Week 2014/20

Weeral een week voorbij, die bij mij voornamelijk gevuld was met cursussen in orde zetten in de hoop misschien toch een paar examens te kunnen afleggen.

Johan had in de loop van de week wat zitten rondzoeken voor tweedehandsauto’s en daarom hadden we de zaterdag vrijgehouden om een aantal garages te kunnen bezoeken. Uiteindelijk is het er maar eentje geworden, want de Mazda 6 die daar stond (8 jaar oud, 120.000km), beviel ons zodanig dat we hem gewoon direct gekocht hebben. Mijn eerste meebetaalde wagen, ahoi 🙂 En ja, zo’n Mazda 6 is best wel groot voor twee mensen, maar aangezien we willen gaan duiken, is een klein autootje niet echt een optie, want al dat materiaal (pakken, flessen, jackets…) neemt best wel wat plaats in. Ook als we in de Alpen willen gaan fietsen, is het best wel handig, want door het vijfdeursmodel kunnen we er zonder problemen twee fietsen inleggen. De auto heeft ook een afneembare trekhaak, dus misschien kopen we op termijn een fietsendrager (nog net iets praktischer), maar dat zien we nog wel.

Aangezien de garage in Chur lag, waren we er met de moto naartoe gegaan. In het oprijden hadden we gewoon de autostrade genomen, maar in het terugkomen wilden we wel eens zien of er al een pas open was. En de Oberalppass (tussen Chur en Andermatt) bleek inderdaad open te zijn. Bovenop de pas zit je juist boven de 2000m-grens en dat voelden we wel aan de temperatuur. Je zag ook wel duidelijk waarom de pas twee weken geleden nog dicht was: op de top was de sneeuw duidelijk geruimd en was enkel de weg zelf vrij; voor de rest was het een quasi volledig besneeuwd landschap.

Zondag startte met het doornemen van het contract voor ons appartement. Want jawel, we hebben deze week bevestiging gekregen dat onze applicatie voor een van de appartementen goedgekeurd is! Johan had van collega’s al gehoord dat het hier niet zo simpel is om snel een appartement te vinden: eentje heeft zelfs een immokantoor moeten inschakelen om het voor haar te doen (weliswaar met de kanttekening dat zij alleen is en er dus niet zoveel tijd in kon steken). Het maakte dat we toch een beetje schrik hadden, maar dat was duidelijk niet nodig! Het appartement waar we in kunnen was zelfs een van de grote favorieten.
Het gebouw zie je op de foto hieronder; foto’s van binnen zullen we wel nog tonen eens we er in zitten. Het voldoet aan al onze wensen en heeft zelfs drie slaapkamers, dus wie wil komen logeren, heeft zeker plaats genoeg 😉
Het gaat om appartement nr. 2 op het plan in dit bericht in het dorpje Gattikon, dus we zitten weliswaar 10km van het centrum, maar dat maakt niet echt uit: de treinverbindingen naar zowel het centrum als Johan zijn werk zijn super en met de fiets is de verplaatsing ook zeer doenbaar, doordat het vrij plat is. We zitten bovendien op een kwartiertje fietsen van Thalwil, dat én extra treinverbindingen biedt (wat maakt dat ik hopelijk ook een goede verbinding zal hebben naar mijn nog te zoeken toekomstig werk) én aan het meer ligt. Tot slot zitten we zo ongeveer aan de voet van een natuurgebied en zijn er vlakbij een zwembad en looppiste. En dat alles zeer betaalbaar, toch naar Zwitserse normen 🙂

Rond de middag zijn we dan nog vertrokken voor een fietsritje richting Gattikon, waar een korte stop nog maar eens bewees dat de levensstandaard van sommige Zwitsers “vrij hoog” (*kuch* understatement *kuch*) is: vorige week op de moto zagen we al een aantal Ferrari’s, twee Lambo’s… nu zaten we amper een kwartiertje aan de kant en er passeerden drie Ferrari’s, een Corvette, een Triumph en een paar Porsches. Later, in het centrum, mochten we daar nog twee Maserati’s aan toevoegen. Plezant rijden wel zo, altijd spannend wat er je voorbij gaat komen 😉

Aangezien een mens ook geen uren naar auto’s kan blijven kijken (of neen, dat kan uiteraard wel, maar dat was niet echt de bedoeling van een “fiets”tocht), zetten we onze tocht verder richting Horgen, waar we de veerboot over het meer namen.

Vanuit Meilen reden we tussen de wijngaarden naar boven, waarbij we op een gegeven moment ook de Busenhardstrasse namen, een kuitenbijtertje met een stukje aan 22%. Johan ging er op zijn mountainbike nog vlotjes over; ik was waarschijnlijk te voet even snel geweest 🙂

Vlak voor we het centrum bereikten, passeerden we nog langs het Heidi-Weber Haus, het laatste werk van Le Corbusier. Het museum binnenin is gewijd aan leven en werk van Le Corbusier, dus daar ga ik zeker langsgaan, eens het opent (het is blijkbaar enkel tijdens de zomermaanden geopend).

In totaal hadden we 40km op de teller, nog niet zo veel, maar langzaam maar zeker conditie opbouwen is de boodschap.

Zalig weekend dus: én een auto én een appartement; én een motorit én een fietsrit…