Maand in woord en beeld: november #2
Dag 320 – Dagje ETH. Alwaar bleek dat ik vrij goed snel en precies kan bedenken waarover ik een paper wil schrijven. Ging dat schrijven zelf maar even vlot…
Dag 321 – Soms moet een mens gewoon hulp inroepen. Zoals in de tuin, waar het onkruid door mijn te regelmatige afwezigheid deze zomer, zo welig tierde dat ik er vooral moedeloos van werd. Voeg daar nog een extra om te ploegen stuk gras aan toe (dat oorspronkelijk als “relaxtuin met bloemen” bedoeld was, maar die heb ik nu aan huis 🙂 ) en er kwam een tuinman met ploegmachine aan te pas, die na amper een halve dag al gedaan kreeg waar ik een hele winter aan zou zijn bezig geweest. Een dag later lag het hele stuk er omgeploegd bij, hoera!
Dag 322 – Ahum ja, een tuinman betalen en ondertussen zelf naar thermen gaan aan de Bodensee (oh, kijk dat water 😍), het voelde nogal decadent (behalve dan de motorrit ernaartoe, want 2 graden, dat is véél te koud om nog op een moto te kruipen!). Mijn op de rand van blokkade balancerende rug daarentegen was mij zeer dankbaar, want géén zwaar werk met de schop en wél een massage, dat was exact wat nodig was.
Dag 323 – Regelmatig zijn er van de gebouwen die wij moeten beoordelen al plannen aanwezig. Soms zijn die echter zo gedateerd dat het neerkomt op zelf tekenen (in dit geval met de hand). En awel, dat was plezant om nog eens te doen!
Dag 324 – Een van mijn favoriete hoekjes in huis
Dag 325 – Een vergadering die veel beter meeviel dan op voorhand verwacht en een blik op de bergen. Soms is op woensdag werken niet zo erg 🙂
Dag 326 – Een overbroebelend hoofd = even naar buiten
Dag 327 – Spelletjesavond! Waarbij Mysterium een absurde variant van Cluedo bleek
Dag 328 – Even wandelen betekent tegenwoordig vaak ook even dag zeggen tegen de varkentjes. Al lijken ze op deze foto niet bepaald “goeiendag” terug te zeggen, kort voor deze foto waren ze aan mijn hand aan het snuffelen. Alleen geniet ik dan i.p.v. te fotograferen 😉
Dag 329 – Kunstzinnig bezoek met kunstzinnige cadeautjes
Dag 330 – Niet de biopsieresultaten, wel de ondersteuning thuis waar ik op gehoopt had. En dan nog bloemen ook 😍
Dag 331 – Eigenlijk hou ik niet van kerstsfeer voor Sinterklaas. Maar loon moeten inleveren, omdat je te streng bent voor jezelf en dus schijnbaar onvoldoende uren gewerkt hebt, terwijl je er wel was, maar niet zoveel deed als je wilde / blokkeerde, dat vraagt om een beetje licht en sfeer. Boehoe voor klotesystemen waarbij je elk kwartier dat je werkt moet ingeven wat je gedaan hebt…
Dag 332 – Gelukkig was er een dag later tijd. Tijd voor een massage (die rug! die schouders!), tijd voor pedicure, tijd voor slenteren in dit fijne park in Zürich, tijd voor een wandeling in mijn geliefde Sihlwald ♥
Dag 333 – Nieuwe hoekjes in Winterthur ontdekken door het werk
Dag 334 – Het kindje in mij werd zeer blij van alle kleurtjes in de lichtshow die dezer dagen in het Landesmuseum in Zürich te zien is 😜
Oooh die bergenfoto! Sfeervol <3 Ik ben deze week ook gaan wandelen tijdens de middagpauze, heerlijk 🙂
Ja, dat kan zo’n deugd doen he, even je hoofd buitensteken tussendoor.
En ik heb echt geluk gehad met de bergen die dag. De hele rit zaten we in de wolken, maar op het einde (het dorp waar we de vergadering hadden, ligt op bijna 1000m hoogte) kwamen we er net bovenuit. Tijdens de vergadering kwamen de wolken weer hoger, maar toen we nadien buitenkwamen, waren ze weer net voldoende gezakt om de bergen eventjes te kunnen zien liggen 🙂
Heel goed dat je voor jezelf gezorgd hebt door het werk in de tuin uit te besteden!
