Maand in woord en beeld: februari 2020 #1
Dag 32 – Straffe vrouwen
Dag 33 – … en mannen op het WK veldrijden
Dag 34 – Die keer toen de tijdelijke vervanger voor de kapotte koffiemachine ook kapot ging en ik blij was enkel bij zware vermoeidheid koffie te drinken 😉
Dag 35 – Het programma van de eerste Fashion Revolution Week in Winterthur begint vorm te krijgen!
Dag 36 – Controleren of het aantal stuks in de winkel overeenkomt met het aantal stuks in het computersysteem
Dag 37 – De koorts is weliswaar weg, het hoesten niet bepaald
Dag 38 – Werken in het andere filiaal, dat betekent een middagwandelingetje in een zonnig bos met bevroren bodem
Dag 39 – 😍
Dag 40 – Zo van die dagen waar ge van het ene schoons in het andere tuimelt ♥
Dag 41 – Ciara die hier plots Sabine heet. Geograaf in de familie to the rescue om uit te leggen hoe dat zit 😀
Dag 42 – Gelukkig bleef de “schade” hier beperkt tot een paar kleinere takken van de eiken
Dag 43 – Nog eens op wandel
Dag 44 – Tweede jaar op rij schoons op de cactus 😍
Dag 45 – ’s Ochtends een verregende looptocht, ’s avonds bloemetjes
Dag 46 – Dat het Muotatal bovengronds fantastisch mooi is, dat wist ik al. Blijkt daar dus een al even fantastisch, zij het soms wat smal 😜, karstgrottenstelsel onder te zitten!
Verhelderende uitleg over het betaalsysteem voor stormen.
En aaaaaaaaaaaaaaah die laatste foto. Niks voor mij. Brrrr.
Dat was nochtans nog niet eens het smalste stuk waar we door moesten 😉 Waren gelukkig wel optionele stukken, die iedereen in onze groep weliswaar gedaan heeft, maar die dus niet moesten. De “verplichte” delen waren hoogstens kruipen op handen en voeten, al vermoed ik dat dat, als je zwaar last hebt van claustrofobie, ook al te nauw kan zijn.
Het benauwd zweet barst mij uit, echt waar, en ik ga panikeren. Chapeau dat je dat durft!
Goh, ’t is lief dat je dat zegt, maar ik weet niet of daar veel “chapeau” aan is. Ik ben, denk ik, vooral een sjansaar dat ik geen last van claustrofobie heb en dit soort dingen dus gewoon “tof spannend” i.p.v. angstaanjagend kan vinden…
Brr, die grotten, daar zou ik ook niet in durven.
Maar die cactusbloemetjes, die zijn wel prachtig!
Ja he, klein, maar zo fel met dat roze, echt tof om te zien 🙂
Ik krijg de rillingen van zowel de foto in de grot als die met de duosprong!! Maar amai, wat een mooie uitzichten telkens.
Oei, ik heb met die grottenfoto veel mensen rillingen bezorgd precies, dat was niet de bedoeling 🙂 En ja, die uitzichten, ik vrees soms dat dat na zoveel jaar “gewoon” gaat worden, maar dat is gelukkig nog steeds bijlange niet het geval, die blijven nog altijd even machtig 🙂
Oh, die foto’s van besneeuwde bergen: zo mooi! Die grotten, dat zou dan weer niets voor mij zijn.
Het was heerlijk om in de bergen te zijn met die sneeuw! Zeker omdat het hier bij ons op 400m amper gesneeuwd heeft, waardoor het des te meer deugd deed om ginder “echte” winter te hebben 🙂
Ik zou veel te veel schrik hebben om vast te komen zitten in zo’n smal stukje. Dus die grot is niets voor mij. Die duosprong lijkt me dan weer wel heel indrukwekkend. Het uitzicht moet echt schitterend zijn en dan zou dat zwartraafje ook daadwerkelijk een keer het gevoel hebben dat ze aan het vliegen is. 🙂
Ja, ik denk dat zo’n (duo)vlucht het dichtste is dat je als mens bij het gevoel van vliegen kan komen. Zeker in het geval van parapente, wat ik gedaan heb, omdat je dan niet eens het springen erbij hebt, maar vrij rustig een helling afloopt en dan begint te zweven (wat niet wegneemt dat die kick van het springen ook wel zalig moet zijn, maar dat is dan misschien eerder te vergelijken met een roofvogel die naar een prooi duikt ofzo 😉 ).
heb jij een parachutesprong gedaan?
yikes, ik wil niet door die grotten.
zeer mooie berglandschappen weer!
Geen parachutesprong (al wil ik dat ooit wel eens doen), maar parapente. Ik weet eigenlijk niet of ik een parachutesprong in de winter zou zien zitten, lijkt mij zo koud als je zo snel valt 🙂 Was een cadeautje voor de verjaardag van mijn vriend, maar ik heb mijzelf dus ook een cadeautje gedaan ermee 😉
Ja, die grot… al duikend moet je mij zo’n dingen niet laten doen (het idee alleen al!), maar zolang ik weet dat ik hopen lucht heb, overweegt het plezier (en de chance geen claustrofobie te hebben natuurlijk).