Gelezen in september & oktober 2016

Ahum ja, ik dacht mijn “gelezen in…”-bericht van november en december te schrijven, toen ik plots merkte dat er nog eentje van september en oktober quasi afgewerkt in draft stond. Dat hoofd van mij, dat is geen zottigheid soms…

Milena Moser, Gebrauchsanweisung für Zürich

Gebrauchsanweisung für Zürich (Milena Moser)

In deze “gebruiksaanwijzing” neemt Milena Moser de lezer mee tijdens een wandeling doorheen Zürich, waarbij ze zich richt tot haar “Tante Turica” (Turicum is de Latijnse naam voor Zürich). Het boek bevat heel veel leuke – en minder leuke – feiten over de stad (zo wist ik o.a. wel al over de drugsproblemen in de jaren ’80, maar niet dat die zich afspeelden in het Platzspitzpark vlakbij Zürich Hauptbahnhof); het leest heel vlot en is zeker geen pure opsomming van weetjes. Voor toeristen lijkt het mij vooral interessant voor diegenen die verder willen kijken dan de typische reisgids, al bestaat het risico dat sommige stukken iets te specifiek zijn (wanneer de auteur het bijvoorbeeld heeft over een aantal buitenwijken). De locals vinden er waarschijnlijk weinig echt nieuwe informatie in, maar voor de categorie tussenin, de expats zoals ik dus, is het boek perfect: voldoende herkenbare elementen om te kunnen situeren waarover de auteur het heeft en tegelijk veel nieuwe info over de stad. Ik heb de Gebräuchsanweisung für die Schweiz alleszins al aan mijn leeslijstje toegevoegd en wie weet lees ik ook wel eens de versie over Brussel en Vlaanderen.

Verbeelding book challenge
27. Een boek dat zich in de dichtstbijzijnde (Vlaamse) stad afspeelt

Fjodor Dostojewski, De gebroeders Karamazov

De gebroeders Karamazov (Fjodor Dostojewski)

Vorig jaar las ik Misdaad en straf van Dostojewski, dit jaar was het de beurt aan De gebroeders Karamazov. Het verloop bleek vrij gelijkaardig: de eerste honderd pagina’s was het ploeteren om in het verhaal te komen (echt jong, die Russen met al hun voornamen, tussennamen en bijnamen…), daarna vloog ik erdoor. Dat komt deels door het verhaal, waarvan de korte samenvatting evengoed die van de volgende aflevering van Days of our lives ofzo zou kunnen zijn: heeft één van de drie zonen zijn vader vermoord om er met zijn minnares – waar ook zijn vader mee wilde trouwen – vandoor te kunnen en dat terwijl zijn verloofde eigenlijk verliefd is op een van zijn andere twee broers? Tum dum dum… Toch is het boek zoveel meer dan dat, want eigenlijk draait het vooral om de vraag hoe een mens zijn leven leidt en zou moeten leiden. De drie broers staan op een heel andere manier in het leven (Dmitri is de impulsieve, Ivan de intelligente en Aljosja de religieuze) en hebben dus ook elk hun eigen manier om om te gaan met de problemen die ze op hun weg tegenkomen. Die filosofische laag in combinatie met de lichtelijk archaïsche, maar desondanks vlotte schrijfstijl van Dostojewski… ik hou er van!

Soms weet je niet wat te doen vooral als je de zonde van de mensen ziet en je vraagt je af: “moet ik geweld gebruiken of de weg van de liefde bewandelen?”. Kies altijd de weg van de liefde. Maak het vaste besluit om dat altijd te doen en je zult de hele wereld winnen.

