Kroniek van een onaangekondigd klotejaar

Dat 2017 geen gemakkelijk jaar was hier ten huize, dat weten jullie. Dat “niet gemakkelijk” eigenlijk een understatement van jewelste is, dat ook. Dit zal dus niet meteen het vrolijkste jaaroverzicht worden (er volgen er wel nog leukere), al neemt dat niet weg dat er gelukkig ook meer dan genoeg goede dingen waren het afgelopen jaar. Een terugblik…

Januari had verschillende lichtpuntjes (Nieuwjaar vieren bij familie! Skiën! De mooie eettafel die werd geleverd!), maar werd ook overschaduwd door enerzijds een peesontsteking in mijn rechtervoet, die ervoor zorgde dat ik weliswaar kon sporten, maar op een veel lager pitje dan ik wilde.

Le petit requin
Dag 45 – Nu er een tafel is, kon ook de lamp eindelijk terug opgehangen worden. Zo zo zo blij met het geheel! #latergram #interieurliefde #sitino #mathiasdeferm

En anderzijds, en veel zwaarder, door het gevecht tegen depressie.

Le petit requin
Dag 31 – Zo’n dag waarop ik bots en blijf botsen. Gelukkig zijn er dan warme badjes om even van de wereld te verdwijnen #hopelijkmorgenbeter #stomhoofd

Februari startte in de Vogezen waar ik drie heerlijke dagen doorbracht met mijn ouders, maar ook – niet voor het eerst – ten val kwam tijdens het skiën en zo – wel voor het eerst – een lichte whiplash opliep.

Dag 40 – Boenk. #hoeravoorhelmen #auwtsjmijnhoofd #labressehohneck #latergram

Voeg daar nog een oorontsteking aan toe en zowel mijn fiets, skilatten, loopschoenen als badpak waren verboden terrein. Gelukkig mocht wandelen nog wel…

Le petit requin
Dag 47 – Wandelen mag wel, dus dan doe ik dat maar: op naar de top van de Uetliberg. Waar een van de vele mogelijke antwoorden te zien is op de vraag waarom wonen in Zürich plezant is: blauwe lucht, witte bergen, blauw meer #ikzouerdirectvoortekenen #owwachtdatdeedikal #hoera #uetliberg

Eens hersteld, bleek dat maar van heel korte duur, want toen sloeg ik mijn rechtervoet om. Een blessure die mij weliswaar maar twee dagen écht aan de kant hield, maar wel nog weken een impact op mijn looptrainingen had (en J. de gevleugelde woorden “kunt ge nu anders eens stoppen met te vallen?” ontlokte).

Le petit requin
Dag 51 – En toen kwamen we terug thuis en dacht ik nog een avondwandelingetje te maken, om vervolgens – weeral – tegen de grond te totteren en mijn al zwakke enkel te verstuiken. Gelukkig brachten we genoeg lekkers mee uit België om niet meteen naar de winkel te moeten 😉 Met dank overigens aan @kateblanket voor een paar last minute toevoegingen aan ons boodschappenlijstje 🙂 #latergram #modusloempinhetkwadraat #vandaaggelukkigalbeter #belgiansweets #pitenpit

Al waren er ook mooie momenten, no worries 🙂 . Topper was de start van mijn moestuindroom met de huur van een samentuinperceel.

Le petit requin
Dag 52 – Vandaag deden wij een beetje zotjes door – naast ons terras van 50m2 – ook een stuk samentuinperceel van 50m2 te huren. Hoera voor (hopelijk) zelfgekweekte groentjes galore! #waarisdatmoestuinboek #zoveelgoestinginlente

Dat de ziekenhuisopname van mijn grootmoeder voor een zware longontsteking niet bij de maand februari staat, is omdat het begin maart nog veel erger werd. Hoewel ze naar huis mocht, ging het plots zodanig slecht met haar, dat ik halsoverkop naar België vertrok in de hoop nog op tijd te zijn. Dat bleek gelukkig het geval, ik besliste een week daar te blijven om voor haar te zorgen en zag haar langzaam (hoewel, gezien haar leeftijd…), maar zeker rechtkrabbelen. Het moet de eerste keer geweest zijn dat ik oprecht gelukkig was dat ik werkloos was, want zo kon ik tenminste bij haar blijven.

