Week 2015/09 in woord en beeld

Timing, het is soms iets: zag ik eindelijk nog eens een otter tijdens mijn looptoertje, dan was de stiekemerd weeral bijna uit beeld verdwenen tegen dat ik mijn camera klaar had, waardoor mijn foto een soort “Waar is Wally” met otter geworden is.

Deze week “mestte” ik mijn kleerkast eens goed uit en deze goedgevulde zak kleren werd eruit verbannen. Mijn kleerkastminimaliseer- en -organiseertips volgen nog wel.

Donderdag vertrokken we naar België, waar ik o.a. wat typisch Belgische dingen kocht. Soms heel simpel, want vb. speculoos en peperkoek, dat hebben ze hier dus niet. Enkel rond Sinterklaas is er een soort mengvorm te vinden, maar die kan toch niet echt tippen aan de “echte” 🙂
’s Avonds gingen we op bezoek bij vrienden; zalig trouwens hoe het op anderhalve week tijd lukte om iedereen bij elkaar te krijgen (op twee wederhelften na), terwijl het toch allemaal wel drukbezette koppels met kinderen zijn. Zelden in België zijn for the win! 😉

Zaterdag startte ik deel twee van mijn Belgische shopping, dit keer in Aalst. Zot trouwens dat ik op 7 maart op mijn middelbare school daar uitgenodigd ben voor een reünie (waar ik weliswaar niet naartoe kan), omdat ik er 10 jaar geleden al afstudeerde. 10 jaar jongens, waar zijn die jaren plots naartoe?

In de namiddag trokken we naar Mechelen voor de eigenlijke reden van ons bezoek aan België: het 10-jarig jubileum van de trouw van vrienden van Johan, waar hij toen getuige van de bruidegom was.En ja ok, wat zit ik te zagen dat ik 10 jaar geleden afstudeerde in het middelbaar; zij hadden toen al hun universiteit achter de rug ook…
Zondag reed Johan terug naar huis en besefte ik dat ik vroeger soms iets te streng was voor mijn moeder. Elke keer dat zij moest wenen omdat mijn vader bijvoorbeeld “ochot” drie dagen met de moto naar Le Mans trok, vond ik dat eigenlijk een beetje onnozel. Ah ja, ’t is toch maar drie dagen zeker, voor ge het weet is hij weer terug. Wenen doe ik nog net niet, maar weten dat ik Johan pas de zaterdag erna terug zou zien, piekte toch een beetje. Stom he? 🙂
Gelukkig was er wel genoeg te doen die zondag, want eerst trok ik naar Gent voor het Fair Fashion Fest. Op weg van het station naar het mooie MIAT passeerde ik aan deze wegwijzer naar de “parking zonder naam”. Het moet zalig zijn om mensen uit te leggen waar ze kunnen parkeren, denk ik dan 🙂

Het evenement zelf bleek een overdonderend succes, want het was er bij momenten over de koppen lopen. Een mens kan alleen maar content zijn dat er zoveel aandacht naar het thema gaat! Ik scoorde een truitje, dat jullie hier nog wel zullen zien verschijnen tijdens een Fair wear Friday, en ging ook luisteren naar een lezing over “Eerlijke mode, iets voor mij?”, waarin twee auteurs vertelden over eerlijke mode en het fair maken van je kleerkast. Deels waren het dingen die ik wel al wist, maar ik haalde er ook heel handige tips uit. Enige jammere voor de spreeksters was dat de aankondigingen door de microfoon de lezing regelmatig verstoorden, maar dat was uiteindelijk maar één klein minpuntje aan een voor de rest zeer inspirerend event, waar ik liever nog wat langer blijven hangen was.

De reden dat dat niet kon, was omdat ik in Antwerpen verwacht werd bij twee vrienden (jup jup, het was weer zo’n “probeer zoveel mogelijk mensen te zien”-verblijf). Het was van september geleden dat we elkaar gezien hadden, dus toen ik mijn veel te vroege trein terug moest halen, waren we eigenlijk helemaal nog niet uitgebabbeld!

PS: Wally de otter is het zwarte vlekje boven het betonnen ponton 😉