Maand in woord en beeld: juni #2

De langste dag van het jaar is voorbij en daarmee ook de maand juni. Een maand waarin vermoeidheid nog steeds de hoofdrol speelde, maar de balans toch overhelde naar de goede kant door een heerlijke vierdaagse in Hongarije mét Nick Cave als verjaardagscadeau. Dat op de valreep de oorzaak van mijn vermoeidheid ook gevonden werd, laat mij hoopvol beginnen aan het tweede deel van dit jaar! 🙂

Dag 167 – De toerist uithangen vlakbij huis met een bezoekje aan Schloss Hegi

Schloss Hegi Winterthur (Le petit requin)

Dag 168 – Om de twee jaar komt de verder onbestaande voetbalfan in mij naar boven. Dit keer keken we o.a. in Zürich naar de Zwitserse match, maar met een Belgische frietjestoets 😉

Quinoaburger Jack & Jo (Le petit requin)

Dag 169 – Had ik vorig jaar een hele jaar dezelfde foto als achtergrond op het werk, dan wissel ik dit jaar elke maand naar een nieuwe afbeelding. Eentje die mij dit keer regelmatig een glimlach bezorgde: wanneer het warm was, omdat “irgendwo” bij ons was, wanneer het regende, omdat inderdaad wel “ergens” de zon zal schijnen 🙂

Le petit requin

Dag 170 – Het blijft leuk om bij mooi weer opdrachten op verplaatsing in te plannen; dit keer moest ik in Birmensdorf een werf controleren en kon tevreden terug naar kantoor. Hoera voor architecten met zin voor monumentenzorg!

Birmensdorf (Le petit requin)

Dag 171 – Op woensdag kroop ik ’s avonds niet in mijn eigen bed; wel in een van de bedjes op de slaaptrein naar Boedapest!

Le petit requin

Dag 172 – … alwaar we na aankomst smolten door de hitte en dus meteen besloten om de thermen van Széchenyi uit te testen, waar we konden afkoelen in het zwembad. Vandaar trokken we naar de Sport Arena waar we Nick Cave aan het werk zagen en verdorie, die mens weet hij hoe een optreden moet geven! Ik zag hem ondertussen drie keer aan het werk en elke keer was op een andere manier krachtig. Heerlijk verjaardagscadeau ♥

Széchenyibad Boedapest (Le petit requin)

Dag 173 – Omdat mijn vermoeidheid nog steeds door woog, genoten we op een heel rustig tempo van de stad: uitgebreid brunchen, langere afstanden met de stadsfietsjes, op het gemakje rondwandelen, regelmatig stoppen voor een pauze… en ondertussen onze ogen uitkijken bij al die mooie architectuur! Zo mogen verjaardagen wel altijd zijn (en wat een gelukzak ben ik dat ik dat zo vaak over mijn verjaardagen kan zeggen!)

Parlement Boedapest (Le petit requin)

Dag 174 – Bezochten we op vrijdag Pest, dan trokken we zaterdag naar Buda, waar we op ontdekking gingen in ondergrondse kelders, overweldigd werden door het gigantische paleis, uitrustten (ik dan vooral) op café met de match van de Duivels en puften (opnieuw ik vooral) bij de beklimming van de Gellértheuvel. Gelukkig werden we boven met open armen ontvangen 😉

Vrijheidsmonument (Le petit requin)

Dag 175 – De laatste dag ontdekten we ’s ochtends het Margaretha-eiland met een looptochtje. Omdat we op voorhand al vermoedden dat dat wel voldoende inspanning voor de rest van de dag ging zijn, trokken we daarna opnieuw naar de thermen – dit keer die van Gellért – voor wat pure luiigheid én een massage. Luisteren naar mijn lichaam, heet dat dan 😉

Budapest-Keleti (Le petit requin)

Dag 176 – Eens terug thuis installeerde ik het zalige cadeautje dat mijn ouders mij gaven en kroop daar ’s avonds gezellig mee in bed 🙂 . Verwend verjaardagsnest, ikke!

