Maand in woord en beeld: maart 2020 #1

Ik loop wat achter met deze (en andere) overzichtjes, maar vooral het begin van maart lijkt nu echt al absurd ver weg. Eventjes een throwback naar andere tijden.

Dag 61 – ’s Ochtends met een fantastische rotvaart naar beneden, ’s middags te voet door de sneeuw naar een sprookjeswereld. Dagen voor in een doosje, deze 😍

Olympa Bob Run - Palpuognasee (Le petit requin)

Dag 62 – Nieuw speelgoed in huis. Wegens dat de vorige rollen toch niet zo optimaal waren (te weinig trainingsopties voor Johan, voor mij te zwaar en niet verstelbaar en daardoor te weinig goesting om er op te rijden). En zo is mijn oud koersvelooke na drie jaar stilstand weer in gebruik genomen 🙂

Tacx Flux S smart (Le petit requin)

Dag 63 – Naar de pedicure gaan, dat betekent terugkeren naar mijn vorige woonplaats en genieten van de mooie plekjes ginder

Waldweiher Gattikon (Le petit requin)

Dag 64 – … en een dag later nog moeten wennen aan een ander kleurtje dan het standaard bordeaux 😛

Le petit requin

Dag 65 – Modderig avondloopje

Le petit requin

Dag 66 – Naar de kinesist gaan en in de gang foto’s nemen als referentie (beroepsmisvorming, hoezo 😉)

Le petit requin

Dag 67 – Naar de markt

Markt Wülflingen (Le petit requin)

Dag 68 – Fietstochtje. En kijk toch 😍

Eschikon (Le petit requin)

Dag 69 – Afscheidsetentje met de ex-collega’s. Die ik wél ga missen. En hoe het pikt dat een werk met toffe collega’s en redelijk toffe inhoud door stress toch niet gaat.

Le petit requin

Dag 70 – Bloemetjes!

Cactus (Le petit requin)

Dag 71 – Blijkt die nieuwe collega in de winkel een al even grote plantenfan als mij, tijd dus voor een uitwisseling en nieuwe plantjes in huis 😄

Varen (Le petit requin)

Dag 72 – En toen gingen in België de scholen toe en rolde ik eens met mijn ogen omdat de Zwitserse media enkel over Brussel sprak. Niet dat ze hier zo dom zijn dat ze denken dat België de hoofdstad van Brussel is (gelukkig!), maar “de Europese Unie” wordt hier in het nieuws nogal vaak gelijk gesteld aan “Brussel”. Wat de berichtgeving in dit geval dus nog belachelijker maakte, want het was uiteraard enkel België en niet heel de Europese Unie die die beslissing nam. Ofte ook: hoe ik op zo’n momenten merk dat ik in de verdediging van mijn vaderland schiet 🙂

Le petit requin

Dag 73 – Massage, wandelingetje door Zürich, anderhalve kilometer zwemmen… fijne vrije vrijdag.

Zürich (Le petit requin)

Dag 74 – En toen gingen ook hier de scholen dicht en verging mij het lachen met die “hysterische Belgen” toen ik een uur voor sluitingstijd boodschappen wilde doen en ook hier de rekken met toiletpapier, conserven, rijst en pasta grotendeels geplunderd bleken. Domme, domme mensen.

Le petit requin

Dag 75 – Fietstochtje met zicht op de Rijn

Rhein Rüdlingen (Le petit requin)

Dag 76 – Therapie, een snel bezoekje aan de bib om nog boeken te pakken te krijgen en wat het laatste wandelingetje in lang langs het meer van Zürich zou blijken te worden

Zürichsee (Le petit requin)

14 reacties

  1. Gek hé dat maart zo veraf lijkt. Ik ging nog naar 2 optredens en een museum vol toeristen en nu lijkt dat zo absurd dat dat zomaar kon.
    Ik moest toch even lachen met je Brussel-foto 😀

    • Ja he, ik had het ook toen ik besefte dat ik een paar dagen voor de lockdown nog naar het zwembad gegaan ben. Ik dacht efkes “ale jong, zot, tussen al dat volk” 🙂 Terwijl ja, het mocht toen gewoon nog. Ik vraag mij wel af hoe raar het gaat zijn om die dingen opnieuw te doen, wanneer het weer mag.