Le petit requin
Dag 61 – ♥

Het waren zware en tegelijk mooie dagen, waarin we goed konden praten, samen soep maakten met de passe-vite, als twee tienermeisjes onder ons voeten kregen van mijn nonkel omdat we om 4u ’s nachts chocomelk zaten te drinken in de zetel (ah ja, ze was wakker en had daar op dat moment zin in, dus i.p.v. haar alleen te laten doen in de keuken, stond ik mee op om haar te helpen. Iets wat mijn nonkel opgetrokken wenkbrauwen en een monkellachje tegelijk bezorgde)…

Le petit requin
Dag 69 – Soep maken op grootmoeders wijze = mixen met de passe-vite #latergram #heerlijkouderwets

Mijn hoofd zette wel voorzichtige stapjes vooruit en dat zorgde ervoor dat ik eind maart op sollicitatie ging bij mijn oude werkgever.

Le petit requin
Dag 83 – Deze ochtend op sollicitatiegesprek, deze namiddag Johan in de pan gehakt 😉 #badminton #duimenduimenduimen

April startte schijnbaar fantastisch met onze reis naar Zuid-Afrika en Mozambique. Schijnbaar, omdat die landen zelf weliswaar veel moois te bieden hadden, maar het ook de plek is waar J. verliefd werd. Op 13 april, de voorlaatste dag van onze reis, zag ik een blik in zijn ogen die ik maar al te goed herkende, alleen was hij dit keer niet op mij gericht… Toen ik hem daar mee confronteerde, ontkende hij alles en ik was zo naïef hem te geloven en twee dagen later op het vliegtuig terug gelukkig te zijn omdat we onze vijf jaar samen konden vieren (en mij zo schuldig te voelen, omdat ik aan hem getwijfeld had…). Een betere getuige van mijn naïviteit dan deze – nog steeds pijnlijke foto – is er niet: de foto zelf is weliswaar van voor ons gesprek, het onderschrift voegde ik toe toen we terug thuis waren…

Le petit requin
Dag 100 – Best buddy ever, onder én boven water #moçambique #pontadooura #latergram

Eens terug thuis kreeg ik het goede bericht dat ik een job had. Het gaf mij het gevoel eindelijk terug op het juiste spoor te zijn: niet alleen had ik nu een goede relatie, was ik aan het rechtkrabbelen van de depressie, maar had ik nu ook terug een job, in de monumentensector dan nog!

Le petit requin
Dag 122 – Drie uur na de start van mijn eerste werkdag stond ik al op een werf. En nope, daar was ik niet echt op gekleed 🙂 Maar dat kon mij nu eens totaal niet schelen, want: een kasteel! stenen met sporen van honderden jaren en levens! houten balken vol verhalen! #heerlijk #latergram

Dat gevoel duurde welgeteld één week, want op donderdag 3 mei, nadat ik thuis kwam van mijn tweede werkdag, vertelde J. mij dat hij wel degelijk verliefd was op E. Ik stortte in, vroeg hem ons nog een kans te geven, kon niet geloven dat er een einde aan ons zou kunnen komen. Mei en juni bevatten nog mooie momenten samen, maar ook hele zware. Zoals in de Dolomieten, waar ik J. en zijn moeder ging afzetten voor de start van hun fietsreis en we na een korte wandeling slaande ruzie kregen. Gestart om een onnozelheid, gaande over de essentie (“geef mij zekerheid”), ermee eindigend dat ik hem afzette aan het hotel en wegreed met de auto. Hopend dat hij mij zou bellen, zou vragen terug te keren, tegelijk niet wetend wat ik in dat geval zou doen, want ik kon niet meer… Hij sms’te, ik keerde terug, kreeg opnieuw hoop, dacht dat we er toch gingen doorkomen.