Le petit requin

Dag 177 – Op het werk dringend nood hebben aan een pauze + een verjaardagskaartje willen kopen = even binnen springen bij een van mijn favoriete winkels in Winterthur #zietdiekast ♥ #löffelhase

Löffelhase Winterthur (Le petit requin)

Dag 178 – Woonde ik vorig jaar een paar maanden bij een crazy cat lady met een kattenwindwijzer, dan blijk ik nu in de buurt van een crazy dog man te wonen 🙂

Le petit requin

Dag 179 – Omdat ik het deze week definitief gehad had met mijn aanslepende hoest en de allesoverheersende vermoeidheid, zat ik op donderdag opnieuw bij mijn huisarts. Ging ik er ongeveer een maand geleden voor het eerst naartoe sinds mijn verhuis naar Winterthur, dan was dit al mijn derde bezoek…

Le petit requin

Dag 180 – Gelukkig wel eentje dat veel duidelijk maakte, want een dag later brachten de resultaten van een röntgenfoto van mijn longen, een ECG in rust, een meting van mijn longfunctie en een uitgebreide bloedtest aan het licht dat mijn bloed amper nog B12 en ijzer bevat. Ik mocht meteen plaatsnemen voor een ijzerinfuus en B12-injectie en vertrok opgelucht, maar met een naar drugsverslaving neigende elleboog terug naar huis 😉 #drieprikpogingennodig #damnyouaders

Le petit requin

Dag 181 – Aangezien die vermoeidheid ook voor heel veel stress had gezorgd (paniekaanvallen omdat ik dacht dat de depressie terug was, omdat ik zo extreem lusteloos was, vluchtneigingen op het werk omdat ik mijn werk van geen kanten rond kreeg…), raadde mijn psy mij berglucht en -rust aan. Hoera voor wonen in een land waar dat meteen het volgende weekend al kan ♥

Arolla (Le petit requin)

13 reacties

  1. Weten wat er scheelt kan al een groot verschil maken he. Overigens moet ik mijn vooroordelen over een slaaptrein blijkbaar bijstellen, dat ziet er nog comfortabel uit!

    • Ja, dat valt heel goed mee! De foto toont het misschien wel nog net iets comfortabeler dan het was, want er was nog een bed boven en eentje onder ons; dus 2x 3 bedden. Je hebt dus niet genoeg ruimte om rechtop te zitten, maar eigenlijk stoort dat niet echt: ’s avonds vertrekt zo’n trein toch op een uur dat je er bijna gaat inkruipen en dan kan je wel nog even liggend lezen en ’s ochtends plooit iedereen zijn bed op, waardoor je twee rijen van drie stoelen krijgt en dus normaal kan zitten.
      Er bestaan ook aparte beddencabines, maar die zijn duurder, of een gewone zitplaats, maar dat is dan weer een pak minder comfortabel, dus dit was een ideale middenweg 🙂

  2. Budapest is zooo mooi <3 En zoveel volk in het zwembad!! Ik vind het ook een prachtige kast <3

    • Ja, echt een heerlijke stad; ik kan er nog meerdere keren terugkeren voor ik er op uitgekeken ben, denk ik!
      Het was die dag echt heet én aan één kant toonden ze de matchen van het WK, dat verklaart waarschijnlijk de hoeveelheid volk 😉

  3. Oh, dat zal een opluchting geweest zijn. Tof dat je nu weet waar de vermoeidheid vandaan kwam. Gezien mijn gigantische blogfeed-achterstand (ja, alweer!) hoop ik dat je je ondertussen weer helemaal beter voelt. Wel jammer dat je net als ik vervelende aders hebt want dan zijn infusen altijd een uitdaging. Ik vind het trouwens heerlijk dat ik hier kan meegenieten van al die prachtige gebouwen. Zo mooi!

    • Ik ben er jammer genoeg nog niet; de vermoeidheid blijft duren… Maar gelukkig weet ik nu wel wat de reden is en dat het nu gewoon een kwestie van tijd is voor die inspuitingen en infusen beginnen werken 🙂
      Mijn aders doen normaal nooit moeilijk, maar blijkbaar wel wanneer er twee dagen na elkaar in moet geprikt worden. Gelukkig gebeurt dat bijna nooit 🙂