Week 2015/39 in woord en beeld

Er zijn hier in Zwitserland op ongeveer elk moment “verkiezings”affiches te zien door de referenda die vier keer per jaar georganiseerd worden. De laatste tijd zijn het er echter nog meer dan anders, omdat het dit keer niet om een referendum, maar wel om nationale verkiezingen gaat. Hoewel de ene affiche al wat origineler is dan de andere, erger ik mij vooral aan al het papierwerk dat je daardoor in de bus krijgt; hier misschien zelfs nog iets meer dan in België, aangezien we toch niet mogen stemmen en er dus helemaal niets mee zijn. Ik heb al overwogen om naast onze “geen reclame” ook een “wij mogen niet stemmen, dus geen verkiezingsdrukwerk”-sticker op de bus te plakken, maar aangezien dat onze integratie hier vermoedelijk weinig deugd gaat doen, laat ik het maar zo 🙂

Ik werd deze week ook blij verrast met een pakketje uit België, dat niet zomaar post, maar complete verwennerij bleek te bevatten. Want kijk eens wat voor moois Meisje van Nummer 44 mij stuurde!  Dikke, dikke merci; het is hier tegenwoordig moeilijk kiezen welke ringen ik ga dragen 😉

Donderdag was opnieuw een lesvoorbereidingsdag, al genoot ik als pauze wel van een ijsje in Zürich centrum. Meteen ook mijn eerste veganistisch ijsje en ’t zal niet het laatste zijn!

Vrijdag hadden we opnieuw les; een drukke dag die een hoop werk beloofde voor de komende weken en waarbij ik bovendien en stoemelings ontdekte dat er verwacht wordt dat we er nog een extra cursus bijnemen dit jaar. Toen ik daarnaar informeerde bij de prof, antwoordde die dat dat klopte en dat ze dat toch op het sollicitatiegesprek tijdens de selectieprocedure gezegd hadden. Euhm ja, kan goed zijn, maar is het nu echt zoveel moeite om dat twee maand (!) later nog heel eventjes te herhalen? Ondertussen is het semester immers al twee weken bezig en heb ik dus van die nog te bepalen cursus al meteen het begin gemist. Stress!
Toen ik op weg naar huis op een overvolle dubbeldekker geen plekje vond, ging ik dan ook met serieus wat zuchten en blazen op de trap zitten. Absoluut overdreven, want daar waar ik in België vroeger bijna elke ochtend op de trap zat, heb ik hier 99% van de keren wél plaats, maar bon, het was zo’n dag waar die trap de spreekwoordelijke druppel was. Uiteindelijk bleek het voor mijn humeur echter de beste plek om te zitten, want kijk eens wat een grappig verbaasd olifantenmannetje ik zo ontdekte 😉

Het weekend startte met vanalles en niets doen: wat opruimen, wat mails versturen, wat telefoontjes plegen… Een van die telefoontjes bepaalde meteen onze namiddagactiviteit: de mountainbike die ik op het oog had, maar in bijna alle winkels al uitverkocht was (wegens einde seizoen) bleek daar nog te staan in wat wel eens mijn maat kon zijn! Wijle weg dus: het model was nog even schoon als ik het mij herinnerde, de fiets bleek effectief mijn maat (lang leve de opmeting die ik een paar jaar geleden liet doen en nu een handige basis vormde) en dus was de deal snel beklonken: vanaf volgende week wordt mijn 12 jaar oude trouwe ros vervangen door een carbonnen vriendje.

Zondag trokken we de Alpen in, voor vermoedelijk een van de laatste “zomerwandelingen” van dit jaar. Er lag nu immers hogerop al wat verse sneeuw, dus het zal niet heel lang meer duren voor we overschakelen naar sneeuwwandelingen en ski’s. Onze bestemming dit keer was de Triftbrücke, een hangbrug die op zichzelf al zeer esthetisch is, maar vanaf waar je bovendien een machtige blik kan werpen op de Triftgletsjer. Al was dat een zeer dubbele blik, want een paar foto’s toonden de evolutie van die gletsjer de laatste jaren en die is echt wel om te bleiten. Zelfs tussen de laatste foto van 2011 en het landschap waar wij nu naar stonden te kijken, waren weeral enorme verschillen te zien! ’t Is maar de vraag hoe lang er daar nog van een gletsjer gesproken zal kunnen worden…