      • Ik denk dat de meeste wel voorzichtig zullen maar als je dan kijkt hoe ze hier gelijk zotten allemaal dezelfde dag naar het containerpark gingen. Toch vreemd hoe snel een nieuwe situatie went en het vreemd is dat het anders was.

  2. Dag 62, dat nieuwe speelgoed, wat hebben jullie gekocht? Wil je me wat meer info bezorgen? We zijn ook aan het kijken voor iets dergelijks. Mag ook via mail hoor 🙂

    • Dit is een Tacx Flux S Smart, pakken duurder en gesofisticeerder dus dan wat we hiervoor hadden. Dat was een Elite Qubo Fluid, die voor Johan wel ok was, maar voor mij eigenlijk te zwaar was om vlot op te kunnen rijden (na 10km was ik al moe). Ik heb een tijdje gedacht dat dat wel zou beteren als mijn conditie zou verbeteren en hoewel dat zeker het geval zou geweest zijn, hebben we beseft dat die gewoon standaard op een te hoog vermogen ingesteld is (je draait +/- 300 watt bij 30km/h, waardoor ik bijna nooit aan 20km/h geraakte). Doordat die helemaal niet aanpasbaar was, ging ik dus echt wel nog heel lang moeten wachten vooraleer ik daar op een aangename manier op zou kunnen trainen en ja, dat ding is – voor ons alleszins – net bedoeld om conditie te kunnen opbouwen / onderhouden, niet als “extra zware training” 🙂
      Toen we dan op zoek gingen naar iets anders, was de eerste vereiste dus dat de weerstand aanpasbaar moest zijn, zodat we allebei, ongeacht onze conditie nu of in de toekomst, een aangename training zouden kunnen doen. Ik neigde, omwille van de prijs, naar een van de basic trainers van Tacx. Afhankelijk van het model kan je daar de weerstand wel aanpassen, meestal met een manuele schakelaar die je op het stuur moet installeren. Alleen blijven die toch wel heel beperkt: je kan de weerstand op een paar standen variëren, maar dat is het ook wel. Specifieke trainingsprogramma’s of dergelijke zijn daar niet mee mogelijk. En ja, Johan vond dat als we dan toch zouden investeren in een nieuwe, we even goed direct eentje konden kopen die veel meer toe laat (ge ziet wie er hier in huis het meeste verdient 😉 ). Mijn broer heeft ook die Tacx Flux S smart, dus konden we bij hem al eens navragen. En eerlijk, ook al was het duur, ik ben wel blij dat we er in geïnvesteerd hebben. Johan gebruikt hem met de app Zwift, waar hij specifieke trainingsprogramma’s volgt en met anderen in een virtuele wereld kan rijden. Ik gebruik de app van Tacx zelf, waar je ook trainingsprogramma’s hebt, maar vb. ook toertjes “buiten” kan rijden met echte videobeelden. Ben de afgelopen weken zo al eens in Firenze, langs het meer bij St. Moritz en aan de Schelde “gaan rijden” 😉 Op zich splits ik mijn scherm wel nog altijd, omdat ik liever een serietje kijk als afleiding, maar dat is wat je zelf graag hebt natuurlijk. Johan rijdt vb. wel met zicht op die virtuele werelden en luistert ondertussen naar een podcast. Ik heb normaalgezien ook de mogelijkheid om eigen gps-ritten in te geven en die opnieuw te rijden, maar dat moet ik nog eens uittesten. Belangrijkste voor ons is vooral: we hebben nu een enorme keuze aan trainingsmogelijkheden. Wil ik een platte rit rijden, dan gaat dat. Wil ik bij wijze van spreken een col beklimmen, dan gaat dat ook. En die variatie is niet alleen tof om gemotiveerd te blijven, maar maakt de trainingen ook doenbaar (wat bij die vorige dus niet het geval was, daar was het elke keer 10km stoempen en dan moe zijn, wat heel demotiverend was 🙂 ).
      Dus ja: duur, maar voor ons wel de moeite, omdat we er met twee regelmatig op rijden (nu natuurlijk minder, omdat het buiten zo mooi weer is, maar dat is met elke trainer) en nu allebei met plezier binnen trainen. Al kan ik mij wel inbeelden dat dit voor een eerste trainer misschien ook een beetje overkill aan mogelijkheden kan zijn. In dat geval zou ik bij een simpelere trainer, waar je vb. geen trainingsprogramma’s of via apps kan rijden, zorgen dat je op zijn minst een paar weerstanden hebt, waarop je kan rijden. Dat je niet, zoals wij bij die eerste, vast zit aan één weerstand en dan maar gewoon moet hopen dat je die vlot rondgedraaid krijgt.

