Home  >  ...leest ziet hoort

Stoefer!

Publicatiedatum

Vandaag ga ik eens stoefen op mijzelf, want ik moet van Kathleen ðŸ˜‰ . Neen serieus, nadat ik eerder al het stoeflijstje van Samaja en nu dus het complimentenlijstje van Kathleen las, besefte ik nog maar eens hoezeer ik vooral negatieve opmerkingen onthoud, hoezeer ik gefocust ben op mijn zwakke punten en beperkingen. Bovendien heb ik al heel snel het gevoel dat wanneer ik ook maar iets positiefs over mijzelf zeg, ik aan het opscheppen ben. Ook bij anderen ben ik daar gevoelig aan, maar daar heb ik veel vaker het gevoel dat het wel degelijk terecht is dat ze iets positiefs vermelden. Terwijl bij mijzelf, “oe-oeh, ge gaat toch niet onterecht stoefen he Peeters”. Bij deze ga ik dat dus keihard wél doen 😜

  • Ik kan goed afdalen met de fiets. Daar is een klik voor nodig geweest, maar nu vlam ik naar beneden. Auto’s of andere fietsers uitremmen in de bochten (op een veilige manier he 😉 ), mij platleggen zodat ik snelheden richting 80km/h haal, oh man, ik kan daar zo hard van genieten. En ik kan het ook goed, want als ik er voor ga, dan houden er niet veel mij bij!
  • Ik ben attent en behulpzaam: ik stuur mensen kaartjes voor hun verjaardag, bedenk graag en vaak ook goede / originele cadeautjes, bijvoorbeeld voor de petekindjes van mijn lief. Ik help waar ik dat kan (bijvoorbeeld een avondje babysitten om twee drukbezette ouders even een avondje met twee te gunnen) en doe dat ook graag.
  • Als je in een ongeval terecht komt, dan wil je mij in de buurt hebben. Ik hou namelijk in zo’n situaties heel erg het hoofd koel (raar eigenlijk hoe dat op het ene gebied wel keigoed lukt en op het andere dan weer totaal niet. Maar bon, focus op het positieve hier!). Het beste voorbeeld is ondertussen 10 jaar geleden: toen mijn vader en broer ’s nachts in het zuiden van Frankrijk door een dronken chauffeur werden aangereden en mijn moeder en ik tien minuten na het ongeval toekwamen (we gingen hen volgen met de wagen, want ze gingen die dag meermaals de Ventoux beklimmen), was ik degene die rustig checkte of iedereen ok was, de ambulance belde (in het Frans) en controleerde of iedereen een veiligheidshesje droeg (want ah ja, zichtbaarheid in het donker). 
  • Dat Frans doet er mij trouwens aan denken: ik heb een talenknobbel. Zowel wat uitspraak als wat aanleren van de taal betreft, leer ik heel erg snel. Zo leerde ik op een half jaar in België voldoende Duits om van de Duitse lerares op Erasmus de opmerking te krijgen “dat ik toch niet thuishoorde in de lessen Duits, want dat mijn Duits al goed genoeg was”. Ik moet ook heel vaak aan mensen hier uitleggen, dat ik geen Duitse, maar wel Belgische ben en dat neen, Duits niet mijn moedertaal is. Ook Frans spreek ik heel graag, vrij goed en met een mooi accent.
  • Ik onthoud heel veel. Dat is niet altijd een voordeel, maar vaak wel. Mij herinneren waar ik (of mijn lief) dingen heb neergelegd, afspraken… ik heb een agenda, maar vaak heb ik die niet eens nodig om toch te weten hoe laat en waar er afgesproken is.
  • Ik kan goed presenteren. De meeste complimentjes aan de ETH heb ik gekregen op mijn presentaties tijdens de architectuurreis in Rome en op excursie. Zet mij voor een gebouw en ik babbel je passioneel de oren van het hoofd!
  • Ik ben avontuurlijk aangelegd. Canyoning, parapente, meerdaagse trekkingen met de rugzak, duiken met haaien, kajakken met orka’s… ik heb daar gewoon echt veel plezier in!
  • Ik ben assertief. Ok, niet op elk gebied (op het werk lalala), maar al als puber sprak ik auto’s die op het fietspad geparkeerd stonden of al half op het rondpunt stonden en zo het fietspad blokkeerden, aan. En niet alleen aanspreken, vaak dwong ik hen aan de kant te gaan, zodat fietsers veilig verder konden (ok, misschien ben ik ook een heel goede pain in the ass 😉 ).
  • Beide bovenstaande puntjes zorgen er ook voor dat ik als vrouw perfect mijn mannetje sta (pun intended). ’s Avonds nog gaan lopen in de straten van Molenbeek of aan de Abattoirs, om middernacht de trein nemen in Brussel-Noord… ik weet dat veel mensen zich daar oncomfortabel bij voelen, maar ik heb daar echt totaal geen last van. 
  • Ik sta enthousiast in het leven. Er is een grote kans dat ik heel enthousiast word wanneer mensen nieuwe ideeën voorstellen: een maand lang elke dag sporten? Ok, ik doe mee! Reto-romaans leren? Oh ja, graag! Maar ik kan ook oprecht enthousiast worden van “kleine dingen”: ploeteren in de sneeuw, zo hoog mogelijk schommelen… het kind in mij is zeer aanwezig 🙂

