Week 2015/52 in woord en beeld
De laatste twee weken van 2015 brachten we grotendeels in België door. Grotendeels want de eerste dagen van de voorlaatste week moest ik nog werken en dat werk hield vooral tekenen in. De opmetingen die we een week ervoor deden moesten immers omgezet worden op computer, wat – gezien de ruwheid van de opmetingen – al bij al vrij vlot ging.
Het einde van het jaar bracht ook een evaluatiegesprek met zich mee, eentje dat verrassend goed was (en mij nog maar eens deed beseffen dat het beeld dat ik over mijzelf heb telkens opnieuw veel negatiever is dan het beeld dat anderen van mij hebben). Er werd ook definitief vastgelegd dat mijn contract half januari eindigt, later dan voorzien maar vanaf februari komt de vrouw die ik verving tijdens haar zwangerschapsverlof aan een voldoende hoog percentage terug werken. Dat er geen verlenging volgt, geeft een heel dubbel gevoel: enerzijds is het goed om een job (en dus een vaste structuur) te hebben en heb ik op heel wat interessante projecten kunnen werken, anderzijds heb ik gemerkt dat de moeilijkheden waarmee ik op mijn vorig werk te kampen had – en die leidden tot een inzinking – eigenlijk gewoon weggestopt waren, maar niet verwerkt (in hoofdzaak overdreven perfectionisme). Daardoor zijn die paar maanden werken heel vermoeiend en belastend geweest en voelt het dus jammer genoeg ook als een opluchting dat die studie vanaf februari het enige wordt dat ik moet doen. Dat zal nog wel voor een tijdje zo zijn, want jobs aan 20% zijn nu eenmaal niet echt dik gezaaid en meer dan dat percentage zie ik momenteel om bovenstaande redenen niet zitten. Werken aan jezelf is ook werken, probeer ik dan maar te denken…
Dinsdagavond reden we naar België, een rit die dankzij de kerstvakantie zonder ook maar een beetje file verliep. Woensdag was al een half pakjesmoment, aangezien we verschillende cadeaus online besteld hadden en die woensdag dus voor het eerst zelf konden bekijken. De onderstaande bordjes van Ingela P Arrhenius had ik bijna voor mijzelf gehouden 😉
De rest van de woensdag bracht ik door in Aalst en Brussel voor nog wat laatste aankopen, waarna we naar Mechelen trokken voor een eerste kerstbezoek bij vrienden.
Het tweede de dag erna was bij mijn ouders thuis en bevatte traditioneel veel lekker eten en veel te veel heel toffe en mooie cadeaus. Ik werd weer compleet verwend met een boek, een ring (waar ik al jaren zot van loop), een horloge én een naaimachine. Aan het voornemen om “vaker creatief te zijn” zal door dat laatste hopelijk goed gewerkt worden.
Kerstdag werd hier sportief gestart met een 18 km lopende Johan, begeleid door mijn broer en mij op de fiets. Enerzijds omdat we (en dan vooral ik) zijn tempo toch niet kunnen volgen al lopend, anderzijds omdat die stomme rugpijn nog steeds niet verdwenen is en fietsen net iets minder belastend is.
’s Avonds trokken we richting Johans moeder voor kerstfamiliefeest deel 2, eentje waar ik voor het eerst palingmousse at en dat nog lekker vond ook.
Het weekend was vrij rustig omdat we geen bezoeken gepland hadden (doelbewust, want vorig jaar was het eigenlijk te druk om goed te zijn). Al wilt rustig nu ook niet zeggen dat we niets deden, want op zaterdag trokken we onder meer naar een sportwinkel in Aalst voor nieuwe loopschoenen voor Johan en kousen en een broek voor ons beiden.
En zondag tilden we het lopen een niveautje hoger door een inspanningstest af te leggen. Blijkt dat Johan onder de 4u mag mikken voor zijn marathon en dat mijn “ik wil de halve marathon gewoon uitlopen” onthaald werd op een overtuigend “uitlopen, uitlopen, gij moet dat binnen de 2u kunnen”. Jeeej aan de ene kant, want blijkbaar heb ik dus wel wat meer looppotentieel dan ik dacht, serieus slikken aan de andere kant, want mijn hoofd zit een beetje vastgeroest in de trage loper-modus, vrees ik 🙂
Ha, die opmetingen. En dan aan je computer zitten en merken dat er iets niet klopt. Of dat je één essentiële maat vergeten bent :-).
