Silberstreifen oktober
Oktober was een maand waar ik op voorhand wat bang voor was, want “dat opnieuw studeren, gaat dat wel lukken? ga ik om kunnen met de stress van die eerste presentatie? ga ik op het werk overeind blijven? en en en…”. Bleek het achteraf bekeken een heerlijke maand te zijn geweest met het tweede deel van onze vakantie in de Provence, een heerlijk weekend weg in Zwitserland én veel werk, maar ook veel voldoening en zelfvertrouwen door die presentatie!
- Onnozel doen aan een koud riviertje. Met als gevolg dat drie van ons dat koude water indoken en helemaal kopje onder gingen
- Schattige straatjes in Sault. Met als topper de ongelooflijk smalle Grande rue 🙂
- Met mijn broer in het donker het afdekzeil over het zwembad willen leggen. Een stap verkeerd zetten, mijn evenwicht verliezen en achterover de iets lager gelegen struiken in tuimelen. De slappe lach krijgen en er bijna niet meer uit geraken ♥
- Een nieuwe, goede gynaecoloog vinden hier in Zwitserland
- Een roodborstje zien in onze tuin 😍
- Tickets hebben voor de tentoonstelling van Breugel in Wenen! En voor de opera!
- Mijn sleutel vergeten en anderhalf uur moeten wachten voor ik binnen kon, maar dankzij de heerlijke nazomer die tijd al lezend buiten in de tuin doorbrengen
- Beslissen om een tweede stukje wandeling niet te doen, omdat ik de vermoeidheid begon te voelen en in de plaats met een chocomelk en zicht op de bergen pauze nemen
- In de donkere stilte van de avond langs de rivier naar huis wandelen en mijn hoofd helemaal laten leegwaaien
- Bij Liesbet lezen dat ze blij was met het pakketje dat ik haar stuurde
- Dankzij Kathleen deze Letterman-show met Warren Zevon zien
- Onze groep voor de presentatie van dit semester op gang trekken en daar voldoening uithalen, want dat was jaren geleden (in het middelbaar deed ik dat nochtans vaker, de “leiding” van een groep nemen; (een gebrek aan) zelfvertrouwen, het doet wat met een mens…). Daardoor ook het gebouw kunnen kiezen dat ik het liefste zou uitwerken. Omdat het mij heel erg interesseerde, maar ook omdat ik er al veel info over vond. Ofte: maak het uzelf niet altijd zo moeilijk mogelijk!
- Op de bijeenkomst van de tuinvereniging de vraag / halve opmerking krijgen dat ik “al wel lang in Winterthur woon zeker, omdat ik het hier zo goed ken”. Hoera voor mijn werk in deze, dat mij door een project vlakbij na één jaar al een local kan doen lijken 🙂
- In de kleinste cinema van de Alpen naar een filmpje kijken
- Een serie bingewatchen i.p.v. mijzelf te forceren om te werken. Daar helemaal door ontspannen en een dag later vlot kunnen werken #ikgahetnogeenslerenseg
- Mijn vriend die bij het zien van het machtige uitzicht bovenop een berg op een voor hem zeer atypische en vooral zeer Eddy Wally-achtige wijze “oelalaa” uitroept
- Soep kunnen eten (jup, dit klinkt onnozel, maar na een nacht misselijkheid, was dit een dag later wel degelijk hét geluk van de dag)
- Een vriend die ik deze zomer wat uit het oog verloor, terug zien
- Een hilarisch gesprek hebben in de leesgroep. Op zich was het gewoon een misverstand over de Caumasee en een stoomkoker (don’t ask), maar ik lag plat
- Zelfs twee dagen voor mijn presentatie tijd nemen voor ontspanning en beweging. Serieus, waar is stresserende Haaike naartoe?! (kleine noot: ze is ondertussen weer alive and kicking, maar ondertussen heb ik die andere momenten toch ook maar gehad, nah!)
