Week 2014/52 en 2015/01

Wie hier komt lezen voor de up-to-date berichten en de laatste nieuwtjes, is er aan voor de moeite. Het vorige bericht waren de boeken van november i.p.v. december en nu kom ik nog aandraven met een verslagje van mijn kerstvakantie ook, terwijl alle kerstversiering ondertussen al lang weer opgeborgen is. Ach, een beetje extra kerstvreugde heeft nog nooit iemand kwaad gedaan, denk ik dan maar 🙂

Het allereerste wat ik deze kerstvakantie deed, was hopelijk de stap naar een job: 12 sollicitaties gingen de bus op, zowel naar overheidsdiensten als architectenbureaus en aannemers, maar met één ding gemeen: monumentenzorg. Fingers crossed!

De rest van die maandag brachten we grotendeels door in de auto op weg naar mijn ouders in België, waar we twee weken zouden logeren. We hielden een korte stop in Brussel om onze droogkast af te zetten bij Johan zijn zus. Wij hadden die immers gratis overgenomen van de vorige bewoners, maar daar had ik na twee weken eigenlijk al spijt van. We drogen onze kleren en lakens immers altijd op een droogrek (milieuvriendelijk en kostenbesparend, want geen onnodig elektriciteitsverbruik), dus dat ding nam gewoon plaats in. Bij Johans zus met tweejarige peuter en drie maanden oude baby zal het toestel wel van pas komen, dus win-win!

Dinsdag ging Johan met een paar vrienden wandelen in de Ardennen. Ik ging niet mee, deels omdat het toch wel een beetje een mannendagje was, deels omdat ik nog wat inkopen te doen had in Brussel. Bij Passa Porta moest ik mij heel hard inhouden om mijn “boodschappenlijstje” niet te overschrijden, maar ’t is gelukt. Voor het eerst dit jaar, denk ik 😉

De 24e wordt ondertussen traditioneel bij mijn ouders gevierd en al even traditioneel is de gigantische stapel pakjes die er steeds onder de boom ligt. Om een of andere reden loopt het voornemen “dit jaar niet te veel” telkens weer uit de hand.

Zelf werd ik gi-gan-tisch verwend! Maar echt niet normaal eigenlijk! Van Emilie, de vriendin van mijn broer, kreeg ik een dik architectuurboek over huizen van architecten. Altijd leuk om in rond te snuisteren en doordat het een Franse editie is, bundelt het meteen mijn twee liefdes 🙂

Johan en ik kregen samen een groot pak van mijn ouders, dat we na een beetje raden konden identificeren als een keukenrobot. Superhandig, zeker aangezien ik graag zelf brood maak, maar handmatig kneden (zelfs met een mixer) soms teveel tijd vraagt naar mijn goesting.

Van Johan, mijn ouders en mijn broer kreeg ik tot slot het grootste cadeau, weliswaar in de kleinste verpakking: een hoop lettertjes waarmee ik mijn cadeau moest puzzelen. Na wat hints en foute samenstellingen kwam ik uiteindelijk uit bij ski’s en botten. Zalig, en eigenlijk ook compleet overdreven, cadeau!

Johan kreeg, naast de keukenrobot, ook een fietsbril, een gids voor Oost-Europa (praktisch gezien onze Balkan-reisplannen voor de komende zomer), bier en een rugzak om al zijn duikfotomateriaal in op te bergen.

Uiteraard was de avond ook gevuld met lekker eten, dat werd afgesloten door deze kerststronk, gemaakt door mijn moeder.

Kerstdag zelf brachten we ook bij mijn ouders thuis door, zij het dan zonder speciale festiviteiten. Niet dat ik daar rouwig om was, want er stond ons een meer dan druk programma te wachten in de volgende dagen. Buiten een toertje lopen, deden we niet veel actiefs. Kom hier dat ik u kus van Griet Op de Beeck had mij daarvoor iets teveel in de ban.

Tweede kerstdag brachten we door bij Johans oudste broer, van wiens tweede dochter Johan ook de peter is. Op haar verzoek gingen we eerst met ons drie naar De pinguïns van Madagascar kijken, waarna we de namiddag bij de familie thuis doorbrachten. Spelletjes met de drie kinderen, het voorlezen van de nieuwjaarsbrief, uitdelen van cadeautjes, opnieuw veel en lekker eten… ’t was een goedgevulde dag!

De 27e trokken we naar Johans moeder, die, zoals steeds als we daar langs gaan, een uitgebreid diner had klaargemaakt (ik had nu al de hoop opgegeven om met hetzelfde gewicht naar Zwitserland terug te keren als ik er vertrokken was). Er werden opnieuw cadeautjes uitgedeeld, waarbij wij naar huis gingen met ondermeer een mooie zelfgemaakte plaid en dit hele mooie schilderij van haar hand.

