Silberstreifen maart 2020
Ik snap niet goed waarom, want ik vind dit zelf een van de leukste blogposts om te schrijven, maar blijkbaar heb ik dit jaar enkel nog maar mijn Silberstreifen van januari en februari gedeeld. Tijd voor een inhaalmanoeuvre dus, te beginnen in maart, ook wel die maand waarin in het begin alles normaal was en op het einde niets meer:
- Bobsleeën: de zenuwen vlak ervoor, de adrenaline tijdens, het nagenieten achteraf
- Oefeningetjes doen met mijn nieuwe lawinepieper (waarbij ik uiteraard hoop dat ik die nooit in een reële situatie ga nodig hebben, maar oefenen met een door Johan verstopte rugzak was wel degelijk tof)
- In een kiosk aan het station een drankje kopen, mij daarin verslikken, serieus moeten hoesten en een paar bezorgde blikken van omstaanders krijgen. Dat we daar toen nog mee konden lachen, want “haha, die denken zeker dat ik Corona heb”.
- Indoorfietstrainingen op Zwift, met icoontjes die ik niet zo goed begreep. Met deze verhelderende conversatie met mijn broer als gevolg:
H: “diejen triestige sandwich in zwift, wat doet dat eigenlijk?”
A: “🤣 Das den “I’m toast” emoticon. Om te laten weten aan de rest dat ge kapot zijt” - Mijn broeksriem een gaatje kleiner kunnen dragen
- Overschakelen naar indoortrainingen via Tackx en daardoor een ritje “langs de Schelde” kunnen doen. Als ik niet meer naar België mag, breng ik België dan maar virtueel een beetje naar mij.
- Een looptraining doen, waarbij ik eindelijk nog eens het gevoel heb in een loopflow te komen. Thuis aan de statistieken zien dat het ook echt beduidend beter ging dan de trainingen van de weken ervoor
- Bij de kinesist aangesproken worden door een vrouw die blijkbaar een huisnummer verder woont en elkaar sindsdien begroeten als we elkaar tegenkomen op straat
- Net op het moment dat ik afdraai om langs het water te gaan lopen, in tegenrichting een reiger zien aankomen die landde op het water
- Mijn middagpauze buiten in het bos doorbrengen en van een loper een vrolijke “smakelijk” te horen krijgen
- Voor het eerst een amaryllis hebben die opnieuw uitschiet. Of er effectief ook een nieuwe bloem op gaat komen, is nog de vraag, maar het is al een succes op zich dat de plant terug in gang geschoten is 🙂
(zoveel maand later: geen nieuwe bloem, dat is dan hopelijk voor de volgende keer 🙂)
- De nieuwe collega in de winkel die ook een plantenliefhebster blijkt te zijn en dus een plantenuitwisseling opstarten
- De medewerksters in de plaatselijke supermarkt, die ondanks de hysterie van hamsterende klanten, toch supervriendelijk bleven
- Ondanks dat door de lockdown een aantal plekken afgesloten werden, nog steeds een gigantische hoeveelheid opties hebben om de natuur in te trekken
- In tegenstelling tot verschillende mensen rondom ons geen (opstart)problemen hebben om met onze ouders en familie via videocall contact te houden. Ah ja, we doen dat al jaren… (over de nadelen van Corona op familietijd gaan we het hier even niet hebben)
- Mijn dag starten met wat praktisch geregel, maar ook met wat lezen in de zon en een wandelingetje
- Mijzelf een cursus cadeau doen, ondanks de financieel onzekerdere situatie
- Voor het eerst eitjes inmaken naar het recept dat ik bij Kerygma vond
- Op een zondagochtend zomaar een Alpenhoornconcertje krijgen door een speler die zich aan de voet van “onze” heuvel installeerde
- Het applaus voor hulpverleners waar veel mensen in onze straat aan deelnamen
- Complimenten krijgen op een maaltijd die ik maakte
- Door de lockdown thuisgezet worden van de winkel, maar mijn uren – toch in het begin – mogen/kunnen opvullen met werk voor de onlineshop en de social media
- Een fijn afscheidsetentje met de collega’s van de vorige job (die ik – in tegenstelling tot de werkdruk – wel ga missen) en leuke cadeautjes krijgen van hen
- Een verkoopster in de winkel doen glimlachen door haar mijn net gekochte reep chocolade te geven als bedankje voor alle zottigheid waar zij en haar collega’s mee te maken hebben
- Meerdere keren in de tuin in de zon kunnen ontbijten en lunchen
- Nog eens botsen op het filmpje onderaan deze post en opnieuw moeten lachen ermee
Zo zot, dat applaus voor de zorgsector lijkt me alweer een eeuwigheid gelden.
Ja, dat gevoel had ik ook!
Best wel bitter ook dat er toen zo geapplaudisseerd werd, maar er ondertussen in België toch wel weer besparingen doorgevoerd zijn…
Altijd leuk om dit te lezen 🙂 Wow die reiger!!
En lunchen in het bos, daar ben ik wel jaloers op 🙂
Ja, dat deed ik wel vaker als ik in het tweede filiaal van de winkel stond, daar in het bos vlakbij gaan lunchen. Filiaal zelf lag op een industrieterrein, dus dat was niet echt gezellig als lunchplek.
Zo leuk die fiets-kousen. Ik heb onlangs dankzij een tip van iemand een webshop gevonden die allerlei van die bij elkaar passende maar toch verschillende kousen verkocht en vermits ze er ook enkele van Harry Potter hebben staan er daar nu enkele van op mijn Kerst-wenslijst. Zowel Dobby als Dumbledore kunnen dus fier op me zijn. 🙂
Die foto van de paaschocolade is super leuk. Ook wel fijn dat je dit jaar een schattig haasje hebt in plaats van een met creepy ogen.
Oh, zo leuk dat iemand je die tip gaf! Benieuwd wat voor Harry Potter-kousen dat zijn, hopelijk krijg je er enkele met Kerst 🙂
De creepy-paaschocolade verkopen ze ook nog steeds, maar om te eten heb ik toch liever de schattige 😉
Mooi foto’s; Bevestigt mijn herinnering dat Corona ook prachtig zonnig weer bracht.
haha een reep chocolade kopen en dan kado doen.
Ik heb ze speciaal voor haar gekocht, dus ik moest gelukkig geen eigen goestingske onderdrukken 😉
Het was inderdaad heel vaak mooi weer tijdens de lockdown; maakte het ook wel pakken draaglijker, vond ik. Zeker omdat wij, net zoals in België, wel buiten mochten om te wandelen of te fietsen; ik kan mij inbeelden dat dat in landen als Spanje of Frankrijk, waar je amper buiten mocht, niet veel verschil zal gemaakt hebben.
ja absoluut. Het mooie weer en het mogen wandelen/fietsen maakte de lockdown draaglijk. Stel je voor dat je echt binnenshuis moest blijven (of door rotweer in feite amper buiten kon).