Life list, gedaan in 2018
Op zich ben ik niet zo vaak bezig met mijn life list (het valt misschien niet op, maar ik heb nog een leven naast mijn lijstjes 😉 ), al neem ik af en toe wel eens een puntje op in mijn voornemens of dergelijke. Maar – soms onbewust, soms bewust wanneer de kans zich voordoet – elk jaar doe ik toch weer een paar dingen van de lijst. Eens kijken wat dat in 2018 was:
Afgewerkt (of herhaald) in 2018
10 lengtes crawl na elkaar zwemmen
Op 24 januari was het – na jaren sukkelen met mijn techniek – eindelijk van dat. Bovendien sloeg ik er niet enkel in om meteen 2x 10 lengtes crawl te zwemmen, maar deed ik dat ook in een 50m bad, terwijl ik dat puntje opstelde met een 25m bad in gedachten. Dubbel en dik geslaagd dus, wat ook – zeer subtiel, ahum – duidelijk is uit het onderschrift bij de foto die ik die dag op mijn toenmalig instagramprofiel plaatste:
Dat Hallenbad in Zürich is niet alleen mooi, het zet ook aan tot mooie dingen. Vandaag zwom ik namelijk 20 lengtes crawl! AAN ÉÉN STUK! IN EEN 50M BAD! Sorry dat ik roep, maar ik bedoel maar: dat is ÉÉN KILOMETER! IN CRAWL! Die slag waar ik vroeger na 25m al in de kant mee hing #woehoehoe #zotjes #trotsopmijzelf #maardatwasalduidelijkzeker #sorrynotsorry 😜 #hallenbadcityzürich
Kussen in de gietende regen
Op de parking van de Lidl, keiromantisch en al. En dat klinkt sarcastisch, maar eigenlijk was het dat wel degelijk.
De 20 km van Brussel lopen
Mja, lopen is misschien een groot woord voor mijn gejog/gewandel/gestrompel van die dag, maar wetende dat ik achteraf bekeken op dat moment al met gigantische vitaminetekorten zat, is het eigenlijk een half mirakel dat ik de finish gehaald heb (koppig, ikke? Baneet gij 😜 ). Gezond was het weliswaar niet, want de combinatie met de steenrestauratiecursus die er onmiddellijk op volgde, betekende in reserves gaan die er eigenlijk niet waren en zorgde ervoor dat ik kort erna een bronchitis kreeg, die het begin inluidde van een zomer van fysiek doodop zijn. Maar hey, ik heb er toch maar een puntje mee gehaald… (grapje hoor, ik had dit 100x liever ingewisseld voor een gezond lijf, maar aangezien dat niet kan, kan ik evengoed blij zijn met het magere restantje).
Duiken in de “Zeven zeeën”
Dook ik in 2017 in Genua voor het eerst in de Middellandse Zee, dan herhaalde ik dat in 2018 meteen nog een keertje, dit keer in Saint-Raphaël.
Geen tandvullingen of valse tanden voor mijn 35e
Het was zéér kantje boordje dit jaar, want mijn tandengeknars zorgde voor schade. Hopelijk helpt dat bitje om het 35-doel (dat uiteindelijk al tien jaar verder ligt dan het oorspronkelijke en dus eigenlijk al lang gehaald is) toch te halen.
Een ouderwetse liefdesbrief krijgen
Een van de mooiste en tegelijk moeilijkste brieven die ik ooit te lezen heb gekregen.
Een thuis maken met je lief
Na 2012 in Brussel, 2014 en 2016 in Thalwil (bij Zürich) was het dit jaar opnieuw van dat in Winterthur. Want wij verhuizen blijkbaar graag. Ahum.
Naar de Weense Opera gaan
Twee jaar geleden bleek de opera al volgeboekt (of toch die zitplaatsen die wij kunnen/willen betalen); dit keer haaste ik mij naar de website van zodra onze overnachtig vast lag. Het werd een avond Die Zauberflöte, heerlijk!
Op één jaar 52 boeken lezen
Ook dit puntje haal ik ondertussen al een aantal jaar op rij, maar aangezien ik het – al zeg ik het zelf – een prestatie blijf vinden, mag ook 2018 mee in de annalen van “jaar met meer dan 52 gelezen boeken” (omdat het kind in mij hier weliswaar eens goed mee zou gelachen hebben, maar de student in mij doodcontent is dat dat lezen weer zo alomtegenwoordig is).
Verjaren in het buitenland
Ook dit deed ik al meermaals (2002 Londen, 2009 Cottbus, 2013 Zeeland, 2014 Zwitserland), maar na een paar jaar België of Zwitserland (dat ik het eerste jaar meetelde als buitenland, maar nu mijn thuisland is) bevond ik mij dit jaar met Hongarije opnieuw in een ander land.
