Week 2016/10 in woord en beeld

Na de presentatie van vorige week en een tam weekend om daarvan te bekomen, was het deze week weer tijd om in gang te schieten. Al lukte dat nog niet helemaal (moe, zo moe!) en de aanblik van wat ik dit keer ga moeten lezen, hielp daar ook niet helemaal bij, vrees ik 🙂

Op weg naar de universiteit ontdekte ik deze week trouwens ook ineens dat Schumacher niet enkel een schoenwinkel heeft in Zürich, maar ook een tramhalte… Best wel bizar dat mij dat nu pas opvalt, maar misschien zat mijn aandacht tot nu toe iets teveel bij de mottige halte kort ervoor 😉 Of ik kan blijkbaar nog steeds zodanig opgaan in een boek dat ik niets meer hoor of zie rondom mij, dat kan ook.

Dinsdag werd het nog even echt winter, waardoor we ’s ochtends dit beeld te zien kregen toen we de rolluiken optrokken. Voor het eerst dit jaar (als ik het mij goed herinner) bleef de sneeuw ook langer dan een paar uur liggen, een gigantisch verschil met vorig jaar toen dat een maand lang het geval was!

Donderdag gingen we Johans goede evaluatiegesprek op het werk vieren in een Italiaans restaurant dat hij via collega’s had leren kennen: gigantische en superlekkere pizza’s, mmm. Ze gaan ons daar nog zien 😉

Vrijdag had ik pas in de namiddag les en aangezien ik wat meer wil fietsen, besloot ik de beide te combineren: met de combinatie trein/tram/bus sta ik op een uur op de campus; al fietsend blijkt dat in dezelfde tijd te lukken! Ik moet mij dan weliswaar nog snel even douchen, maar met een kwartiertje extra heb ik ondertussen wel 2u gesport! In de zomer zou ik mijn tochtje graag wat uitbreiden en dan bijvoorbeeld op donderdag oprijden en op vrijdag terugkeren. Momenteel vind ik dat niet echt een optie, want er zijn wel lockers waar ik mijn fietskleren- en helm tijdens de les kan achterlaten, maar die moeten ’s avonds leeggemaakt worden. In de zomer met enkel een korte broek, truitje en schoenen zie ik het nog wel zitten om die kleren op en af te nemen op de trein, maar aangezien ik nu alleen al bovenaan vier lagen kleren aan heb, is dat toch net iets teveel gesleur. Maar hoe dan ook zou het al een hele verbetering zijn als ik op deze manier 1x per week 40 km zou kunnen trainen! En met het klimmetje vlak voor ik de campus oprijd (die “berg” in de campusnaam “ETH Hönggerberg” is ook meteen verklaard…), is het nog best wel een uitdagende rit.

Zaterdag genoot ik van de sneeuw en de parapenters, maar dat zagen jullie al.

Zondag stonden we klaar om te gaan skiën, maar de auto had er niet echt veel zin in: de batterij was namelijk compleet dood. “Gelukkig” bleek het onze eigen fout te zijn: we hadden een lampje laten branden en ja, als je een auto maar om de twee à drie weken van stal haalt, dan is dat dus te lang om nog te kunnen starten. Er zat dus niets anders op dan de ski’s terug naar binnen te brengen, maar aangezien we onze skikleren toch aanhadden, besloten we de slee uit de kelder te halen en eindelijk eens uit te testen: vorig jaar brachten we ze immers pas op het einde van het seizoen mee vanuit België en dit jaar was het er, o.a. door het gebrek aan sneeuw bij ons in de buurt, nog niet van gekomen. Gelukkig lag er bovenop diezelfde huisberg waar ik de dag ervoor startte voor mijn looptocht, genoeg sneeuw om ons een uurtje te amuseren. Niet langer, niet omdat het niet plezant was (integendeel!), wel omdat sleeën serieus vermoeiend bleek te zijn. In tegenstelling tot bij het skiën waren er hier namelijk geen liftjes om ons naar boven te brengen en die helling opklimmen, dat voel je na een tijdje toch wel!

En voor zover we al niet wisten dat ik de lompste van ons twee ben, werd dat zondag wel duidelijk… 😉