Verbeelding book challenge
1. Een boek dat meer dan 600 pagina’s telt

Elvis Peeters, Dinsdag

Dinsdag (Elvis Peeters)

Dit is het eerste boek dat ik las van Elvis Peeters, pseudoniem voor het schrijversduo Jos Verlooy en Nicole Van Bael, maar het zal zeker niet het laatste zijn. In Dinsdag werpen de schrijvers een blik op een oude man, zo’n man die evengoed je buurman kan zijn, maar waarvan je dan toch maar hoopt dat hij het niet is. Te midden van zijn kleine dagdagelijkse bezigheden blikt het hoofdpersonage terug op zijn leven: een leven waarin hij alles laat gebeuren zonder er spijt van te hebben, een leven waar je het ene moment sympathie voor voelt, het andere pure walging (in die zin is het wel wat verwant met Herinnering aan mijn droeve hoeren van Márquez). Straf, mooi geschreven verhaal!

Hij herinnert zich hoe ze eerst geloofden dat ze van elkaar konden houden, hoe ze daarna geloofden dat ze echt van elkaar hielden, en hoe ze uiteindelijk werkelijk van elkaar hielden.

Verbeelding book challenge
20. Een boek geschreven door een auteur die dezelfde (voor)naam heeft als jij

Isabel Allende, Fortuna’s dochter

Fortuna's dochter (Isabel Allende)

Jaren geleden las ik Het huis met de geesten, maar daarna verloor ik Allende wat uit het oog. Tot vrienden mij dit boek uitleenden en ik terug verdween in een van haar Zuid-Amerikaanse verhalen. Allende verweeft een liefdesgeschiedenis met historische feiten en vooral die laatste, over de goudkoorts die zovelen – waaronder talrijke Chilenen – naar Californië lokte, maakten dat ik dit heel vlot lezend boek wel de moeite waard vind. Het romantische verhaal… tja, soms was het wel realistisch, maar soms was het compleet over the top (of ’t moet zijn dat ik serieus wat gemist heb met mijn eerste liefde indertijd 😉 ). Niet helemaal overtuigd dus, maar desondanks wel graag gelezen.

Wat vergeten wordt, lijkt nooit gebeurd te zijn; haar werkelijke en denkbeeldige herinneringen waren echter talrijk en het was alsof ze twee keer geleefd had.

Verbeelding book challenge
16. Een boek geschreven door een auteur met Latijns-Amerikaanse roots

Jane Austen, Northanger Abbey

Northanger Abbey (Jane Austen)

Mijn eerste Jane Austen werd iets heel anders dan wat ik er van verwacht had: waar ik een sterk, maar serieus verhaal dacht voorgeschoteld te krijgen, werd het een grappig, maar ook wat ongeloofwaardig verhaal. Grappig, omdat Jane Austen heel ironisch schrijft over de belevenissen van haar hoofdpersonage in Bath en zelf in de tekst commentaar geeft op haar boek (“aware that the rules of composition forbid the introduction of a character not connected with my fable”). Vrij ongeloofwaardig, omdat ik het liefdeskoppel Catherine en Henry niet echt bij elkaar vind passen. Bovendien wordt het verhaal op het einde vrij snel afgehaspeld; dat deel had wat mij betreft gerust wat meer uitgewerkt mogen worden. Gelukkig maakt haar manier van schrijven de mindere aspecten goed, waardoor ik toch benieuwd blijf naar haar grote klassiekers Sense and Sensibility en Pride and Prejudice.

Verbeelding book challenge
30. Een boek dat een andere deelnemer van de Verbeelding Book Challenge je heeft gegeven

Bron afbeeldingen: Goodreads

17 reacties

  1. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt naar De gebroeders Karamazov. Als ik nog eens zin heb in een dikke klassieker kan ik die lezen, al heb ik hier nog enkele turven liggen en de stap om erin te beginnen is meestal vrij groot bij mij. Maar toch: je hebt me nieuwsgierig gemaakt!

    • Ja, dat heb ik soms ook wel, dat de dikte van een boek mij wat tegenhoudt. Terwijl ik eigenlijk wel weet dat sommige dunne boekjes soms veel meer ploeteren zijn dan een aantal van die turven 🙂
      Kan het je alleszins alleen maar aanraden!

