Week 2015/19 in woord en beeld

Een week die startte met medisch onderhoud in België en eindigde met fysieke uitputting in Zwitserland.

Aangezien ik toch naar België moest voor dat draadje aan mijn tanden, besloot ik meteen te proberen of ik mijn jaarlijkse afspraak bij de dermatoloog ook kon inplannen. Gelukkig bleek er juist iemand geannuleerd te hebben, waardoor ik op dinsdag naar het UZ in Brussel toog om daar een kwartiertje mijn moedervlekken te laten bestuderen. Ik dacht even dat er iets mis was toen de dermatologe zei dat ze foto’s wilde nemen, maar toen ze haar assistente achter een gewone spiegelreflex stuurde, bleek het puur preventief te zijn 🙂 Twee vlekjes op mijn arm en een paar grotere op mijn rug wil ze namelijk volgend jaar eens kunnen vergelijken, al is er volgens haar zeker geen reden tot ongerustheid. Desondanks deed ik thuis dezelfde foto’s nog eens over, zodat ik tussendoor zelf al eens kan checken of er geen groei te zien is.

Woensdag ging ik nog bij de tandartse langs en ’s avonds nam ik de bus naar Zürich. Ja ja, ik heb het mij toch geriskeerd, vooral uit nieuwsgierigheid of de service nu beter zou zijn. En kijk: een andere, ontspannen chauffeur én opstappen aan de halte met wachtzaal in Brussel doet wonderen, want dit keer had ik een zeer acceptabele rit.

Al bij al was mijn verblijf in België best wel productief: niet enkel door de medische onderzoeken, maar ik ging ook op de VUB langs voor een Engelse versie van mijn afstudeergetuigschrift en mijn puntenbladen. Die heb ik namelijk nodig voor mijn masteraanvraag aan de ETH en door ze zelf te gaan verzamelen spaarde ik een hoop vertaalkosten uit: de goedkoopste raming die ik binnenkreeg bedroeg immers nog altijd 300 euro voor een paar pagina’s. Aangezien ik niet eens weet of ik die master wel mag doen (er zijn maar een beperkt aantal plaatsen, dus niet elke student die een aanvraag indient, mag ook effectief starten) en bovendien sowieso al 150 euro administratiekosten moet betalen om mijn aanvraag te doen, had ik echt geen zin om daar nog eens 300 euro bovenop te smijten. Er zijn limieten aan hoeveel zo’n aanvraag mag kosten vind ik…

Terug in Zürich bleken de bloemen op ons terras echt in gang te zijn geschoten; misschien maak ik binnenkort nog eens een terrasberichtje, want het loopt hier ondertussen een beetje uit de hand, eerlijk gezegd 🙂

Zaterdag gingen we allebei lopen, zij het dan wel apart, omdat we eens een lange training wilden doen met het oog op de wedstrijd die we hier begin juni willen lopen. Johan liep 20km (zot he!), dus amper één kilometer minder dan hij zal moeten lopen; ik liep er tegen mijn eigen verwachting in 13 (en moet 15km doen) en dat terwijl ik niet eens het meest vlakke parcours gekozen had. Zeer content dus, zowel over het vertrouwen dat dit geeft voor de wedstrijd als over het feit dat ik überhaupt zo’n afstand kan lopen. Echt waar, ik ben in de afgelopen jaren al zo vaak gestart en gestopt met lopen dat ik niet gedacht had dat ik ooit zo ver zou geraken. Stiekem begin ik zelfs te denken dat die 20km van Brussel op mijn life list niet meer compleet onrealistisch is 🙂

Zondag reden we onze benen los met een fietstochtje rond de Zugersee: op toeristentempo en genietend van het mooie weer en de omgeving!