Le petit requin
Dag 161 – Zo van die momenten waarop je weet dat je iets moois gaat zien en dan toch nog met open mond staat te kijken omdat het nog zoveel mooier en overweldigender is dan verwacht #trecimedilavaredo #dolomieten #latergram

Had ik op dat moment geweten wat ik nu weet, dan was ik nooit teruggekeerd. Want ondanks alles, heeft hij gedurende die twee maanden contact met haar gehouden. Het leidde ertoe dat hij in België, waar we o.a. naartoe gingen om mijn dertigste verjaardag te vieren, afsprak en kuste met haar. Dat luidde het definitieve einde in, want toen we een paar dagen later terug in België waren, beëindigde hij onze relatie. 5 juli 2017.

Le petit requin
Dag 186 – Ruim 5 jaar geleden reed ik met mijn hoofd in de wolken naar huis en nam ik deze foto. Vandaag donderde ik keihard van die wolk. En nu is niets nog zoals het was…

De rest van die maand, die bestond uit wenen, verhuizen en nog meer wenen. Maar ook: meer dan ooit beseffen wat een sterk opvangnet mijn ouderlijk gezin wel niet is, vasthouden aan elk goed moment en alle frustratie en verdriet uit mijn lijf sporten.

Le petit requin
Dag 210 – Short triatlon Zürich: check! Weliswaar niet in minder dan anderhalf uur zoals de bedoeling was voor #lndm2017, maar gezien de voorbije weken ben ik vooral doodcontent dat ik het gedaan heb. En ondanks alles heb ik mijn tijd van vorig jaar toch verbeterd: met de volle 29 seconden 😉 #allebeetjestellen #5150zurich #imzurich #haaikelooptnaardemaan

Augustus bracht meer van dat: hartverscheurende pijn toen ik te weten kwam dat E. al naar Zwitserland kwam (één maand, één veel te korte maand na onze breuk).

Le petit requin
Dag 213 – Alsof het mes nog niet diep genoeg in de wonde stak, werd het er vandaag nog eens stevig ingedraaid. Gelukkig is er dan die nieuwe stad die de juiste woorden op het juiste moment toont en zijn er ontluikende vriendschappen die nog meer warmte bieden dan het toch al schone vuurwerk #winterthur #goethe #uetliberg #nationalfeiertag

Maar ook: contentement toen ik een contract van onbepaalde duur binnenhaalde.

Le petit requin
Dag 219 – Mijn geluksmoment vandaag? Sowieso mijn contract van onbepaalde duur! 👊 voor mijzelf omdat dat ondanks alle angsten, ondanks de momenten van paniek en ondanks dat ik op het werk vertelde over mijn depressie, toch maar gelukt is. Op naar de cinema om dat te vieren (of toch een beetje want die afspraak lag al langer vast 😉 ) #waswardeinheutigerglūcksmoment #contract #kinometropole #dunkirk

En trots toen ik drie cols op één dag over fietste en daar minder kapot van was dan toen ik er het jaar ervoor twee deed.

Le petit requin
Langzaam maar zeker kom ik overal boven(op)! #alpenbrevet #depressie #relatiebreuk #goingstrong #aintnomountainhighenough

In september dook ik letterlijk onder en kwam letterlijk én figuurlijk meer en meer boven water.


Dag 264 – En om af te sluiten het ongelofelijke wrak van de Haven 😍 #haven #wreckdiving #genua #heavenisaplaceunderwater

Ik pakte mijn boeltje bij elkaar en verhuisde – met de fiets! 🙂 – van de tijdelijke kamer waar ik begin juli was ingetrokken naar een kamer in een appartement dat ik deelde met een heel fijn koppel.

Le petit requin
Dag 272 – Banden extra opgepompt, want mijn fiets en karreke gaan mogen werken vandaag: het groene/gierige (schrappen wat niet past 😜) meisje in mij vond het onnozel om voor een verhuis over zo’n korte afstand een auto te huren, dus wordt het de fiets #verhuizen #verhuizenmetdefiets #croozer

Begin oktober bleef het heen en weer gaan: contentement, omdat ik nieuw kon starten; verdriet, wanneer ik geconfronteerd werd met voorbije tijden.

