Maand in woord en beeld: Januari 2018

Vroeger postte ik weekoverzichten, maar aangezien dat best wel wat tijd vroeg, stopte ik daarmee. Mijn dagdaglijkse foto’s verschijnen wel nog steeds op Instagram, al is het niet zo dat ik elke dag post – vaak is het in batch -, want daarvoor ga ik er te nonchalant mee om, vrees ik 🙂 . Hier op de blog schotel ik jullie een maandoverzicht voor met de meest memorabele momenten en wat extra foto’s.

De eerste dag van het nieuwe jaar startte in Brussel, ging door in de buurt van Diest en eindigde ergens op de autostrade richting Luxemburg… Ik vierde de jaarovergang namelijk met mijn broer en zijn vriendin, waarna we traditioneel met mijn vaders kant van de familie samenkwamen bij mijn grootmoeder. Het wordt ondertussen al evenzeer een traditie om daar voor het nieuwjaarsmenu te gaan lopen, al liepen mijn broer en ik op een gegeven moment verkeerd, waardoor we een heel eind in kou en regen langs een drukke weg liepen. Ach ja, we hadden onze eerste sport van het jaar er toch maar opzitten 😉 . ’s Avonds stapte ik in Brussel de bus op, terug naar huis.

Een huis dat beetje bij beetje meer als een thuis begint aan te voelen. En niet alleen voor mij, want mijn Monstera had duidelijk geen problemen met mijn afwezigheid, maar begroette mij integendeel heel vrolijk toen ik mijn appartement weer binnenstapte.

Ik kocht ook nog wat nieuwe plantjes, want hey, dat appartement is dan misschien wel al gezellig, het kan altijd nóg gezelliger 😉

Al ga ik mijzelf toch een beetje moeten intomen, want euhm, deze foto, die toont maar een deeltje van mijn collectie. En jup, mijn appartement is nog steeds “maar” 48m2 groot 😉

Januari, dat betekent winter. En winter, dat betekent hier in Zwitserland wintersport. Aangezien mijn eerste ervaring met sneeuwschoenwandelen begin december naar meer smaakte, trok ik er opnieuw al wandelend op uit, dit keer naar de Mythenregion. We startten vanuit Brunni voor een wandeling van 11km met zicht op de Grosser en Kleiner Mythen.

We klommen van 1100 naar 1600m richting Furggelenstock, waar we een blik op de vallei aan de andere kant konden werpen. En konden genieten van een deugddoende kom dikke, zoute winterbouillon 🙂

Een van de zaligste dingen aan sneeuwschoenwandelen is dat je veel rustiger kan wandelen: daar waar je in de winter met gewone wandelschoenen noodgedwongen beperkt wordt tot de onderhouden wandelpaden, die meestal in de buurt van de skipistes liggen, kan je met sneeuwschoenen weg van die paden trekken. Niet dat er daar geen mensen meer zijn, maar toch een pak minder. Het zijn plekken waar ik tot nu toe enkel in de zomer kwam, maar kijk toch eens hoe mooi het daar ook is wanneer alles met een dikke laag wit bedekt is.

Omdat we het rustig aan deden, kwam we pas tegen zonsondergang terug aan de lift. Hoewel we op het einde even gas gaven om toch voor donker terug te zijn, was ik uiteindelijk vooral heel blij dat we niet de hele tijd doorgestapt hadden. Want kijk wat we op het einde nog te zien kregen: een laaghangend wolkendek, waar een mens zou inspringen moest het kunnen. Troetelbeertjes, iemand? 😉

Dicht bij huis wandelen deed ik dan weer toen ik voor het eerst de Brühlberg beklom. Bovenop staat een miniversie van de Zürichse Uetliberg en die biedt als een van de weinige plekken in Winterthur zicht op de Alpen. Tenminste als het weer meewil… 😉

Al was mijn favoriete sportieve prestatie deze maand geen wintersport (hoewel, een beetje, wegens binnen en niet buiten): ik slaagde erin om 1km crawl te zwemmen! Sommigen zullen daar waarschijnlijk niets speciaals aan vinden, maar ik heb heel lang gesukkeld om op een deftige manier crawl te kunnen zwemmen. Vroeger deed ik dat namelijk veel te heftig, waardoor ik elke 25m aan de kant hing om uit te hijgen. Niet echt de goede manier om te trainen voor triatlons waar ik (tot nu toe) 500m of (in de toekomst) 1500m moet zwemmen… 🙂 . Ik probeerde dus veel rustiger te zwemmen, verbeterde mijn slag en startte met trainingen in een 50m bad. En zo streepte ik dus een puntje van mijn life list dubbel en dik af (want niet alleen zwom ik 20 lengtes, maar dan ook nog eens in een 50m bad, terwijl ik dat puntje opstelde met een 25m bad in gedachten) en zie ik het vooral keihard zitten om verder te trainen voor een olympische triatlon deze zomer!

En verder waren er ook een heleboel kleine, fijne momenten: ik nam het wondermooie broodmes in gebruik dat ik met Kerst van mijn broer kreeg. Een mens zou brood blijven eten, gewoon om er naar te kunnen blijven kijken…

Ik kreeg al in december bevestiging dat ik een moestuin kon huren, maar in januari werd dat ook officieel in orde gebracht. En kijk, ik heb een serre!

Tot slot sloot ik de maand af met deze mooie woorden van Paolo Coelho: