Silberstreifen augustus 2020

  • Een heel fijne dag om de maand mee te starten: wandelen met heel fijn gezelschap en een paar uur ongestoord kunnen lezen op de treinrit heen en terug
  • Op de dag voor ik opnieuw begon te werken, gaan fitnessen en lopen. Alsof dat al niet tof genoeg was op zich, kwam ik thuis en bleek Johan in tussentijd het hele appartement gekuist te hebben, “zodat ik gewoon kon rusten de rest van de dag”
  • Een skypesessie met mijn ouders waarin ik hen deze muziektag liet invullen en eindigde met een lang lijstje nieuwe nummers
  • Een grote lading spaghettisaus wecken en daar – dankzij een tip van Mme Zsazsa – met een superhandige stift de weckdatum op kunnen schrijven (blijft er zelfs in de vaatwas op, maar verdwijnt als je er met druk op wrijft)
Mässersee (Le petit requin)
Een wandeldriedaagse waarbij we van het ene schone zicht in het andere tuimelden
  • Gezellig bezoek van vrienden van Johan, die op terugreis uit Oostenrijk, een stop in Zürich inlasten
  • Mijn broer en zijn vriendin op bezoek! Beter dan dat wordt het qua gelukskes niet ♥
  • Overal afdurven tijdens de canyoning
  • Johan die mij vastneemt nadat ik, na drie dagen op het nieuwe werk, thuis een paniekaanval kreeg. Mijn broer die mij kalmeert wanneer ik paniek voel opkomen en mij zo helpt erger te vermijden
Marmot (Le petit requin)
Marmotten, oh zo veel marmotten. En ziet dat pootje! 😍
  • Ochtendloopje met mijn broer
  • Gezellige avonden buiten eten in de tuin
  • Thuiskomen van het werk en meteen de fiets opspringen om met ons vier een toertje te doen
  • Proberen / durven springen van de verschillende hoogtes (1, 3 & 5m) van de springtoren in het meerzwembad van Uster
Magnum (Le petit requin)
Tijdens de wandeling in een dorp deze magnum willen uitproberen, omdat we gefascineerd waren door de laagjes. Daar bleek het toen uitverkocht, maar een tijdje later zag ik ze plots in de kiosk vlak bij mijn werk en kon ik dus toch proeven
  • Mijn broer en Johan die als twee kleine kinderen om ter grootste stenen verzamelen om in het water te gooien
  • Spelletjesavonden (hartenjagen, exploding kittens…)
  • Overnachten in een mooie, pas gernoveerde hut
  • In een kom tussen twee bergkammen perfect kunnen echoën en ons vervolgens bijna schor roepen
Lago Devero (Le petit requin)
Eerst dit uitzicht tijdens onze wandeling, daarna een deugddoende duik in het water
  • Meemogen voor een beoordeling van een monumentenzorgsituatie, ook al was het er dan eentje buiten mijn comfortzone, wegens de vraag of een oud kasseistrookje behouden moet worden of mag vervangen worden door asfalt. Euh, ik ben gebouwenmonumentenzorgen, geen stratenmonumentenzorger 🙂
  • Superfijne post uit Nederland!
  • Ons afvragen wat we aanmoeten met het bizarre dessert in een van de hutten, zijnde appels in een laagje water
Een halve gele zon (Le petit requin)
Dit supermooie boek (zowel inhoudelijk als naar vormgeving, die kaft, mannekes!) dat ik van Christine kreeg, eindelijk lezen
  • Een paar praktische dingen in orde brengen: een zakje en pompje installeren op mijn mtb, de kelder die volledig in orde is en zoveel handiger nu
  • Een mtb-ritje in de buurt doen, langs o.a. het dorpje Obermettmenstetten, waarop de vrienden van mijn broer op whatsapp stuurt dat ze daar een “ober met menstetten” in ziet
  • Lang uitslapen en lezen in bed
  • Veel groenten uit de tuin kunnen eten. Heerlijk om de tuin te laten beslissen wat er op ons bord komt.
Trieste patat (Le petit requin)
Ook deze komt uit onze tuin. Al is hij te schattig om al opgegeten te worden
  • Na eerste heel saaie weken, meer en vooral interessanter werk krijgen
  • Een ijsjessalon in Winterthur ontdekken met lekkere ijsjes aan schappelijke prijzen
  • Uitzonderlijk veel vertraging met de trein, maar een boek bijhebben en dus vooral veel kunnen lezen (dat ik nergens op tijd moest zijn, helpt natuurlijk om het te bekijken als leestijd 😉 )
  • Een dikke knuffel met mijn broer voor zijn vertrek naar België
Schloss Uster (Le petit requin)
Van verschillende collega’s complimenten krijgen op mijn koersfiets, daarna tijdens de rit naar huis een veld vol ooievaars en reigers spotten
  • Een nieuw blaadje op een van de maranta’s
  • Ontdekken dat het WK wielrennen 2024 niet enkel “in Kanton Zürich” gaat plaatsvinden, maar start in Winterthur om vervolgens via ons favoriete klimmetje in de buurt (de klim naar Schloss Kyburg) én de klim van de gemeente waar ik werk (Pfannenstiel) naar Zürich te trekken. Ik ga niet weten waar eerst te staan om te kijken 🙂
  • Mijn yogalessen heropstarten
  • Tof mysteryspel tijdens de teambuilding, waar ik meerdere dingen wist op te lossen
Meilen (Le petit requin)
Mooi looptochtje tijdens mijn middagpauze

16 reacties

  1. ’t Is dat ik dat boek dubbel had. Anders had ik het niet weggegeven, veel te mooi! Blij dat jij het ook mooi vindt. Ik ga er straks nog eens in kijken…

    • Awel, ik was eigenlijk van plan om het na het lezen door te geven aan iemand anders, met het idee dat ik het nog eens wil herlezen, maar dan misschien wel in het originele Engels. Maar die cover is zooooo mooi en bestaat in het Engels dus helemaal niet. Moeilijk, moeilijk, want zo een mooi boek verdient het eigenlijk ook wel om door zoveel mogelijk mensen gelezen te worden 🙂

  2. Yoga heb ik in augustus ook op gestart maar ondertussen gestopt… *oops* 😀
    Die kaft van het boek is alvast mooi 🙂 Eens opzoeken over wat het gaat!