      • Hahaha, amai, met te willen reageren op de reactie hieronder, besef ik nu pas wat een lap tekst ik hier bijeen getypt heb. Sorry, kort en bondig zijn is duidelijk nog steeds niet mijn sterkste punt 😉

        • Hahaha, ik moest er ook om lachen 😀
          Maar: wel een zeer nuttige uitleg. Dankjewel! Daar ben ik echt iets mee, en heb het ook doorgestuurd naar mijn man.
          Ik denk dat ik dus wel liever meteen voor zo’n duur ding zou gaan. We willen dit allebei, we denken er al een hele tijd over na, vooral om in de koude wintermaanden de conditie niet helemaal te laten kelderen zoals al zo vaak de afgelopen winters. We moeten makkelijk van fiets kunnen wisselen, én ik wil toch wel wat entertainment onder het fietsen. Dus misschien wordt het wel meteen zo’n beestje ja 🙂 Nog niet meteen, we mogen nog altijd buiten fietsen, dus wellicht eerder tegen de winter aan.

          • Ik heb nu wel net gezien dat er in die reactie op een of andere manier dubbels ingeslopen zijn. Heb ze aangepast, zodat ze nu niet enkel korter, maar ook leesbaarder is. Als het budgettair kan, ga je er volgens mij zeker geen spijt van hebben!
            Misschien (ja, toch nog niet uitgebabbeld 😉 ) nog één groot verschil tussen vele basic trainers en deze, wat je waarschijnlijk al gezien hebt: bij die basic trainers blijft meestal je hele fiets er op staan, waardoor je makkelijker kan wisselen tussen fiets er op en er af. Wij rijden op dezelfde fiets op de trainer, maar als jullie vb. echt een totaal andere maat hebben i.p.v. één of twee maatjes verschil (bij dat laatste kan je al vrij comfortabel zitten door het zadel te verhogen of verlagen), kan het wel handig zijn om snel te kunnen wisselen. Bij deze gaat het achterwiel eruit, waardoor snel even wisselen iets minder praktisch is. In de winter op zich geen probleem, want dan blijft hij er meestal toch op staan; in oktober of maart wissel je door het weer al wel eens vaker tussen binnen of buiten trainen. Achterwiel eruit, betekent ook dat je, als je dezelfde fiets zowel binnen als buiten gebruikt, ongelijkmatige slijtage gaat krijgen tussen de tandwielen vooraan tegenover die achteraan, omdat die vooraan altijd gebruikt worden en die achteraan enkel wanneer je buiten rijdt. Hang natuurlijk ook enorm af van hoeveel je er binnen op gaat rijden. Bij ons heeft dat er alleszins voor gezorgd dat we mijn oude fiets terug in orde hebben laten zetten om die nu vast op de Tacx te zetten, terwijl we bij die Elite Johan zijn fiets er op hadden staan en die er dus vaker op en af ging (niet dat het toen niet kon met die oude, maar we vonden het toen de moeite niet waard om er kosten in te steken om hem weer in orde te zetten). Mijn broer was ook gestart met zijn eigen fiets voor buiten, maar heeft na een tijdje een oude van mijn vader genomen om op die Tacx te zetten, omdat het wisselen te ambetant was. Misschien ook nog wel iets om te overwegen als je geen reservekoersfiets hebt, hoe makkelijk je die wissels wilt hebben. Sowieso wel altijd bij die basics checken hoe ze vastgemaakt worden, want bij sommige (die Elite die wij hadden) is het gewoon achterwiel inklikken en go, bij andere is het echt as uithalen en zo bevestigen, waardoor “snel efkes” er op en er af, ondanks dat het wiel er in blijft, toch omslachtiger wordt.
            En nu ga ik zwijgen 🙂

          • Bedankt voor de extra uitleg! 🙂
            Een extra fiets hebben we niet, en ik weet niet of ik wil dat Nic op mijn fiets rijdt 😀 Ik neem aan dat ik in de winter weinig ga buiten fietsen en hij wel (hij is niet zo’n goed-weer-fietser als ik), maar het is inderdaad iets wat we ook in de vergelijking moeten opnemen, heel zeker. Ik laat hem deze uitleg ook lezen.
            De aankoop is in ieder geval wat op de lange baan geschoven met dat we hier nooit een verbod gehad hebben op buiten fietsen, en er momenteel echt veel uitverkocht is. Maar ik hou je uitleg bij 🙂 Dankjewel!