Le petit requin
Dag 278 – Voor een keer deze week kwamen er geen tranen aan te pas, maar dat neemt niet weg dat mijn hart wel huilde. Voor het werk moest ik namelijk deze mooie schuur beoordelen, die ik al lang ken omdat ze op mijn vroegere trainingsroute met de fiets lag. Och, het verlangen naar die dagen, naar die routes, naar die uitzichten #hartpijn #hausenamalbis #riedmatt

En toen sloeg het noodlot nog een keer toe bij mijn grootmoeder. Op 10 oktober belde ik met haar en hadden we een vrolijke, maar abrupt onderbroken babbel aan de telefoon. De dag erna was mijn batterij opnieuw opgeladen en belde ik terug voor de rest van het gesprek. Een vervolg dat er niet kwam, omdat ik mijn nonkel aan de lijn kreeg, die vertelde dat ze een hartinfarct had gehad en in coma lag. Een dag later werd ze langzaam wakker gemaakt, maar ook opnieuw terug in slaap gebracht, toen bleek dat ze niet zelfstandig kon ademen.

Le petit requin
Dag 285 – Een smsje dat ik niet had willen krijgen en tegelijk toch het beste dat het kon zijn. Mijn lieve lieve bomma heeft een hartinfarct gehad en ligt na een levensreddende operatie in een kunstmatige coma. En al wat ik wil is dat ze wakker wordt en ik haar eens goed kan vastpakken… Duimen jullie mee dat alles weer goed komt?

Het werden bange dagen afwachten, die gelukkig eindigden met het positieve bericht dat ze wakker werd, naar een gewone kamer kon, naar huis kon.

Le petit requin
Dag 289 – Deze ochtend weerhielden barstende hoofdpijn en mensen van de stadsdienst er mij van om deze hoop bladeren de lucht in te zwieren. Deze namiddag was hij jammer genoeg opgeruimd, anders had ik het effectief gedaan. Want niet alleen is mijn grootmoeder van intensieve naar een gewone kamer, ze mag normaalgezien ook vrijdag naar huis 😚 #straffemadam #89andstillgoingstrong

Begin november in België was ik dan ook meer dan content haar in mijn armen te kunnen sluiten en haar te doen zweren dat ze ons dat niet meer mag aandoen. Niet dat ze luistert, want op nieuwjaar grapte ze dat het dit jaar misschien wel “derde keer, goede keer” wordt (nope, ik heb mijn cynisme van geen vreemden 😉 ).

Le petit requin
Dag 303 – Alles laten vallen om een week te zorgen, zoals ik in maart deed, dat kan door het werk niet meer zomaar. Twee vakantiedagen vrijhouden voor haar, dat uiteraard wel #bommaliefde #gelukzakikke

Die vakantie in België zorgde ook voor een korte, maar broodnodige adempauze, want vlak voor ik vertrokken was, hadden mijn huisgenoten mij laten weten dat ze dat samenwonen toch niet echt zagen zitten. Hoewel ik hun redenen (koppel met derde persoon erbij) begreep, was het frustrerend om alweer op zoek te moeten naar een woonplaats, alweer te moeten inpakken (terwijl ik niet eens alles had kunnen uitpakken), alweer opnieuw te moeten beginnen. Dat ik besloot op zoek te gaan naar een plek voor mijzelf was financieel niet de meest logische keuze, maar zal desondanks waarschijnlijk niemand verbazen 🙂 (want no way dat nu nog iemand anders dan ikzelf mag beslissen of ik ergens blijf of niet!). De huizenjacht was intens, maar daardoor ook snel, zodat ik half november tijd had om te genieten van een weekend met mijn broer, dé steunpilaar van mijn jaar.

Le petit requin
Dag 316 – Ik heb getwijfeld of ik zou gaan. Omdat het een cadeau was om een liefde te vieren terwijl die toen al aan het sterven was. Maar gelukkig was er het beste gezelschap om er naartoe te gaan, want hoe machtig is Nick Cave? Hoe krachtig kan een mens een verlies waar niemand door zou moeten gaan omzetten in zoveel moois? Tot tranen toe geroerd #nickcaveandthebadseeds #skeletontree #hallenstadionzürich #broerlief

Twee weken later, tijdens het eerste weekend van december, was hij er alweer, want behalve afspreken met een van zijn beste vrienden die ook in Zwitserland woont, kwam hij mij ook helpen verhuizen (zei ik al dat ik de aller-allerbeste broer ooit heb?!).