  2. Oh ik heb ook altijd eens een Dostojevski willen lezen maar dat komt er niet van. Ik zou het boek moeten kopen want als ik dat leen mag ik het elvendertig keer verlengen 😀 Ooit in mijn opleiding sociaal werk heb ik daar een cursus over gehad, over de groot inquisiteur, ik weet niet meer uit welk boek dat kwam. Maar ik vond het wel interessant.

    • Dat komt uit De gebroeders Karamazov!
      En ik was inderdaad wel blij dat we het in de kast hadden staan, want ik heb er toch meer dan een maand over gedaan 🙂 Alhoewel dat op zich nog wel meevalt voor de bib denk ik; ik vermoed dat dat niet zodanig vaak zal gereserveerd worden, dus dan kan je het misschien wel een paar keer verlengen.

      • En een trage lezer als ik doet er waarschijnlijk 6 maand over 😀 Misschien moet ik zo’n klassieker gewoon in huis halen 🙂

  3. Tof tof, een boekenpost 😀
    Naar Northanger Abbey ben ik benieuwd, het is één van de boeken van Jane Austen die ik nog niet gelezen heb. Als ik het goed onthouden heb van mijn bezoekje aan het Jane Austen centre in Bath, was Northanger Abbey haar eerste roman (maar postuum uitgegeven), dus haar schrijfstijl moest zich op dat moment misschien nog wat ontwikkelen 😉
    Pride & Prejudice is mijn grote favoriet, al meermaals gelezen hier.

    • Ja inderdaad, het was het eerste boek dat klaar was voor publicatie, maar is effectief maar na haar dood uitgegeven.
      En Pride & Prejudice staat hier zeker ook op de leeslijst, maar aangezien we Sense & Sensibility al in de kast hebben staan, ga ik dat waarschijnlijk eerst lezen.

  4. Allende’s huis met de geesten las ik ooit nog voor school en het kon me toen niet echt overtuigen. Ik was nog te jong misschien?
    Van Dostojevski heb ik altijd gedacht dat dat onleesbaar/onverteerbaar was, maar als ik u zo hoor is dat een slecht vooroordeel. Misschien toch eens aan wagen dan.

    • ’t Is nu niet dat Dostojewski leest gelijk niks, maar onleesbaar of onverteerbaar vind ik het inderdaad absoluut niet!
      Ik las Het huis met de geesten ook als tiener (maar niet voor school; dat helpt waarschijnlijk sowieso al 😉 en vond dat wel de moeite. Zou het nog eens willen herlezen eigenlijk.

  5. ‘Misdaad en straf’ vond ik heel goed, maar sindsdien geen grote Rus meer gelezen. Hoog tijd om daar eens verandering in te brengen!

    • Ik ben ze eigenlijk vooral dankzij Johan beginnen lezen 🙂 Behalve dan Anna Karenina, maar dat had ik dan weer in huis gehaald voor de leeslijst van Europese letterkunde. ’t Is hier dus zeker ook niet vanzelf gegaan 🙂

  6. Hier zit weer heel veel interessante literatuur tussen. Dostojewski spreekt me zeker aan :-). Elvis Peeters: ooit ‘Jacht’ gaan halen in de bib maar toch niet de tijd gevonden om te lezen. En Isabel Allende die lees ik ook graag (‘Het eiland onder de zee’ vond ik heel mooi).

  7. Ik herinner me dat ik als net-niet-twintiger ooit in een boek van Tolstoj ben gestart én dat het één van de weinige boeken werd die ik niet uitlas. Misschien had ik het wat langer moeten volhouden maar het was toen echt ontzettend vermoeiend om al die namen uit elkaar te houden én in het verhaal te komen.

    • Haha, die Russische namen zijn inderdaad een vak apart! Onze editie bevatte gelukkig wel een lijstje met alle personages en hun verschillende benamingen 😉 Al is het – wat mij betreft – echt wel de moeite van het doorbijten waard!