Het Noorderlicht zien
Haalde ik mijn eerste puntje na 24 dagen in het nieuwe jaar, dan kwam het laatste er in allerlaatste uur van 2018. Het was magisch en tegelijk minder spectaculair dan ik verwacht had. Dat klinkt ongetwijfeld ondankbaar, want “mens, ge ZIET het noorderlicht tenminste”, maar door alle foto’s-met-lange-sluitertijd – zoals ook onderstaande er eentje is – verwacht je je in het echt óók aan veel groen en beweging. Dat kan, maar daarvoor moet je er dichter bij zijn dan wij nu waren, waardoor het bij ons eerder een wit schijnsel was. Wat niet wegneemt dat het wel degelijk zalig was het gezien te hebben 🙂
Work in progress
20 van de 45 binnenstaten bezoeken
Ik bezocht al Luxemburg, Oostenrijk, Vaticaanstad, Zwitserland en Liechtenstein en voegde daar dit jaar Hongarije aan toe.
Minstens 100 erfgoederen van de Unesco Werelderfgoedlijst bezoeken
De disclaimer is nog steeds dezelfde: puntjes die heel veel objecten omvatten (vb. Belforten in België en Frankrijk) reken ik als gezien wanneer ik er minstens drie van bezocht heb. Puntjes bestaande uit twee locaties (vb. Bauhaus in Weimar en Dessau) zijn “ok” als ik er eentje van gezien heb.
Vorig jaar stond de teller op 46 (het volledige overzicht vinden jullie hier); dit jaar (her)ontdekte ik:
- Rhätische Bahn in het Albula / Bernina landschap (Zwitserland)
In februari nam ik de Albulabahn van Chur naar Samedan, in december reed ik met de Rhätische Bahn van Landquart naar St. Moritz en nam vervolgens de Berninabahn van St. Moritz naar Alp Grüm.
- Boedapest, waaronder de Donauoevers, het Burchtdistrict van Boeda en de Andrássy út (Hongarije)
Ik vierde er mijn 31e verjaardag, keek er naar Nick Cave en ontdekte een machtig mooie stad. Terecht werelderfgoed!
- La Chaux-de-Fonds / Le Locle, stadsplanning van horlogemakersstadjes (Zwitserland)
Een citytripje-in-eigen-land zorgde ervoor dat ik La Chaux-de-Fonds ontdekte, een stad met o.a. gebouwen die zo georiënteerd zijn dat ze zoveel mogelijk natuurlijk licht binnenlaten (dat hebben horlogemakers immers nodig om hun precisiewerk te kunnen uitvoeren). Fascinerend!
- Prehistorische paalwoningen in de Alpen (Zwitserland)
Dit puntje ga ik nog niet afstrepen, omdat het gigantisch veel objecten bevat en ik er nog maar eentje zag. Daarbij is “zien” ook veel gezegd, aangezien ik vooral uitleg kreeg over de paalwoning bij de Zugersee, maar de restanten zelf ontoegankelijk waren. Neemt niet weg dat het wel een van de erkende paalwoningen is; ik hoop het komende jaar nog eens op ontdekking te gaan en er nog een paar andere te zien. - Paleis en tuinen van Schönbrunn (Oostenrijk)
Was ik twee jaar geleden nog in dubio of ik Schönbrunn al toe zou voegen (wegens toen enkel de voorzijde van het paleis en de oranjerie gezien), dan bestaat er nu geen enkele twijfel meer: dit jaar bezocht ik immers het hele domein en ging ik binnen in het paleis.
- Historisch centrum van Wenen (Oostenrijk)
Dit puntje is een herhaling, want ik schrapte het twee jaar geleden al (zonder twijfel 😉 ). Dit keer ontdekte ik daarbovenop nog een paar nieuwe stukken van de stad, met o.a. het Hundertwasserhaus en Spittelau.
Nieuwjaar vieren in 5 tijdzones
Ik heb nog wat reizen te plannen vooraleer ik het mag afstrepen, maar nieuwjaar vieren in IJsland betekende ook dat ik voor het eerst nieuwjaar vierde in een andere tijdzone. Het is daar immers een uurtje vroeger dan hier.
Geschrapt of aangepast
Een fotoalbum maken van elke reis
Dit is gewoon teveel werk. Het is niet dat ik helemaal geen fotoalbums meer wil maken, maar wetende dat de laatste reis die ik inkleefde/afdrukte de cruise op de Nijl is, die ik in 2006(!) samen met mijn moeder deed, tja, dan moge wel duidelijk zijn dat ik echt geen 13 jaar aan reizen, citytrips en allerhande wil of kan verwerkt krijgen.
Patagonië zien
Ik hoop nog steeds Patagonië ooit te bezoeken, maar besefte ineens dat dit puntje gewoon hetzelfde is als “Papa bellen vanuit Ushuaia”. Ik ga immers niet naar Ushuaia gaan zonder de streek daar te bezoeken (dat zou nogal onzinnig zijn) en ben ook niet van plan om er naartoe te gaan zonder naar mijn vader te bellen. Een dubbeltje dus 🙂
Stairway to heaven kunnen spelen op gitaar
Het zou machtig zijn moest mij dit ooit toch lukken, maar als ik eerlijk ben met mijzelf dan droom ik vooral van gitaar spelen, maar heb ik te weinig ambitie om het ook echt te doen. Ik bedoel maar: ik heb één jaar lessen gevolgd, maar ondertussen staat mijn gitaar hier al vele veelvouden daarvan werkloos te wezen. En of ik nu veel of weinig tijd heb, er op spelen komt er nooit van. Ik zal wel gewoon luisteren naar die machtige solo 🙂
Ik snap het eigenlijk niet goed hoe het allemaal gebeurd is, maar hoewel 2018 op veel vlakken een jaar van vechten was, is het ook een jaar geweest waarin ik weer gigantisch veel mooie en nieuwe dingen heb mogen ontdekken. Sebiet ga ik iedereen nog moeten geloven die zegt dat ik het precies nooit rustig aan doe 😜
Leuk, deze update!