Le petit requin
Dag 335 – En daar gaan we weer #derdeverhuis #ditjaar #sterkemannentotherescue

En de rest van december… dat werd een maand waarin ik mijzelf rust gunde om mijn eigen stekje in te richten, genoot van het moois dat Zwitserland te bieden heeft en waar ik tijdens de zomer te weinig van kon genieten, een paar deugddoende gesprekken had die onverwacht ook de deur naar nieuwe liefde openden en het jaar afsloot bij hen die mij altijd al liefde gegeven hebben, maar dit jaar nog meer dan ik ooit gedacht had nodig te hebben. Ik weet niet hoe ik hen daar ooit voor kan bedanken, maar ik denk – en hoop – dat ze weten hoe ongelooflijk hard ik hen nodig heb gehad en hoe ongelooflijk dankbaar ik hen ben dat ze er waren, telkens opnieuw.

Le petit requin
Dag 358 – Veel lekker eten, veel mooie cadeautjes, maar vooral veel warmte en liefde ❤️ Ik hoop dat jullie kerstavond even warm was #kerstavond #kerststronkmaardananders

Nope, 2017 is geen jaar waar ik met een warm hart op ga terugkijken. Maar het was wel het jaar waarin ik bij het begin een depressie had en op het einde niet meer. Het jaar waarin ik opnieuw aan het werk ging, daar bij momenten serieus veel op mijn boterham kreeg en daar over streste, maar niet tilt van sloeg. Het jaar waarin ik nieuwe vriendschappen sloot en andere verdiepte. Het jaar waarin ik veel kwijt raakte,  maar ook veel bijna – en dus niet – kwijtraakte. Het jaar waarin ik ook een kracht en vertrouwen in mijzelf terugvond die ik dacht verloren te hebben.

Le petit requin
Dag 214 – En toen kreeg ik te horen dat ik “nu veel minder depressief overkom dan een paar maanden geleden”. Mijn eerste reactie was “mja, dan had je mij gisteren moeten zien” (en toen wist ik nog niet dat ik de nacht erna uren wenend zou wakker liggen). En toch, hij heeft gelijk, die therapeut van mij. Want ondanks de afgelopen maand, ondanks de slechte momenten, gaat het. Niet goed, maar ook niet slecht. En dat is al zoveel meer dan wat had kunnen zijn. Blijkbaar ben ik toch sterker dan ik dacht. #ikkomerwel #langzaammaarzeker #therapie #psy

Ik hoop met heel mijn hart dat 2018 stabieler en beter wordt. Dat er terug op alle vlakken liefde mag zijn. Dat er terug onbezorgdheid kan zijn. Maar, en dat is misschien nog het belangrijkste, ook als dat niet het geval is: ik kan er tegen.

Da-ag 2017. En bedankt om mij op zijn minst dát te leren.

36 reacties

  1. Vallen is niet erg, blijven liggen wel. En jij bent rechtgestaan. Met een levensles erbij in de rugzak. Het is niet makkelijk, maar ook niet onoverkomelijk. Ik geloof in vallen die je sterker maken. Wees dankbaar en kijk vol vertrouwen naar de toekomst. You can do this.

    • Merci ♥
      En inderdaad, vallen en weer opstaan, daar wordt een mens alleen maar sterker van! Al moet het desondanks toch niet te vaak gebeuren 😉

  2. Het is je met heel mijn hart gegund, dat jaar dat je jezelf wenst. Dat het een jaar moge worden waarin je helemaal openbloeit en daarnaast je wortels nog steviger in de grond kunt zetten. Je staat er immers en wankelt niet van een beetje (??????) storm.
    Op naar het nieuwe jaar!