En dat om het kwartier ingeven wat je doet op je werk… Wat een stress lijkt me dat. En helemaal niet afgestemd op de verschillende manieren van werken die verschillende werknemers hebben. Getuigt ook niet echt van vertrouwen in de werknemers.
Fijn dat je desondanks precies toch een mooie maand gehad hebt 🙂
Ja, dat is extreem stresserend. Voor iedereen, maar zeker voor iemand als ik, want ik ben sowieso al superstreng op wat ik doe en dat moeten ingeven zorgt er voor dat ik nog meer in vraag stel of wat ik gedaan heb wel voldoende was (in omvang, tijd…).
Het systeem is jammer genoeg nodig, omdat we anders geen rekeningen aan klanten kunnen versturen. We maken immers wel offertes, maar om effectief te kunnen verrekenen wat we gedaan hebben, moeten we natuurlijk bijhouden wat er gedaan is. Dat is op zich niet onlogisch, maar zorgt dus wel voor veel stress (nog eens extra omdat de offertes vaak zeer nipt berekend zijn om te kunnen concurreren met andere bedrijven die dezelfde dingen aanbieden). Elk kwartiertje teveel werken aan een project, is dus “not done” omdat je dan geen winst meer kan maken, die uren ingeven op interne projecten gaat echter ook moeilijk, omdat we daar met interne eisen zitten waarbij je maximaal x % van je tijd aan interne bezigheden besteedt. Dus komt het er in mijn geval te vaak op neer dat ik die uren dan maar niet in geef en dan dus gebeurt wat nu gebeurd is, zijnde dat ze loon aftrekken omdat ik die uren zogezegd niet gewerkt heb (soms is dat ook het geval, maar dan is dat altijd het gevolg van blokkades door stress, dus niet omdat ik gewoon gezellig op café zat ofzo… 🙂 ).
In België had ik hetzelfde, omdat ik daar als zelfstandige in een architectuurbureau werkte en we ook alles moesten bijhouden om te kunnen factureren. Idealiter vind ik een job waarbij dat niet moet, maar die zijn in de sector waarin ik werk sowieso al niet dik gezaaid en de plekken waar het wel kan (meestal overheidsdiensten) zijn zo gegeerd dat ik daar momenteel gewoon niet binnen geraak. In hoeverre mijn “buitenlander-zijn” daarmee te maken heeft, is moeilijk in te schatten, maar ik hoop in alle geval dat, als ik mijn studie kan afmaken, dat Zwitsers diploma daarbij kan helpen.
Bedankt voor je uitleg, nu begrijp ik beter waarom ze dat systeem hebben… Oef, meid, wat een stress op je werk! Die competitie maakt het inderdaad wel erg zwaar. :/
Hoe geraak je aan een overheidsjob? Moet je daar examens voor doen ofzo?
Goh neen, dat niet. Maar daar zijn gewoon heel veel kandidaten voor, waardoor ze heel streng kunnen zijn in hun eisen (en “buitenlander” + “geen Zwitsers diploma” is dan soms al voldoende om uit de selectie gekegeld te worden…).
Oei, is dat ingeven van je werk niet net heel tijdrovend? Nu ja, er zal waarschijnlijk wel een logische redenering achter schuilgaan maar het lijkt me zelf vooral veel tijd die je anders aan je werk zelf zou kunnen spenderen.
Ik ben trouwens blij voor jou dat je goed werd opgevangen (met bonuspunten voor dat prachtboeket). Op zo’n moment doet het echt wonderen dat men aan je denkt.
Ja, dat is wel tijdrovend (zij het niet zo veel als het misschien wel lijkt). Maar er zit inderdaad (jammer genoeg 😉 ) een logische redenering achter: het systeem is nodig, omdat we anders geen rekeningen aan klanten kunnen versturen. We maken immers wel offertes, maar om effectief te kunnen verrekenen wat we gedaan hebben, moeten we natuurlijk bijhouden wat er gedaan is.
En inderdaad, het doet zo’n deugd als mensen aan je denken!