Maand in woord en beeld: april 2023 #2
Dag 106 – De hoofdreden dat we naar België kwamen: er is er één jarig!
Dag 107 – Dagje trein terug naar huis
Dag 108 – Wandelingetje door Zürich op weg naar een vergadering bij het amt voor ruimtelijke ontwikkeling
Dag 109 – Ik voelde al een paar dagen aan mijn lijf dat er iets “niet klopte”. En toen kwam deze bevestiging en zette mijn wereld op zijn kop
Dag 110 – Niet dat daar tijd voor was, want niet alleen ben ik net gestart in een nieuwe functie als plaatsvervangend afdelingshoofd, maar bovendien besloot mijn chef meteen drie weken op reis te gaan, zodat ik al meteen de dienst moest leiden. Proberen focussen dus, zoals op deze infosessie over de windmolenplannen van het kanton
Dag 111 – Post op het werk die op het eerste zicht zowel schattig als bizar leek (want waarom krijg ik op mijn werk een kindertekening?), maar mij uiteindelijk vooral ambetant maakte. Volwassenen die hun eigen zaken niet op orde hebben (de helft van wat ze moesten indienen om te mogen bouwen, ontbrak nog), maar dan met hun kinderen op emoties gaan spelen (tekst bij de tekening was dat de kindjes “heel graag in augustus op hun nieuwe school zouden willen starten en of ze dus please please mogen beginnen bouwen aan dat nieuwe huisje, zodat ze op tijd kunnen verhuizen”), daar krijg ik het dus van. Geen Baufreigabe dus, wel een mail met een lijst van alles wat ontbrak. En dit soort dingen is dus vermoedelijk de reden dat ik bij sommigen bekend sta als die “strenge mevrouw Peeters van de gemeente” 🙈😂
Dag 112 – Bloesemtijd!
Dag 113 – Eerste trimester, veel te veel overuren en een hoofd dat door alles compleet overbroebelt, dat is geen goede combinatie wat vermoeidheid betreft. En dus beperken wandelingetjes zich dezer dagen tot 1,5 km met drie stops…
Dag 114 – Gelukkig zijn minstens de knorries wel nog steeds binnen wandelbereik en kon ik met hen even een babbeltje gaan doen over dat inmiddels ook via bloedtest bevestigde hummeltje in mijn buik en dat ik eigenlijk echt niet goed weet of ik daar wel klaar voor ben. Altijd handig, zo’n gesprekspartner die mij gewoon laat babbelen en niet emotioneel betrokken is
Dag 115 – Chef op reis, dat betekent dat ik het vergaderverslag van de Baubehörde moet schrijven, ofte de instantie die beslist of iets een vergunning krijgt of niet.
Dag 116 – Middagpauze met de collega’s op het meer. Even mijn hoofd leegzwieren op de golven, heerlijk!
Dag 117 – Lieve post! En op deze manier zou het misschien toch eindelijk eens moeten lukken om Ulysses gelezen te krijgen 😅
Dag 118 – Tijdelijk chef zijn, dat betekent ook dat alle rechtszaken eerst op mijn bureau terechtkomen. Laten we zeggen dat sommige mensen in de gemeente waar ik werk duidelijk teveel geld en tijd hebben, want waar hier soms rechtszaken voor aangespannen worden…🙄
Dag 119 – Date night. Met zware gesprekken en mooie uitzichten
Dag 120 – Werfbezoek! Alwaar we ondertussen een verdiep hoger kunnen en dus het uitzicht vanuit het toekomstig bureau kunnen testen. Goedgekeurd! 😍
Het is intussen al even geleden, maar toch ontroerend…
Oh, Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd naar dat meerdelige zwangerschapsverhaal… 🙂 Maar geen haast!
Wat Christine zegt, exact dat. Ik begrijp zelf ook niet goed hoe het komt dat ik zo ontroerd raak over een zwangerschapsaankondiging terwijl ik weet dat het kindje er al lang is. Het blijft toch magisch, hé?
Hier dezelfde reactie op het zien van de positieve zwangerschapstest 🙂 het blijft verrassend en magisch, ook al weet je al dat jullie kindje er is 🙂
Voor mij was het geen verrassing meer maar wat moet het dat voor jullie – zo onverwachts – wel zijn geweest. Oh en regels zijn er voor iedereen. Ook voor mensen van wie de kinderen schattige tekeningen maken. Sommige zullen het misschien streng vinden maar het is vooral correct.
95, wat een mooie gezegende leeftijd
oooh je zwangerschap. Ik was eventjes vergeten dat dit een post van 2023 was en dacht een minuut dat je nummer 2 al op komst was.