Week 2015/15 in woord en beeld

De week startte met het uitwuiven van ons bezoek. Hoewel het oorspronkelijke plan was om wat te gaan fietsen, hadden we allebei het gevoel dat we de afgelopen dagen al genoeg gesport hadden en dat een beetje rust dus geen kwaad kon. Al was het zeker geen platte rust, want we namen het terras stevig onder handen. Terwijl Johan haken in de muur boorde, zaaide en plantte ik bloemen en kruiden in de bakken.

Aan het begin van de namiddag zag het er nog zo uit: een vuile vloer (al valt dat op foto schijnbaar nog mee), de tafel bedekt met het kampeerzeil dat het de ganse winter (op een mottige manier) beschermde en bakken, bloemen, potgrond en zaaigoed zo’n beetje overal verspreid.

En tegen het einde van de namiddag zag het er dan zo uit: een goed geschrobde vloer, maar vooral zeven bakken aan de balustrade, vijf bakken in de muur, allemaal gevuld met kruiden, groenten en bloemen, een aantal ronde potten op de grond, waaronder twee klimplanten die het rekje hopelijk goed zullen gebruiken en op de bank alle ronde potten die anders op de grond niet genoeg licht krijgen (dat is het jammere aan een volle balustrade i.p.v. eentje met spijlen).

Zo ziet het hoekje achteraan er dus uit. Content met de vorderingen en nu maar hopen dat alles goed groeit en bloeit!

Later in de week konden we er al meteen ten volle van genieten toen het zonnetje toeliet dat we voor het eerst buiten aten!

Of tijdens het lezen van een boekje buiten in de zon… Zalig!

Nog genieten was het van mijn prikbord dat ondertussen een goed laagje witte verf kreeg en nu langzaam maar zeker vol komt te hangen (benieuwd wanneer ik daar voor het eerst een kuis ga moeten doen omdat alles over elkaar hangt 😉

Tijdens het weekend gingen we nog wat fietsen spotten, al viel mijn voorkeursmountainbike in het echt wat tegen. We sprongen ook even binnen bij The Bookshop, al hield ik mij braafjes aan mijn onbestaand budget 🙂
Een vraagje: hoeveel tuinvragen zouden jullie verwachten in onderstaand boek? 1001, veronderstel ik? Of dat is toch wat ik dacht. Wel, het bleken er 1087 te zijn, iets waar de “neuroot” in mij lichtjes onnozel van wordt!
En misschien heb ik ze al die tijd gemist in België, maar snickers of m&m’s met hazelnoot-, amandel-, pindakaas- of muntsmaak worden daar toch niet verkocht he? Serieus, wat is daar nu de bedoeling van? Hazelnoot nog tot daar aan toe, maar m&m’s met munt, beikes!

Zondag was voornamelijk stresserend. Niet omwille van de pannenkoeken, niet omwille van Parijs-Roubaix… wel omwille van het sollicitatiegesprek dat maandagochtend gepland stond en waarvoor ik ongeveer de ganse dag compleet aan het freaken was. Zucht…
Gelukkig zijn er dan nog looptochtjes die mijn hoofd weer leeg kunnen krijgen. Hoewel leeg… toen ik toekwam zag ik dat ik 35 minuten gelopen had over 5km. Ik dacht mijn gemiddelde even snel te berekenen en kwam uit op 8,75 km/h. Ah ja, 30 min is 10 km/h, 40 min is 7,5 km/h, dus dan is 35 min het gemiddelde van die twee. Tot ik alles ingaf in mijn log en het gemiddelde 8,57 bleek te zijn, wat voor een kort “unk”-momentje zorgde. Toen ik eens wilde zien of Johan dezelfde logica zou volgen, kreeg ik eerst hetzelfde antwoord en daarna onderstaande formules, waarna we ons nog even in Excel amuseerden om de veranderende gemiddeldes te bekijken. Uiteindelijk is het logisch dat het niet zomaar het gemiddelde is, snelheid verandert immers niet lineair als je de tijd verandert. Mijn snelle berekening is dus op zich wel goed als benadering, maar ook niet meer dan dat.
En euhm ja, ik vrees dat wij nog al wel eens dingen wat uit de hand laten lopen met formules en toestanden… Zo was daar die keer dat we ons amuseerden met mijn duiklog door te extrapoleren hoeveel duiken ik wel niet zo moeten doen vooraleer ik – op basis van mijn huidige duikgeschiedenis – voor het eerst naar 70m diepte zou duiken. Of die keer dat ik thuiskwam en Johan en een medefysicus mij na een heel lange werkdag inwijdden in Schrödingers kat.
Ach ja, wij zullen toch echt wel niet het enige koppel zijn dat dat doet, toch?