Week 2016/33&34 in woord en beeld

De eerste foto van dit weekverslag had ik eigenlijk evengoed vandaag kunnen nemen: een dag wegkruipen in de zetel met een boek. Toen was het met Me before you (en maar bleiten…), nu met Dinsdag van Elvis Peeters na een week met een verhuis, een halve loopmarathon en een volledige kuismarathon van ons oude appartement (en dan ben ik verbaasd dat bloggen er tegenwoordig een beetje bij inschiet, ahum).

Half augustus was ik nog volop aan een paper bezig en aangezien de bib in de zomer overvol zat door een renovatie van een deel van de leeszalen, werkte ik thuis. Concentreren is daar soms moeilijker, maar mijn solliciterende broer en zijn blokkende vriendin bleken virtueel ook een studiegevoel op te wekken 🙂

Samen met hen en Johan ging ik trouwens een “augustus suiker-, maar niet sportvrij”-uitdaging aan: zo weinig mogelijk dagen suikers eten en zoveel mogelijk dagen minstens vijf minuten spieroefeningen doen (bovenop eventuele andere sporten). Het moge duidelijk zijn dat het sporten mij een pak beter afging dan het suikergedeelte, auwtch!

Vrijdag was een drukke dag: in de namiddag trok ik richting Wildegg om onze auto te verkopen. Want: hoera, hoera, we gaan het zonder auto proberen! Later meer daarover, de proefperiode loopt op volle toeren 😉 . Langs het mooie Schloss Wildegg en de rivier de Aare liep ik naar het station van Brugg om vandaar de trein naar huis te nemen. ’s Avonds gingen we naar een openluchttheater aan het meer van Zürich, waar ze Aanrijding in Moskou speelden. Ah ja, Belgische cinema in Zwitserland, dat moet gesteund worden (en Johan had die film nog niet gezien, dat ook). Aangezien het een mooie, zachte zomeravond was, moest ik de kans wel grijpen om eens in het donker te zwemmen. Nog eens hoera dus voor een puntje van mijn verjaardagsdoelstellingen dat na drie jaar eindelijk lukte (en waarbij ik mij tijdens het drijven in stilte en donkerte afvroeg waarom ik dat zolang heb uitgesteld).

Twee dagen later waren we aan een ander meer te vinden voor een looptocht, al hadden blijkbaar nogal veel mensen het idee om daar naartoe te treken, waardoor het – in tegenstelling tot wat de foto doet vermoeden – bij momenten iets te druk was naar onze zin. Ach ja, niets dat een wandeling door de bossen naar huis niet kan oplossen 😉

De week erna was ik vooral veel in Zürich te vinden: met de tram langs deze Almodobar, wiens naam mij elke keer doet glimlachen en waar ik alleen al om die reden ooit iets wil gaan drinken…

… te voet langs een tijdelijk 10 meter hoog springplatform in het meer, dat weliswaar net werd afgebroken. Er af springen zal dus voor een andere keer zijn 😉

Al ontdekten we een alternatief toen ik Johan meenam naar Oberer Letten, een plekje in centrum Zürich waar je in de rivier kan zwemmen. En blijkbaar ook van een 9m hoge brug kan springen, iets wat de sadist in mij per se wilde uitproberen, hoewel ik al minuten had staan draaien en keren alvorens van 3m hoogte te springen. Ahum ja, laat mij zweven boven een 800m hoge vallei en ik kan mijn geluk niet op, laat mij springen van 3m en ik durf plots niet meer… Maar bon, eens dat gelukt was, wilde de koppigaard in mij dus ook van 9m springen, goed voor 10 minuten getwijfel, veel kriebels en uiteindelijk toch een sprong. Die – uiteraard, waarom toch die schrik?! – heel leuk was!

Ook vlakbij ons deed ik een ontdekking: er blijkt namelijk op nog geen halve kilometer van onze voordeur een perfect onderhouden looppiste te liggen. Hoe het komt dat ik dat pas na ruim twee jaar ontdek? Tsja, de piste ligt bovenop de heuvel en ik loop altijd beneden in de vallei… Neemt niet weg dat het deze winter misschien wel eens handig kan zijn om op een verlichte piste te kunnen lopen.

Vrijdagavond trokken we met de trein (i.p.v. met de auto zoals het vroeger zou gegaan zijn, jeeej) naar Meiringen, blijkbaar de plaats waar meringues uitgevonden werden. Wij aten er weliswaar niet van, want op zaterdagochtend moesten we om 6u45 klaarstaan voor het Alpenbrevet!

Hoe die respectievelijk drie en twee cols voor Johan en mij verliepen, daarover volgt nog een apart bericht, maar dat ik deze foto met zicht op de afdaling van de Grimselpass in de tweede klim nam, verraadt misschien al iets 😉

Onze zondag bestond alleszins uit niet meer dan dit: ga naar het openluchtzwembad 3km verder, neem een ligstoel en een parasol en rust een hele namiddag uit. Zaaaalig!

En ook, nu ik deze foto’s herbekijk: ik wil terug zomer! Want de hemel ziet er nog wel ongeveer even blauw uit, maar voelt sinds eergisteren plots wel 10 graden kouder aan. Boehoe!