Week 2015/26 in woord en beeld

Week 26 al, soms lijkt het dat 2015 nog maar net begonnen is, maar ondertussen zijn we al halfweg!

De week startte met mijn verjaardag, al voelde dat om 6u ’s ochtends toch niet helemaal zo ๐Ÿ˜‰ Ik trakteerde mijn nieuwe collega’s op chocolademousse en tiramisu en kreeg veel handendrukken als felicitatie, daar waar mijn Belgische collega’s vroeger toch eerder voor de iets lossere verjaardagskussen gingen.

Johan had ’s avonds nog een stukje taart voorzien รฉn ik kreeg er onverwacht snel nog een heel leuk cadeau bovenop: ik ben aanvaard voor de Master of Advanced Studies in the History and Theory of Architecture aan de ETH! Fantastisch nieuws dus, al geef ik mijzelf nog even bedenktijd, want het impliceert ook al meteen aanpassingen op mijn nieuwe werk. Ik werk er immers fulltime tot (minstens) eind oktober, terwijl die studie half september al start en niet combineerbaar is met een fulltime, omdat ik elke vrijdag les zal hebben (en zelfs als dat niet het geval zou zijn: de fout om een fulltime job met een studie te combineren ga ik niet nog eens maken). Een verjaardagscadeau dat wat door te hakken knopen met zich meebrengt dus, al ben ik er daarom niet minder content mee.

Le petit requin

Op het werk gaat het wel ok: ik mocht al meteen alleen terug naar de werf, al bracht dat ook wat stress met zich mee, want aaargh, bellen met een Zwitser om die afspraak vast te leggen! Het lukte, maar de mens deed dan ook wel moeite om “proper” te spreken. Die nieuwe kasteelheren hebben trouwens wel een stekje gekozen met een mooi uitzicht, kijk maar:

Le petit requin

Verder verwondert een mens zich al wel eens over bepaalde zaken: welke collega er op de wc’s met vuur zit te spelen, weet ik niet, maar bizar is het alleszins ๐Ÿ™‚

Le petit requin

Op vrijdag reden we ’s avonds richting Belgiรซ. Ja ja, twee weken werken en dan twee weken vakantie, gezellig ritme zo ๐Ÿ˜‰ Gelukkig begreep mijn baas volledig dat onze duikreis al langer gepland was en dus moeilijk nog kon geannuleerd worden. Ondanks twee filemomenten, waaronder eentje in volledige stilstand door een gekantelde vrachtwagen, lagen we toch rond 1u30 ’s ochtends in ons Belgische bed.

Le petit requin

Al had het toch niet veel later moeten zijn, want Johan moest al om 8u15 afgezet worden in Brussel, van waar hij met iemand van de duikclub meereed richting Zeeland voor het jaarlijkse juni-duikweekend. Ik ging (nog) niet mee, want in de namiddag stond een bezoekje aan mijn grootmoeder gepland. Omdat ik er dan toch zo vroeg uit moest, besloot ik in Tervuren te starten voor de Brabantse Parel, een fietstocht in het kader van het Belgisch kampioenschap de dag erna. De 40km was vrij vlak (ahoi voor de mogelijkheid om nog eens op snelheid te trainen), maar wel mooi, zo tussen de graanvelden met klaprozen.

