Maand in woord en beeld: juni 2020 #2

Dag 168 – Afwijken van de steenweg en nieuwe wegjes met de fiets ontdekken

Eulach (Le petit requin)

Dag 169 – Er niet bij stilstaan dat het dichtstbijzijnde openluchtzwembad niet verwarmd wordt (wat op zich goed is, want alle zwembaden in de stad verwarmen zou belachelijk zijn) en dus in water van 20°C moeten zwemmen. Het verklaarde meteen waarom ik de enige was. Friskes, maar desondanks deugddoend 🙂

Badi Wülflingen (Le petit requin)

Dag 170 – Laatste test, quasi volledig bepakt en gezakt en klaar voor vertrek (enkel nog een stuurtas gaan halen om het gewicht wat beter te kunnen verdelen)

Trekfiets (Le petit requin)

Dag 171 – En op weg! Laverend tussen Duitsland en Zwitserland, steeds langs de Rijn.

Laufenburg (Le petit requin)

Dag 172 – Ontdekken dat er een Petite Camargue in de Elsas bestaat en daar natuurlijk door willen rijden. Geen flamingo’s, wel mooi 😜

Petite Camargue Alsacienne (Le petit requin)

Dag 173 – Idyllische plekjes langs de oude arm van de Rijn 😍

Rhein (Le petit requin)

Dag 174 – Verjaren. Met een bezoekje aan een Vaubanvestiging, heerlijke gravelkilometers met de Rijn aan de ene en vijvertjes aan de andere kant en telefoontjes met beide thuisfronten.

Vauban Neuf-Brisach / Rhein (Le petit requin)

Dag 175 – Breed water, smal water. Veel water, weinig water. Maar elke dag opnieuw: water 😄

Fluss Kinzig Offenburg (Le petit requin)

Dag 176 – Rustdagje. Toch van de fiets, want ik ging wel op uitstap naar dit wonderlijke Schloss Heidelberg (ofte, voor mijn innerlijke nerd, de bakermat van de moderne monumentenzorg)

Schloss Heidelberg (Le petit requin)

Dag 177 – Soms was de Rijn dichtbij, maar toch onzichtbaar door de tegen overstromingen beschermende dijken

Rheinradweg (Le petit requin)

Dag 178 – Hete dag. Met typisch zomerse taferelen met mijn favoriete wilde bloemen.

Klaprozen (Le petit requin)

Dag 179 – Het Unesco-gedeelte van de Rijnweg. Met het ene mooie kasteel na de andere fabelachtige burcht.

Schloss Ehrenfels (Le petit requin)

Dag 180 – Geen stralendblauwe luchten meer, wel de soort die kasteeloorlogen uit vervlogen tijden opriep

Schloss Marksburg (Le petit requin)

Dag 181 – Tussenstop inlassen om de hoogste koudwatergeiser ter wereld te bezoeken!

Geysir Andernach (Le petit requin)

Dag 182 – Laatste dag aan de Rijn.

Rhein Köln (Le petit requin)

13 reacties

  1. Heeeeerlijk, al deze foto’s van jouw fietsreis! Dank je voor het delen!
    En wauw, die koudwatergeiser 🤩 Net toegevoegd aan mijn Duitsland-reisideeën-lijstje, voor in de toekomst, als we weer naar Duitsland mogen reizen vanuit Antwerpen….

    • Oh fijn! Die geiser is zeker een bezoekje waard: het is heel anders dan een warmwatergeiser, maar ook impressionant. Moet je wel zeker met een organisatie doen, want de geiser ligt op een apart, voor de rest niet voor het publiek toegankelijk, schiereiland, waar je enkel met een boot geraakt.

  2. Zo’n schone weken zeg. Nu ben ik wel benieuwd naar de route! En hoeveel kilo bagage hing er op de fiets?

    • Ik ga nog eens apart bloggen over hoe ik gereden, maar kort samengevat heb ik vooral de route langs de Rijn gevolgd 🙂
      Ik had ca. 15kg bij (tent, slaapzak, matje, kleding…).

  3. Altijd weer genieten van die foto’s! Klaprozen zijn één van mijn lievelingsbloemen <3

    Ik vind dat ook fijn om een ander weggetje in te slaan en dan mooie wegen ontdekken. Ik doe dat ook regelmatig!

    • Leuk he, om zo nieuwe weggetjes te ontdekken! Bij dit wegje was het eigenlijk echt stom: ik ben regelmatig in die richting langs de steenweg gereden op weg naar het tweede filiaal van de winkel, maar doordat ik daar op tijd moest zijn, nam ik ’s ochtends nooit het risico zijwegjes uit te zoeken en ’s avonds was ik vaak te moe om dat nog te doen. Waardoor ik dus nu pas, nu ik amper nog die kanten uit moet, ontdekte dat er daar een veel mooier alternatief ligt… Ach ja, beter laat dan nooit 😉

    • Bedankt! En eigenlijk ook wel bijzonder dat ik net vind dat jij heel veel moed hebt, omdat je helemaal alleen in het buitenland woont.

  4. Ik heb een zwak voor klaprozen. Grotendeels omdat die vaak heel onverwachts ergens opduiken. Zo fijn trouwens om foto’s van jouw fiets-avontuur te kunnen bekijken. Wat een mooie uitzichten ben je gepasseerd.

    • Ja, daar word ik ook blij van, van onverwacht opduikende klaprozen. De laatste jaren zijn er, gelukkig, wel steeds meer (of die indruk heb ik toch?), maar vroeger was dat al helemaal om zotcontent van te worden, een veld vol granen met daartussen en aan de rand wat verdwaalde klaprozen 🙂
      Ik ga nog meer schrijven over mijn fietstocht (maar zoals met alles hier: ooit, ooit… 🙂 ). Was zelf eigenlijk ook wel verrast hoe mooi het daar was, want ik ken Duitsland eigenlijk amper. Het is het duidelijk waard om vaker als vakantieland te overwegen. Een deel van die dingen, zeker de laatste dagen, want die zijn niet zo ver van België, zijn voor jou misschien ook wel doenbaar als je goede dagen hebt?