Jammer dat je contract afloopt, maar hopelijk vind je een beetje rust en kan je je volop op je studie concentreren!
Hopelijk in 2016 een jaar met niet al te veel rugpijn…
Haha, ja, dat dus helemaal. Dit keer geen maten vergeten, maar ik had er eentje verkeerd genoteerd (waarschijnlijk mijn collega met zijn Zwitsersduitse getallen verkeerd begrepen) waardoor mijn gang plots 3m te smal bleek. Chance dat het een verkeerde notatie was of ik had daar nu nog zitten puzzelen 🙂
En studeren is ook hard werken, he. Die bordjes zijn ook wel superschattig :-).
Ja dat is waar, studeren is zeker hard werken! Alleen is het een studie die voorzien is op de combi met werken (ze raden 60% aan, maar sommigen werken zelfs 80%) waardoor ik soms lastig loop op mijzelf omdat dat mij (nog / niet meer) niet lukt.
amaai, onder de twee uur! Straf!
Ja zot he?! Al vind ik het nog altijd ongeloofwaardig, zeker nu ik begonnen ben met de trainingen van het schema en miljaar, die zijn lastig! Ik blijf dus bij mijn “ik wil het gewoon uitlopen”; die onder de twee uur zien we dan wel weer, ’t zal hopelijk toch niet mijn enige halve marathon zijn die ik ooit loop 😉
Dat meefietsen deed ik het afgelopen jaar ook. Mijn jongere broer gaat regelmatig lopen en dan fiets ik naast hem en blijf mezelf erover verwonderen dat hij al lopend een hele uitleg tegen me kan doen. Ik kan absoluut niet lopen, laat staan dat ik nog adem over zou hebben om een gesprek te voeren.
Oh ja, dat heb ik ook! Ik loop zelf wel, maar praten, dat moet je mij dus echt niet vragen he. Of ik doe er 10x zo lang over om een zin te zeggen 🙂
Lijkt me echt bijzonder, de feestdagen in je thuisland doorbrengen! Dat doet heel Amerikaans aan, vind ik. Die gaan voor de holidays ook altijd cross country naar de ouders. 😛 Nog bedankt voor je kaartje! Vond ik heel tof, het staat hier nog steeds op de kast te blinken. 🙂
Hihi, nog nooit zo over nagedacht, maar ’t is inderdaad nogal Amerikaans 🙂
Blij dat je het kaartje leuk vond!
Haaa, leuk een naaimachine! Eens dat je de smaak te pakken hebt ga je niet meer willen stoppen met naaisels te maken … mijn ervaring toch 😉
Heb je ook de benen van onder je lijf gelopen tijdens de inspanningstest … op het einde gaat dat supersnel! Jullie zijn allebei super sportief aangelegd, dat zijn toptijden!
Ja, op het einde had ik even schrik dat ik gewoon van de band zou tuimelen 🙂 Al was mijn snelste (13km/h) nog niks vergeleken bij Johan (18km/h). Maar nu maar eerst eens die toptijden lopen, want ik ben er nog niet zo zeker van dat die er bij mij zo direct uit gaat komen (ik loop nu 8,5 gemiddeld over 12km, dus om dat naar 10,5 gemiddeld over 21km te krijgen…). Ach ja, het hoeft ook niet per se natuurlijk en al zeker niet bij deze eerste halve marathon; zolang lopen maar plezant blijft 🙂
En wat dat naaien betreft, ga ik o.a. bij jou wat inspiratie op komen doen denk ik!
Die bordjes zijn superleuk!
Het zal je deugd doen om ‘enkel’ met je studie bezig te zijn, dat zal vermoedelijk al zwaar genoeg worden.
Ik zou ook wel eens zo’n inspanningstest willen doen, maar dat zal vermoedelijk niet al te geweldig uitdraaien :p
Och pas op, je gaat toch regelmatig wandelen en lopen?
Nu, mijn eerste inspanningstest vijf jaar geleden was niet al te geweldig. Vooral de opmerking dat “iets aan mijn gewicht doen” zou helpen, was nogal pijnlijk vrees ik 🙂