Ik mis Zwitserland

Ook over wat er geweldig is aan Zwitserland, verscheen drie jaar geleden een blogpost en net zoals eergisteren het geval was voor de Belgische versie, ga ik vandaag vertellen over wat ik mis wanneer ik niet in Zwitserland ben.

De natuur

Het stond al in mijn bericht drie jaar geleden en het blijft bovenaan staan: de natuur. Eerst en vooral dicht bij huis, want daar is de invloed het grootst: in theorie woon ik hier in de stad (want in een stadsdistrict en respectievelijk 2 en 2,5 km van het centrale station en het historische centrum), maar in de praktijk voelt het helemaal niet zo (want omringd door groene heuvels en een rivier). Dat ik dicht bij huis kan kiezen of ik ga wandelen in het bos, langs open velden of tussen wijngaarden, is zo’n ongelooflijke luxe!
Mensen genieten hier ook zo hard van de natuur die er is: bij mooi weer stroomt iedereen naar buiten om bijvoorbeeld in groep te barbecueën langs een rivier. En dat gebeurt echt niet enkel tijdens vakanties, elk weekend en vaak zelfs op weekdagen is het van dat!

En dan heb ik het nog niet eens over de Alpen, die mij blijven verbazen met al hun schone plekjes (en mij evenzeer blij maken als ik ze toevallig ergens spot in de achtergrond), over de vele meren, waar je gewoon in kan plonzen, over de  bossen waar je uren in kan verdwijnen… Neen, het is hier geen Canada of dergelijke waar je compleet in het niets kan verdwijnen; meestal is er ergens een spoor van menselijke activiteit te zien (een hut, een lift…). Maar er is hier zoveel natuur en die is zo overweldigend mooi, dat ik er gigantisch naar verlang wanneer ik te lang weg ben. Ben ik langere tijd in een veel dicht bebouwder land, zoals België, dan krijg ik het gevoel dat er te weinig “lucht”, te weinig ruimte is.

De rust

De vele natuur helpt hier natuurlijk bij, maar ik ervaar in Zwitserland ook een ruimer gevoel van rust: mensen zijn niet zo gestresseerd en het gaat er al bij al vrij relax aan toe op het werk (toch bij mij en veel mensen in mijn omgeving). De zondagsrust is nog meer ingeburgerd (al zouden de kerken soms ook wel mee mogen doen 😉 ) en mensen maken vaak tijd voor (avond)wandelingetjes op weekdagen.

Dat Zwitserland bekend is om zijn georganiseerdheid, draagt hier volgens mij sterk aan bij. Er wordt naar mijn aanvoelen maar weinig geklaagd over dingen die mislopen (al wordt er hier ook al wel eens ongeduldig op een horloge gekeken wanneer de trein twee minuten te laat is 😜). Mensen hebben respect voor hun omgeving: als iets netjes is, ben je natuurlijk veel sneller geneigd het zo te houden. Zo wordt er maar zelden afval achtergelaten in de natuur, maar liggen ook de steden er heel proper bij. Sneeuwt het, dan worden niet alleen de straat, maar ook de voetpaden en het paadje naar de voordeur sneeuwvrij gemaakt… Heb je voor een aanvraag document x of y nodig bij de gemeente, dan ligt dat een dag na je aanvraag al in de bus… Die georganiseerdheid zorgt voor een ongelooflijke rust, omdat er gewoon veel minder dingen zijn om je over op te winden, over te discussiëren of je zorgen over te maken. Dat zorgt er bij mij voor dat wanneer ik terugkeer na een tijdje afwezigheid, ik een soort rust ervaar…

De Zwitsers

Zwitsers hebben de reputatie dat ze niet makkelijk contact maken met andere mensen. Dat is correct, want diep contact is en blijft moeilijk (al vind ik ze eigenlijk vergelijkbaar met de Belgen, ’t is nu ook niet alsof die uitblinken daarin), maar wat algemene vriendelijkheid betreft, scoren de Zwitsers zoveel beter! Op straat groeten mensen elkaar, in de moestuin komt de ene buur vragen wat je gaat planten en stelt de andere voor zijn schop te lenen (en leg ze maar terug als je klaar bent hoor en als je ze de volgende keer nodig hebt, je weet ze liggen he nu). ’s Avonds als vrouw alleen naar huis wandelen langs onverlichte wegen? Geen probleem! Ik moet weliswaar zeggen dat ik dat in België ook deed en mij daar ook nooit op mijn ongemak gevoeld heb, maar het verschil is: ik werd wel aangesproken of nagefloten. Hier word ik gewoon niet bekeken of aangesproken (of ’t moet een Abig (goedenavond) zijn) en dus is er ook geen aanleiding om je misschien onveilig te voelen.

Was het contact met mijn collega’s lang moeilijk door de taalbarrière, dan bleken ze zich na de breuk met J. te ontpoppen tot eerste klasse helpers: vijf minuten (!) nadat ik over de breuk vertelde, contacteerde een collega al iemand bij wie ik kon gaan wonen. Ook op sociaal gebied gaven ze mij heel veel tips (leuke plekjes in mijn nieuwe stad, het voorstel om mee te moestuinieren in de tuin van een collega…). Blijkt dat Zwitsers gigantisch behulpzaam zijn én dat vanzelfsprekend vinden.

Ik laat het allemaal wel heel idyllisch klinken; er zijn zeker ook nadelen aan dit land en niet alles is altijd en overal even rooskleurig. Maar los daarvan, ervaar ik hier een algemeen gevoel van vertrouwen en optimisme. Smijt daar al die grandioze natuur bovenop en jup, ik heb hier mijn plekje wel gevonden 🙂