    • Het gaat over twee zussen in Nigeria, ten tijde van de burgeroorlog ginder. Heel mooi en meeslepend, goed geschreven (en vertaald) en doordat het ging over iets waar ik niets van af wist, ook leerrijk.
      Doe jij yoga thuis of met lessen? Want bij mij helpt het echt wel dat het lessen zijn waar ik naartoe “moet”, yoga thuis hou ik pakken minder goed vol 🙂

      • Ik ga het eens opzoeken op Goodreads 🙂
        Ik doe dat gewoon thuis via Yoga with Adriene. Maar ondertussen is het al weer een aantal weken geleden *oops* Ik hou het dus ook niet vol :-p

    • Die marmotten, dat was echt zot die eerste dag. Ik stond al te springen van enthousiasme toen ik er eentje zag en toen kwam er nog een en nog een en bleek het ineens gewoon vol te zitten. En dan de dagen erna al die mooie meren. Zalig inderdaad 🙂

    • Ah ja, inderdaad, WK 21 passeert bij jou. Ga je kijken dan of ben jij niet zo’n koersfan? Ik hoop er dan live in België bij te zijn 🙂 (WK veldrijden in Oostende had ik ook gehoopt, maar dat zal er niet in zitten, vermoed ik)

      • met een finish voor de deur gaan we hard moeite moeten doen om niet te kijken eh…zo net op kritisch moment op wc gaan zitten of zo ;). Nee als covid het toelaat zitten we overigens met Amerikaanse wielerfanaten in huis die het raam van logeerkamer 2 jaar geleden al gereserveerd hebben :D.

        ‘k vermoed dat dat trouwens een halve week echte lockdown wordt waar we ons deur niet gaan uit kunnen. Enfin, geen idee in feite wat voor gekte dat oplevert. Het park naast de deur (complete miskleun van park dat vooral dor grasveld is met paar miezerige fruitboompjes) zal gesloopt worden voor vip dorp maar daarna heraangelegd. Da’s op zich ook al een winner.

        (nee ‘k ben geen wielerfanaat maar wat live passeert is wel tof om te zien)

        • Haha, als het echt voor de deur is, dan zou het inderdaad straf zijn als je het nog mist. Bij ons is het toch nog net een tikkeltje verder weg 🙂
          En hoewel ik wel een wielerfanaat ben, herken ik dat gevoel wel: voetbal, mweh. Live voetbal, tof om te zien 🙂

  3. Zo’n heerlijke lijst. Ik werd er zelf ook gelukkig van. Heerlijk om thuis te komen en daar onverwachts te ontdekken dat je klusjesslijst plots een pak korter is geworden waardoor je nog wat langer kan ontspannen. Dat is echt een heel lieve attentie.

    • Ja, dat zijn zo van die dingen die ik vroeger, zonder huishouden, niet besefte, hoeveel deugd dat kan doen als er een stukje wegvalt. Wij verdelen het werk op zich wel goed, maar nu hij thuis werkt en ik 4 dagen per week 1u40′ pendel, is het extra tof dat hij dan dingetjes overneemt en mij zo wat broodnodige rust geeft. Vorige week ook, ik was pas laat terug thuis van het werk en moe, maar ik wist dat er nog kleren in het gemeenschappelijke waskot hingen, die droog waren en opgeplooid moesten worden, dus was ik op de weg van het station naar huis moed bij elkaar aan het rapen om dat toch maar direct te doen. Doe ik de deur van het waskot open en bleek Johan dat dus al gedaan te hebben. Oh, de zaligheid van binnen te kunnen stappen en gewoon in de zetel te ploffen 🙂

  4. Supermooie foto van de marmot!!
    Het was een mooie maand precies, en wat fijn dat er mensen klaarstaan om je op te vangen/te steunen als het moeilijker gaat!

    • Het was een mooie maand, maar tegelijk ook een lastige. De eerste weken op het werk waren echt heel lastig, gaven mij heel veel stress (hoewel – of net omdat – er eigenlijk niets te doen was). Al was het inderdaad wel fijn dat er mensen waren om die zwaarte te helpen opvangen.
      Ik vond het eigenlijk echt moeilijk om dit bericht te schrijven, omdat ik het gevoel had dat het de maand veel mooier maakte dan ze was. Nu ja, de bedoeling ervan is natuurlijk net om de mooie dingen op te schrijven en die waren er gelukkig ook, maar ik kreeg tijdens het schrijven wel het gevoel dat ik het rooskleuriger maakte dan het was. Het was, nu ik erover nadenk, een heel extreme maand eigenlijk: door het bezoek van mijn broer een van de mooiste van dit jaar; door de extreme emoties rond de job een van de zwaarste.

      • Inderdaad, focussen op het goede is hier heel goed gelukt, precies niet veel lastigs opgepikt tussen de lijntjes hierboven 🙂 Wie weet ga je er zelf nog in geloven ook (da’s toch mijn doel van die lichtpuntjes bij te houden), maar ja, je mag dan weer niet het gevoel hebben dat je hier enkel toffe dingen kan komen vertellen he 😉