Le petit requin

Zondag wilde ik Johan en de rest van de club vervoegen in Zeeland om twee duikjes mee te pikken. Alleen was onze auto daar blijkbaar niet mee akkoord, want onderweg lukte het plots niet meer om te schakelen. Vies gevoel wel: zo midden op de autostrade vast zitten in neutraal. Er zat dus niet veel anders op dan mij aan de kant te zetten, fluovestje aan te doen, gevarendriehoek op te zetten en te bellen naar de pechdienst. Onze auto werd getakeld naar de dichtstbijzijnde garage, omdat er ter plaatse niets aan te doen was. Normaal zou ik dan aan die garage opgepikt worden door een taxi, maar omdat mijn belkrediet op was (ah ja, zo’n paar lange telefoons vanuit Nederland met een Zwitsers nummer, dat loopt snel op qua kosten) kon de verzekering mij niet meer bereiken. Omdat ik Johan natuurlijk ook niet meer kon bellen, zat ik ook nog eens vast op een industrieterrein op zo’n 30km van waar hij zich bevond. En zo stond ik plots voor het eerst in mijn leven te liften. Na drie auto’s en uiteindelijk toch een geleend telefoontje naar Johan voor het laatste stuk, stond ik na zes uur eindelijk op mijn plek van bestemming. Om daar na een uurtje en een snelle hap weer te vertrekken ๐Ÿ™‚ Al een geluk dat er ons iemand kon meenemen terug naar Belgiรซ… Het was best wel een avontuur, met als positief punt het liften (dat wilde ik namelijk al heel lang eens doen), maar met als negatief punt natuurlijk wel een hele hoop miserie: afwachten wat er met de auto moet gebeuren (met vermoedelijk veel kosten), geregel om een paar dagen later toch in Schiphol te kunnen geraken, geregel om na onze reis die auto terug in Nederland op te pikken… Ach ja, beter vandaag dan op weg naar Schiphol, want dan zouden we misschien wel onze vlucht missen en onze hele vakantie in het water zien vallen!

Le petit requin

9 reacties

  1. Jawadde, wat een avontuur! Dapper hoe je dat allemaal hebt opgelost, hoor. Ik wil mij eventjes niet voorstellen wat ik zou doen op zo’n moment, want liften zou denk ik zelfs nog niet in mij opkomen … Hopelijk is de auto intussen hersteld, zonder al te veel kosten!

    En oh, die lucifer op de wc … Gokje: om een stevig achtergebleven geurtje te verwijderen na een grote boodschap. Dat deed mijn vader vroeger altijd en het is wel heel doeltreffend!

  2. Oh ja: een dikke proficiat met je verjaardag natuurlijk nog, maar ook met je toelating! Chapeau!

  3. Oh nee, wat er avontuur! Hoe geraak je dan in neutraal nog naar die pechstrook? Gewoon helemaal laten uitbollen dan? Vreemd dat liften zo’n ‘droom’ van je was, ik zou dat vooral heel eng vinden! ๐Ÿ˜‰

    • Ja, gewoon uitbollen. Ik ben tot 70 per uur ongeveer op de autostrade blijven rijden (wel meteen vier pinkers aan) en dan op de pechstrook afgeremd.

      Mijn liftdroom zag er eerlijk gezegd wel eerder uit als “backpackend in Australiรซ”-achtig dan een “autopech in Nederland”-scenario, maar ’t was desondanks wel een leuke ervaring ๐Ÿ˜‰

  4. Amaaai what a view… Ik wil ook wel een kasteel ๐Ÿ™‚
    Moeilijk kiezen: opleiding of je stage/job. Valt er niet te praten met de werkgever om dat gedurende die anderhalve maand dat het overlapt, te combineren door halftijds te werken bijvoorbeeld?
    Brrr liften… Ik deed het vroeger op vakantie met Intersoc dikwijls maar altijd samen met vriendinnen, ik heb te veel horrorfilms gezien en en -boeken gelezen om helemaal gerust te zijn.
    Een hele fijne vakantie gewenst!

    • Dat bekijken met mijn werkgever ga ik inderdaad doen, maar ik wil eerst nog overdenken wat ik wil doen (want ergens is er een duiveltje dat aan het roepen is dat ik het niet ga kunnen, omdat die studie Frans niet gelukt is). En ook financieel is het best wel een stevig plaatje…

      Het liften was ook wel spannend eigenlijk, alhoewel er achteraf bekeken geen enkele reden daarvoor was. Inderdaad vroeger ook iets te vaak horrorverhalen gelezen ๐Ÿ˜‰

  5. Amai, je hebt je kalm weten te houden! Zulke situaties zijn niks voor een stresskonijn zoals ik. En uit ervaring weet ik dat er dan altijd gsmproblemen zijn! Ah ja.

    Proficiat met de toelating! Zelf zou ik voor de job gaan, heb genoeg gestudeerd… Maar je moet natuurlijk doen waar je je het best bij voelt! Dat komt wel in orde ๐Ÿ™‚

    • Het rare is dat ik zelf ook echt wel makkelijk stresseer over zaken zoals werk e.d. Maar dan in zo’n gevallen als die autopech is er blijkbaar een rustige kant die het overneemt…