De dag erna startte met een korte sneeuwloop, ’t was weliswaar oppassen bij momenten, maar het was desondanks zalig: een helder blauwe hemel, een volledig witte, en ook meteen zoveel stillere wereld… 

In de namiddag gingen mijn vader, Johan en ik naar een tentoonstelling in Autoworld over 100 jaar Aston Martin. Altijd indrukwekkend, die wagens!

Op weg naar huis gingen we nog even langs de Grote Markt, waar we het geluk hadden dat de lichtshow juist startte.

De 29e startte ik opnieuw met een looptocht, dit keer van ongeveer een uur, zijnde de tijd dat onze auto binnen was voor een klein onderhoud 🙂 . Voor de prijs van zo’n onderhoud in Zwitserland (goedkoopste schatting) hadden we hier een onderhoud, een set sneeuwkettingen én een Zwitsers vignet. Het was het dus best wel waard om daar wat tijd voor uit te trekken.

De namiddag en avond brachten we door bij vrienden in Brussel, met wie we samen kookten (weeral veel eten) en waar we ook bleven slapen.
De dag erna moesten we immers toch ook in Brussel zijn, eerst op een ontiegelijk vroeg uur bij de dokter om onze medische controle voor de duikclub in orde te brengen (ook hier: véél goedkoper dan in Zwitserland, zelfs al betalen we in België de volle pot).

We gingen ontbijten in Le pain quotidien, dat dan weer wel aansloot bij de Zwitserse prijzen ;-), winkelden nog wat in Brussel en gingen ’s middags langs bij Johans zus.
’s Avonds spraken we nog met mijn broer en zijn vriendin af om naar Interstellar te gaan kijken (de moeite!) en bij Chichi’s te eten (minder de moeite).

De laatste dag van het jaar sloot ik nog vrij sportief af door een uurtje op de rollen te rijden (ook wel om de neuroot in mij blij te maken met 1000 km i.p.v. 900-en-een-sjiek 😉 . De overgang zelf brachten we door bij vrienden in Gent, waar ook Johans andere broer was. Jup jup, we hebben echt wel geprobeerd om zoveel mogelijk mensen te zien!

Terug thuis aangekomen, gaven Johan elkaar ons nieuwjaarsboekencadeautje. We hadden immers afgesproken elkaar twee boeken cadeau te doen, waarvan minstens eentje uit de kast thuis moest komen. Die twee boeken moeten we in 2015 lezen, al hadden we wel recht op een weigering, waarbij het geweigerde boek dan zou vervangen worden door twee andere. Ja, het gaat er serieus aan toe hoor bij ons, met spelregels en al 😉 . Om onszelf een plezier te doen hadden we op voorhand wel enkele veto’s ingesteld: geen Nietsche in het Duits en geen James Joyce!

Johan kreeg van mij Liefde in tijden van cholera van Marquez, nadat hij zeer enthousiast was over diens 100 jaar eenzaamheid. Ik kreeg Misdaad en straf van Dostojewski. Je kan het al wel raden: er werd niets geweigerd 🙂 . Het tweede boek, uit de kast, zouden we mekaar dan terug in Zwitserland geven.

Nieuwjaarsdag startte opnieuw sportief, dit keer al lopend. Wetende dat ik nu al anderhalve kilo ben bijgekomen op die twee weken, vraag ik mij af wat dat zou gegeven hebben zonder al dat sporten!

In de namiddag ging het richting mijn grootmoeder, waar mijn vaders kant van de familie samenkwam. Ik nam opnieuw mijn niet alcoholische cocktail van Funny mee (van ons beiden heb ik er het minst problemen mee om bob te zijn, ik drink namelijk sowieso enkel cocktails, maar geen wijn of dergelijke). Ondanks onderstaande foto ben ik wel degelijk enthousiast over die flessen, maar mijn nonkel las eerst “0% Funny”, vandaar…

De tweede dag van het jaar gingen we opnieuw op bezoek bij vrienden, waarna we de derde terug naar Zwitserland vertrokken, niet zonder eerst nog nieuwe loopschoenen voor Johan te scoren in de solden. Thuis gaven we elkaar het tweede boekencadeau uit de kast: Alice in Wonderland voor mij, Dante voor Johan!

Onze nieuwe keukenrobot werd onmiddellijk in gebruik genomen, al was ik iets te enthousiast qua hoeveelheden (ah ja, ik moest nu zelf niet meer mengen), wat zorgde voor dit gigantische brood 🙂

Jullie zien het, het was een drukke, maar zalige vakantie, al zijn we er niet meteen uitgerust van thuisgekomen. Ondanks de strakke planning, hebben we in de verste verte nog niet iedereen kunnen zien, maar ja, dat zal dan voor de volgende keer zijn (of ze moeten maar eens hier op bezoek komen).