  3. Als je zelf al die mooie levensles kan zien, dan ben je goed bezig. Jij kan dat!

  4. Pfew wat een heftig jaar Haaike. Ik wist dit ergens wel doch schrok toch even van de omvang ervan. Je hebt dit goed doorleefd, bent met serieuze levenslessen aan de slag gegaan, het heeft je zoveel sterker gemaakt. ‘What doesn’t kill you, makes you stronger’ om het nog maar eens met een one liner te zeggen. En ik wens jou inderdaad ook toe dat 2018 voor jou zoveel zachter, rustiger, gemoedelijker, gelukkiger en succesvoller mag zijn met het juiste vangnet om je heen. En groot gelijk van die ‘want no way dat nu nog iemand anders dan ikzelf mag beslissen of ik ergens blijf of niet!’ Geniet van je nieuwe stekje, van je overwinning op die depressie. Je mag best trots zijn op jezelf!!! You go! Ik blijf hier mee duimen voor jou en ook in 2018 blijf ik het hier graag volgen (mooie tafel trouwens 😉 )

    • Ja, ’t klinkt misschien raar, maar ik schrok zelf toch ook wel even toen ik het zo allemaal op een rijtje zette… En dan heb ik nog een paar dingen weggelaten, omdat die ondertussen al weer helemaal ok zijn (mijn moeder die een half jaar thuis moest blijven door een kwetsuur aan haar pols, mijn broer die een heel jaar van de ene kinesist naar de andere dokter moest met knieproblemen, mijn vader die zich tweedegraads verbrandde toen een tas hete koffie op hem viel, mijn moeder die de dag voor kerstavond ten val kwam met de fiets en daarbij op haar hoofd viel). What doesn’t kill you, makes you stronger is inderdaad wel een oneliner, maar zeer van toepassing 🙂
      En ja, dat eigen stekje, dat deed enorm veel deugd, ik geniet er nog elke dag van!

  5. Wat een rollercoaster was 2017 voor jou. Ik hoop dat 2018 een beter jaar wordt. In alle opzichten.

  6. Je bent een sterke meid! Een vreselijk jaar maar ik ben er zeker van dat je er sterker door geworden bent en dat je er uit geleerd hebt. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat 2018 een veel beter jaar voor je mag worden. En ik blij dat ik je in 2017 heb kunnen ontmoeten.

  7. Wat een kracht ondanks zo’n hard jaar! Je bent echt een straffe madam, maar dat zal je misschien van je grootmoeder hebben 😉

    Ik wens je alle goeds voor een liefdevol en gezond 2018!

  8. Na deze rollercoaster van 2017 wens ik je van harte een liefdevol, gezond en rustig(er) nieuw jaar, Haaike!

  9. Wat een heftig jaar was het voor jou! Het spijt me dat je dit alles moest meemaken. Toch zijn er ook goede dingen gebeurd, gelukkig maar. Een die band met je broer, hoe mooi is dat! Ik wens je een geweldig 2018 toe!

  10. Leuk, die titel. Ook leuk dat jij ook duikt. Ik duik ook. Te weinig maar afijn, ik duik. Straks weer naar Bonaire.
    Voor 2018 wens ik je een positief jaar met veel liefde, gezondheid en al die andere cliché dingen… 😉

    • Merci! En leuk dat de titel je opgevallen is 😉
      Tof dat jij ook duikt! Hoe is het duiken in Bonaire? Ik was een paar jaar geleden in Curaçao, is het daarmee te vergelijken? Veel plezier ginder alleszins!
      En ik zou eigenlijk ook wel meer willen duiken, nu ben ik zo’n typische “vakantieduiker” geworden, maar bon ja, de meren hier in Zwitserland zijn qua leven een pak minder interessant dan de Oosterschelde, terwijl veel andere sporten zoveel leuker zijn hier door de bergen, dus dan is de keuze toch snel gemaakt 🙂

      • Ik heb nog nooit op Curaçao gedoken. Ik heb het idee dat ik het daar veel te druk, te mondain en te commercieel ga vinden. Bonaire is top. Héél relaxt. Wij hebben nog nooit de Oosterschelde gedaan. Wonen daar nu in de buurt maar wil eerst daar duiken met ‘begeleiding’ ivm de stroming. Wij duiken normaal gesproken ook in Nederland, maar is er weinig van gekomen afgelopen twee jaar.
        En ja, in de bergen zijn er veel andere sporten. Gelijk heb je.