Zo tof zeg, die Zauberflöte beleven in de Weense Opera! Wij gaan die opera binnenkort zien in de Staatsoper in Berlijn (wordt daar uitgevoerd vanaf half februari).
Oh, en een tip als je nog andere paalwoningen zou willen zien voor je Unesco-lijstje: wij hebben een aantal jaar geleden het Pfahlbautenmuseum bezocht in Unteruhldingen (aan Duitse kant van de Bodensee), ook interessant 🙂 veel groetjes!
Oh, de Staatsoper in Berlijn, tof!
En merci voor de tip! Unteruhldingen ligt blijkbaar vlak bij Meersburg, waar wij al eens naar de thermen gaan, dus dat gaat eens gecombineerd worden, denk ik 🙂 Of misschien maak ik er in de zomer wel eens een fietstocht van (een toch iets minder luie combi 😉 ).
Ik ben nu gelijk heel nieuwsgierig naar die liefdesbrief natuurlijk. 😉
Haha, dat snap ik. Al ga ik de inhoud toch gewoon voor mijzelf houden 😉
Oh zo tof die liefdesbrief!! Ik wens jullie veel geluk en moeilijk zijn soms de beste relaties 🙂
De Weense opera heeft zo’n prachtige zaal!
Merci! Op de goede momenten denk ik dat we er door die moeilijkheden vooral sterker gaan uitkomen 🙂
Eigenlijk is het niet de eerste liefdesbrief die ik van hem kreeg, maar de vorige waren allemaal in “atypische” vormen (op kaartjes enzo) i.p.v. als een “ouderwetse” brief. Was wel grappig toen hij tijdens het schrijven over mijn schouder meekeek, de foto zag staan en reageerde “aaah, is het mij eindelijk gelukt?” 🙂
Net die contrasten tussen de tegenslagen en mooi momenten zorgen er voor dat je die laatste nog meer gaan appreciëren hé. Ik besef wel dat de tuinen verstopt zitten onder een laag sneeuw maar eigenlijk heeft zo’n winterse tuin wel iets heel betoverends.
Oh, absoluut! Ik vond die tuinen heel mooi onder dat laagje sneeuw. Er was alleen heel weinig te zien van de effectieve tuinaanleg, maar dat maakt natuurlijk niet veel uit.
ha, ik ontdek dat je een duiker bent. Dat hebben we met elkaar gemeen, al ben ik nu wel al 5 jaar op het droge…zwanger zijn en kindjes krijgen en lang borstvoeding geven kwam daar een beetje tussen, maar ik hoop dit weer te wijzigen in de komende jaren. Al zal ik nu wel altijd eerst een babysit moeten zoeken dus het zal er wel minder van komen dan vroeger.
Oh, leuk!
Ja, met kinderen is het een pak minder evident; dat heb ik ook gemerkt bij andere duikers in onze toenmalige club in Brussel. Zeker inderdaad die eerste periode, toen verdwenen er velen compleet van het toneel. Duikt je partner ook? Want ik heb toen koppels hun kinderen weten meenemen voor een dagje Zeeland: de ene deed de eerste duik mee, terwijl de andere op de kinderen lette en omgekeerd tijdens de tweede duik 🙂
Nu, ik duik tegenwoordig, zelfs zonder kinderen :-), ook al een pak minder dan vroeger. Je kan wel duiken in de meren hier, maar qua leven is dat een pak minder interessant dan de Oosterschelde. En vooral: de alternatieven zijn veel meer de moeite :-). Ik heb al gedacht dat ik misschien eens een opleiding bergduiken zou moeten doen, zodat ik makkelijker een weekenduitstap kan doen met vb. één dag duiken in bergmeren en één dag fietsen of wandelen.
jaja mijn man is divemaster, ik volgde hem een beetje. Maar hij is nu met onze kleine kindjes ook stilgevallen. Maar ‘k heb er wel vertrouwen in dat dit een fase is in ons leven en dat duiken later terug een plekje krijgt…wie weet wel met de kinderen samen (…nog 5 jaar wachten daarvoor).
Awel ik geloof nu eerlijk gezegd ook wel dat gij niet gemaakt zijt om stil te zitten precies 🙂 🙂 🙂
Haha, neen, dat denk ik ook niet 🙂 Nochtans, als ik aan het lezen ben, kan ik wel uren stil zitten, maar dat is ook wel de enige bezigheid die daar in slaagt 😉