  3. Zoveel mooie locaties weer in deze terugblik-post. Dat moet daar zo genieten zijn als je lange wandelingen kan maken en waarschijnlijk hebben degene die dat niet kunnen het geluk dat er ook veel van die mooie plekjes dichtbij huis te vinden zijn. Die lege winkelrekken blijf ik zo’n gek beeld vinden. Vooral omdat de mensen die tekorten zelf hebben veroorzaakt. Sommige zaken zijn hier nog steeds moeilijk te vinden. Zelfrijzende bloem bijvoorbeeld. Al een geluk dat ik doordat ik regelmatig bak nog zowel wat gewone als zelfrijzende bloem in huis had. Nu nog ergens aan ontsmettende handgel geraken.

    • Ah oei, nog steeds dingen moeilijk te vinden! Hier is enkel het wc-papier soms nog problematisch (wat die mensen daar allemaal mee doen, met al die hopen wc-papier, ik vraag het mij soms af). Wel grappig: je doet mij weer beseffen hoe lang het geleden is dat ik nog zelfrijzende bloem gekocht heb. Dat vindt je hier in de winkel niet, hier is het altijd gewone bloem met bakpoeder 🙂
      En die mooie locaties, dat is echt fantastisch! Altijd al, maar nu nog meer. En inderdaad, zelfs vlak bij huis vind je op de meeste plaatsen al veel moois. Misschien minder als je echt midden in de stad woont, maar zelfs Zürich – de grootste stad hier – heeft vrij veel groene plekjes en/of plekken aan het water. De ruimtelijke planning van de Zwitsers is zeker niet altijd top, maar wat dat betreft, scoren ze echt wel goed 🙂

      • Blijkbaar is bloem in het algemeen een uitdaging volgens mijn man. Maar ik heb nog enkele zakjes bakpoeder in huis én wat gewonen bloem dus ik was idd van plan om het op die manier op te vangen. Ontsmettingsgel heb ik (nu ja, hij vermits ik niet naar de winkel mag gaan nog niet gevonden. Als je thuis bent is dat natuurlijk niet erg want dan kan je gewoon je handen grondig wassen. Maar vanaf we weer wat vaker buiten mogen komen zou het wel goed zijn om er een klein flesje mee te vullen en dat in mijn handtas mee te nemen om het risico op besmetting te minderen. Na weken stilzitten heb ik nu 1x een stukje gefietst en twee kleine wandelingen gedaan. Telkens met een masker op en de bevinding dat ik terug ga moeten opbouwen na wekenlang amper iets gedaan te hebben. Super blij dat ik eens buiten kan komen, ook al is het behoorlijk warm met zo’n mondmasker.

  4. mooie foto’s

    laatste wandeling in Zurich: mag/mocht je dan niet meer gaan wandelen daar?

    ‘k was vorige week voor eerst in 40 dagen weer in Hyper Carrefour om boodschappen te doen en er waren 3 rayons toiletpapier à volonté, maar niet van de gewone merken maar allemaal 1 soort van 1 of ander obscuur merk. Dus heel veel maar geen keuze in wat. Beetje bizar.

    Bij bloem, speelgoed, wijn en chips waren er lege plekken in de rekken …vooral de huismerken en wat luguberder ook: de rouwkaartjes waren op.

    • Ow, dat is inderdaad wel heel luguber, dat de rouwkaartjes op zijn.
      Dat met dat toiletpapier heb ik recent gehad met blikjes tomatenblokjes, dan merk je ineens echt welke merken populair zijn 🙂 Blijft de vraag: wie zijn de mensen die in normale omstandigheden die obscure merken kopen 😉

      Ik woon niet in Zürich, maar in Winterthur, dus ik moet de trein nemen om daar te geraken. Op zich is dat nooit verboden geweest, maar het werd wel afgeraden om het openbaar vervoer te nemen voor niet essentiële verplaatsingen, waardoor ik er pas anderhalve week geleden voor het eerst terug geweest ben voor een sollicitatiegesprek. Toen bleek dit stukje langs het meer ook afgesloten, omdat daar bij mooi weer in normale omstandigheden veel mensen samenkomen.