moeite. Verder hou ik ook van Bart Moeyaert, Maud Vanhauwaert, Toon Tellegen en Toon Hermans. Die zijn ook allemaal wel toegankelijk (en min of meer literair).
      Ik heb hier ook al gedichten gepost van Carmien Michels, Peter Verhelst, Lidy Van Marissing en anderen, maar van hen ken ik vaak amper meer dan die paar specifieke gedichten die hier al verschenen.

      Volledige poëziebundels lees ik eigenlijk amper (de laatste is “Wij zijn evenwijdig” van Maud Vanhauwaert). Van Herman de Coninck heb ik bijvoorbeeld de verzameling “De gedichten”, dat gans zijn oeuvre omvat. Ik weet dus niet echt wat juist in welke bundel staat, maar als ik het zo snel even bekijk, komen er zeker al mooie uit “Zolang er sneeuw ligt”, “Nagelaten gedichten” en “Vingerafdrukken”. Net ook eens gekeken bij Toon Tellegen en daar komen een paar gedichten die ik heel mooi vind uit “Over liefde en niets anders” en “Gewone gedichten”.

      • Toon Tellegen wil ik al heel lang eens proberen. Vaak vind ik een gedicht dat voorgedragen wordt mooier dan het te lezen. Maar bij een bundel heb ik misschien teveel de neiging om ze allemaal achtereen te lezen.