Week 2014/42

Maandag deed ik met een brief naar de decaan nog een laatste poging om toch mijn studie te mogen verderzetten. De kans is klein dat er nog iets uitkomt, maar dan moet ik mij op zijn minst al niet blijven afvragen of er misschien toch nog een kansje had ingezeten.

Ik las dinsdag (eindelijk) La Divina Commedia van Dante uit en kon mij dus woensdag ten volle op The picture of Dorian Gray storten, mijn keuze in het kader van de “Ik lees Engels”-maand, georganiseerd door Plien.

Donderdagavond ging ik naar in El Lokal naar een theatervoorstelling kijken van de afgestuurde studenten van de Master of Arts in Theater van zowel de Kunsthogeschool van Zürich als die van Bern. Voor de studenten is het zo’n beetje hun instap in het echte leven, aangezien er ook talentenscouts aanwezig zijn. Er wordt daarom niet één stuk gespeeld, maar wel verschillende losstaande scènes, zowel recente als antieke stukken. Aangezien ik dat niet op voorhand was, was het even wat verwarrend 🙂
Ik vond dat de studenten een vrij goed niveau haalden; de scènes zaten goed in elkaar, met zowel humoristische als eerder zwaardere scènes. Wel vond ik de Zürichse studenten beduidend beter spelen dan die van Bern. Die laatsten waren te vaak te hard aan het proberen tonen hoe goed ze emoties konden spelen. Dat is ergens ook wel normaal; ze staan immers nog maar aan het begin van hun carrière, maar als het verword in een soort doelloos geroep, ja, dan ga je misschien een beetje voorbij aan het concept “emotie uitdrukken”. Dat kan door roepen, uiteraard, maar er is wel nog wat meer mogelijk dan dat. Neemt niet weg dat de avond zeker de moeite waard was!

Zaterdag deden we een wandeling richting Tierberglihütte, waar we eindigden op de prachtige sneeuwvlakte van de Steingletsjer en de Steinlimigletsjer. Een apart berichtje volgt nog, want één foto is gewoon te weinig om die plek eer aan te doen!

Zondag begon ik de dag al om 8u met een ochtendloop, gevolgd door twee yogalessen. Kijk eens die herfstkleurtjes in het bos, ik word daar helemaal blij van. Zeker zo ’s morgens vroeg wanneer je bijna helemaal alleen rondloopt. Stilte, enkel verstoord door wat knisperende blaadjes onder je voeten en je eigen adem. Za-lig!