Hier nog eentje die zichzelf buitengesloten heeft 🙂 Gelukkig kon ik naar een vriendin rijden omdat ik mijn autosleutel wel bij had 🙂
Haha, oeps! ’t Is er nochtans echt wel de tijd van het jaar niet meer voor he, om onszelf buiten te sluiten 🙂
Gelukkig dat je nog een alternatief had!
Wat fijn, al die mooie momenten!!
Blij te lezen dat het verderstuderen niet zo stressvol is als je verwachtte.
En gij woont toch echt wel in een heel mooi land he… <3
Oh ja, het is hier zo fantastisch mooi! Ik had ergens verwacht dat ik dat na een tijdje “gewoon” zou worden, maar ik blijf mij maar verbazen over al die mooie plekken hier 🙂
En ik ben ook heel blij dat de eerste studiehorde zonder teveel stress genomen is. Ik weet weliswaar dat er nog moeilijkere aankomen, want ik heb dit keer bewust als opdracht gekozen voor een presentatie tijdens de excursie i.p.v. voor een presentatie in het leslokaal zelf, omdat ik het nu eenmaal makkelijker vind om vrijer te kunnen praten en geen perfect gepolijste tekst te moeten schrijven (al zeker in een andere taal). Niet dat die perfect gepolijste tekst moet als je presenteert in het lokaal, maar dat is hier veel meer de gewoonte en geeft dus ook meer druk dat ik het ofwel ook zo moet doen ofwel moet zorgen dat ik geen woord verkeerd zeg als ik vrij spreek. Een paper en thesis schrijven zal dus nog een ander paar mouwen worden, maar dat vertrouwen door deze opdacht (én het besef dat ik zélf gekozen heb om een opdracht te doen die mij beter ligt, want oorspronkelijk stond ik bij een andere presentatie, in het lokaal, ingepland), dat heb ik ondertussen toch maar gehad 🙂
Goed zo! Super dat je de touwtjes in eigen handen neemt 🙂
Veel succes met de komende presentatie en de thesis!
Hier is het gelukkig al even geleden sinds ik mezelf heb buitengesloten. Ik heb het tweemaal voorgehad. Tweemaal doordat de voordeur toewaaide door een rukwind terwijl ik geen sleutel bij me had om snel even een vuilzak buiten te zetten. Laten we hopen dat ze me geen derde keer meer gaan zitten hebben.
Ik was super blij met jouw lieve attentie. Nog steeds. Ik vind het trouwens echt een fijn idee dat jij iedere ochtend van zo’n prachtig uitzicht kan genieten. Of het nu buiten op het terras is met een ontbijt of lekker binnen terwijl het buiten ijskoud is. Het lijkt me een heerlijke manier om aan je dag te beginnen wanneer dit je uitzicht is zodat je de gorduinen/rolluiken opent.
Zelf krijg ik veel Harry Potter-gerelateerde foto’s toegestuurd en af en toe iets met een raafje. Dat vliegtuig is dan weer helemaal iets voor jou. Tof eigenlijk hé, dat men dan de moeite doet om dat naar je toe te sturen.
Ik mag zelf ook op zoek naar een nieuwe gynaecologe. Blijkbaar verdwijnt de volledige materniteit uit het ziekenhuis. Inclusief alle gynaecologes. Hopelijk vind ik net als jou een goeie vervangster of vervanger.
Oei, zo raar dat je ziekenhuis geen materniteit meer gaat hebben. Ik duim voor een goede vervang(st)er!
Ik ben heel blij dat onze voordeur niet in het slot kan vallen; ik zou continu buitengesloten worden dan; twee keer vind ik dus echt miraculeus weinig 😉 De voordeur van het gebouw kan dat wel, maar dan kan ik altijd bij een ander appartement proberen en moet ik al veel pech hebben vooraleer er in de zes andere woningen niemand thuis is 🙂
Sinal-gogogogogogooo! 😀
Wat een prachtig herfstbergzicht!
Hahaha, oh ja, dat fragment. Zo vreselijk en hilarisch tegelijk 🙂
En ja, de bergen in de herfst, dat is van het mooiste dat er is he!