        • Goh, ik vond Curaçao niet overdreven druk of mondain eigenlijk. Maar ik kan natuurlijk niet vergelijken met Bonaire, dus misschien is het in vergelijking daarmee inderdaad wel een pak minder relax 🙂
          Tot nu toe heb je dan eerder in Grevelingen enzo gedoken, als ik het goed begrijp? Lijkt mij alleszins een slimme keuze om de eerste stromingsduiken in de Oosterschelde begeleid te doen! Veel plezier wanneer het zover is 🙂

  11. Ik wist natuurlijk al dat je 2017 geen prachtjaar voor je was. Het zo allemaal achter elkaar lezen doet me alleen maar nog meer bewondering voor je krijgen. Ik vind het echt ontzettend knap dat je tussen al die tegenslagen door er toch in bent geslaagd om die depressie te overwinnen. Oh en ik ben heel blij dat je zo’n superbroef en lieve ouders hebt die het afgelopen jaar een warm opvangnet voor je hebben gevormd én extra spierkracht tijdens de verhuis.

    • Hihi, ik las je typfout in superbroer eerst als superboef ipv superbroef 🙂 Maar of hij nu een boefje of een broertje is, heel blij ben ik sowieso dat ik hem en mijn ouders heb!
      En: merci! ♥

  12. Ik kan me voorstellen dat afscheid nemen van 2017 je deugd zal hebben gedaan. Dat 2018 een jaar mag worden met veel rust, harmonie, wat meer vaste grond onder je voeten, veel vreugde en geluk!

    Je kreeg serieus wat te doorstaan het afgelopen jaar. Hoe pijnlijk het ook was, toch had ik bij het lezen van je stukjes steeds het gevoel dat je het op een goede manier aan het verwerken was (en bent). Met vallen en weer opstaan, met heen en weer gaan tussen jezelf opnieuw vinden en instorten. De deur voorzichtig weer open zetten voor nieuwe liefde is volgens mij een grote stap in dat proces van verwerking (zelfs al wordt het niet de liefde van je leven, dat je weer rekening houdt met die mogelijkheid maakt veel verschil, denk ik). Zo mooi trouwens wat je schrijft over je familie, ik kreeg er kippenvel van.

    • ♥ Merci!
      Ik hoop dat ik het op een goede manier aan het verwerken ben, maar ik heb zelf ook het gevoel dat ik het “juist” doe (niet dat er maar één correcte manier is, maar je weet wel). Lief dat jij dat in mijn berichten opmerkt en ook aangeeft!

  13. Zotjes eigenlijk, dat je tussen al die “laten we Haaike een compleet van haar melk brengen” dingen die elkaar in sneltempo opvolgden tóch nog zoveel positieve gebeurtenissen meegemaakt hebt. Misschien toont dat wel hoe het komt dat je temidden van alles je depressie de baas bleef, met zo’n focus op de lichtpuntjes? Jij valt niet, jij vliegt…

    Ook ik wens je een rustig kabbelend 2018 toe. Je hebt al getoond dat je stormweer aan kan, dat je sterk bent, dat je stevig in je schoenen staat als het moet. Dus wens ik je een jaartje zonder hevige stormen, waarin alle grote en kleine veranderingen zich braafjes op voorhand aankondigen, zodat je tijd hebt om je er mentaal op voor te bereiden.

    • ♥ Merci! Zo lief, je uitspraak “jij valt niet, jij vliegt…”!

      En ja, zonder die lichtpuntjes weet ik niet hoe ik dit jaar doorgekomen zou zijn…

  14. Manmanman, Haaike. Inderdaad een klotejaar, maar je hebt het zo goed doorstaan en nu ben je sterker dan ooit! Een fantastisch, stabiel en liefdevol 2018 gewenst!
    (zit mij wel een beetje te ergeren op instagram, want meer dan de helft van die foto’s heb ik gemist in die stomme feed van hen 🙁 )

    • ♥ Merci!
      Jammer dat je zoveel foto’s gemist hebt op instagram! Stoem algoritme! (want ja, ik ben maar een “kleine” instagrammer, die veel te onregelmatig post, waardoor ik waarschijnlijk heel makkelijk weggefilterd word)

  15. Ik denk dat je er keisterk bent uitgekomen. Jij laat je er niet onder krijgen….. En 2018, dat wordt gewoon een fantastisch jaar!