Categorieën:...leest ziet hoort

Tags:

23 reacties

  1. Wat een mooie lijst!
    En zo´n coole dingen joh! Ik ben zelf absoluut geen avonturier 🙂 We zijn dit weekend een dagje naar Chelva geweest waar je over een aquaduct kan lopen -een meter breed, niets van relingen (peña cortada heet het denk ik, zoek maar eens op), dus langs twee kanten de diepte. Mijn man, mijn dochter van 7, de hond,… allemaal zonder problemen erover. Maar ik was er met een stokken op te krijgen :p Dat zou wel iets voor jou zijn denk ik…

    En dat mensen denken dat je een native speaker bent, dat is ook absoluut niet vanzelfsprekend. Er zijn volgens mij niet veel mensen die die opmerking krijgen wanneer ze in hun tweede of derde taal praten.
    Zo fijn dat je de moed had het te delen! 🙂

    • Dat aquaduct ga ik meteen eens opzoeken; klinkt heel fijn 😉 Al gaat het bij hoogtes heen en weer: soms heb ik daar totaal geen last van, soms overvalt mij toch ineens een soort paniek.
      Merci nog eens voor het nodige duwtje in de rug! 🙂

  2. Een mooi lijstje, Haaike. Het mag af en toe wel eens, nadenken over je sterke punten.

  4. Snel afdalen! Aaaaaaaah! Ik doe het in mijn broek 🙂 En ik ben helemaal niet avontuurlijk. En ik kan niet presenteren. En ik ben niet assertief. En in zo van die stressvolle situaties klap ik compleet dicht 🙂
    Ondanks alle verschillen lijk je me wel leuk 😀

  5. Mooie lijst! En niks mis met wat ‘stoefen’ op z’n tijd. Leuk woord trouwens: stoefen.

  6. Belangrijk inderdaad om hier ook bij stil te staan! Mensen staan te vaak stil bij wat fout (aan hun) is. Je mag 100 positieve opmerkingen krijgen, als je één negatieve krijgt, dan blijft dat malen. Goed dat je er eens bij stilstaat!

    • Ja, dat is absoluut waar! Toen ik Kathleens blog met complimentjes las, moest ik echt heel hard nadenken om een complimentje te bedenken, terwijl ik mij ondertussen wel al verschillende negatieve opmerkingen herinnerde. Jammer he, dat die ene negatieve zoveel langer blijft hangen dan die 100 positieve.

  7. Wat een mooie lijst. Je schept helemaal niet op. Op tijd en stond stilstaan bij je sterke punten, iedereen zou het wat vaker moeten doen 🙂

    • Merci! En ja, eigenlijk zouden we het vaker moeten doen, ’t is zo gemakkelijk en verraderlijk om vooral te denken aan wat je niet kan i.p.v. aan wat je wel kan.

  9. IK VIND DIT ZO’N LEUKE BLOGPOST!

    (Ja, allemaal in hoofdletters want zo enthousiast ben ik)

  10. Oh, dat is eigenlijk wel een goed idee. Ik denk alleen dat ik er serieus over zou moeten nadenken vermits ik blijkbaar beter ben in het zien van anderen hun sterke punten dan die van mij. Misschien moet ik er toch maar eens werk van maken. Ik vind jouw lijstje trouwens geweldig en van puntje twee heb ik zelf ook al mogen genieten.

    • Zeker eens doen! Ik heb er ook echt wel even over moeten nadenken, maar het leuke is: eens je een paar dingen bedenkt, gaat de rest makkelijker 🙂
      Ik kan alleszins zo meteen al een paar van jouw sterke punten bedenken, dus je moet er zéker vinden 😉

  11. Ik denk dat jij een mooi mens bent en dat je terecht mag stoefen over jezelf 🙂

    • Merci Leen! Ik weet niet of ik kan geloven dat ik een mooi mens ben (de afgelopen week ben ik – weliswaar getriggerd door het afbouwen van medicatie – namelijk vooral een heel lelijk mens geweest, vrees ik). Merci dus om zonder het te weten mij in die week te doen beseffen dat ik niet alleen maar een mottig mens ben…

  1. Pingback: Freak! – Le petit requin