De 7 van 2017: eerste keren

Het blijft een van mijn favoriete overzichtslijstjes: een opsomming van dingen die ik het afgelopen jaar voor de eerste keer deed. Soms hele kleine dingen, soms hele grote. Alles vermelden zou wat teveel zijn, maar deze 7 – en een sjiek 😉 – sprongen er in 2017 uit:

  • Ik had voor het eerst een eigen moestuin en dat was zo tof om te doen! Dat ik het moestuinieren zo miste in de tweede helft van het jaar, deed mij vrij snel besluiten in mijn nieuwe stad op zoek te gaan naar een nieuwe tuin en – mooi toeval – vandaag tekende ik het contract voor mijn tweede moestuin 🙂 . Maar de eerste keer een moestuinplan uittekenen, bedden aanleggen, zaaien, planten, schoffelen, blij zijn om de quasi volledig afwezige slakken én oogsten, dat gebeurde in 2017!

Moestuin (Le petit requin)

  • Hoewel ik al langer financieel een bijdrage aan een aantal goede doelen lever, deed ik dat dit jaar voor het eerst ook lijfelijk door deel te nemen aan Loop naar de Maan: daarvoor sportte ik voornamelijk, maar doneerde ik ook voor het eerst mijn haar. Goed voor een klein attackske toen de kapper er de schaar inzette, maar vooral voor twee lange staarten die in de vorm van een pruik hopelijk een beetje steun kunnen geven aan iemand die een gevecht moet leveren waar geen mens mee zou mogen geconfronteerd worden.

Le petit requin

  • Ik werd voor de eerste – en hopelijk laatste… – keer gedumpt… Wat de allerzwaarste eerste keer is die ik ooit heb moeten meemaken, maar tegelijk ook zorgde voor een paar heel mooie eerste keren: ik woonde voor het eerst met Zwitsers samen en maakte voor het eerst Zwitserse vrienden (tevoren bleef het beperkt tot andere expats). Ik verhuisde voor het eerst met de fiets, wat toch een beetje goedmaakte dat ik alle meubels noodgedwongen moest achterlaten.
    Maar bovenal: ik had voor het eerst in mijn leven een appartement helemaal van mij alleen: geen ouders die de huur betalen (zoals op kot), geen medehuurders (zoals in mijn eerste woning na mijn studies), geen onderhuur… nope, alles enkel en alleen van mij, nah! 😉 En hoewel ik opzag tegen een aantal eerste keren die dat ook met zich mee zou brengen (o.a. een aansprakelijkheidsverzekering afsluiten), liep dat allemaal heel vlotjes en zorgde het vooral voor een boost in mijn zelfvertrouwen.

Le petit requin

  • Op werkgebied was het ook een spannend jaar: ik kreeg voor het eerst een contract van onbepaalde duur (in het buitenland sowieso, maar eigenlijk ook algemeen, want in België werkte ik als zelfstandige…). En dat contract bracht weer wat andere eerste keren met zich mee: meerdere projecten leiden, een offerte opstellen, vergaderingen leiden, alleen gebouwen beoordelen en contact hebben met de eigenaars (wat misschien niet zo moeilijk klinkt, maar ’t blijft toch altijd afwachten of ik hun Zwitsersduits ga begrijpen 😉 )… Jup, jup, ’t was een uitdagend werkjaartje!

Le petit requin

  • Op sportgebied probeerde ik een aantal sporten voor de eerste keer: zo deed ik in de zomer stand-up paddling, wat op een rustig meer vooral heerlijk ontspannend is, zocht ik mijn evenwicht tijdens het slacklinen (maar vond het nog niet 😉 ) en startte ik met een cursus kickboxen!

Le petit requin

  • Al beleefde ik ook in de sporten die ik al langer beoefen een paar eerste keren: niet alleen dook ik voor het eerst in de Middellandse Zee, ik deed ook een eerste duik met een stage fles (ofte: een extra fles om langer onder water te kunnen blijven). The perks of diving with technical divers 😉
    Ik kocht een nieuwe koersfiets, mijn tweede ooit, maar wel mijn eerste in carbon (dat verschil!) en ik dook voor het eerst onder in het wondermooie Hallenbad City in Zürich. Daar wilde ik al sinds mijn verhuis naar dit land (meer dan 3 jaar geleden!) naartoe en ik snap echt niet waarom ik daar zo lang mee gewacht heb.

Hallenbad Zürich (Le petit requin)

  • Tot slot bracht ik al reizend voor het eerst een bezoek aan Mozambique (weliswaar maar een ieniemienie stukje van het land, maar toch: ik was op Mozambikaanse bodem 🙂 ) en ontdekte ik de steden Genua, St. Gallen en Aken.

Mozambique (Le petit requin)

16 reacties

  1. Wat moedig om zo’n stuk van je haar te laten knippen. En nog veel moediger is iets huren voor jezelf.

    • Het moedigste moment in heel dat haar knippen was het op mijn uitdagingenlijstje zetten en op dat moment viel het nog wel mee, omdat het nog helemaal niet concreet was (het was nog niet zeker dat we zoveel geld zouden inzamelen, het was hoe dan ook nog ver weg). Eens het effectief zover was, was ik blij dat ik “moest” omwille van die uitdaging, want toen was de moed ver te zoeken 🙂

    • Haha, merci! Al ben ik heel zeker dat iedereen veel mooie eerste keren beleeft in een jaar, ik ben gewoon de “freak” die ze ook bijhoudt 😉

  2. Slacklinen is best moeilijk, he. En kickboksen extra stoer. Echt een goed idee om stil te staan bij je eerste keren, maar ik vergeet zulke dingen dus, he.

    • Die dagelijkse foto’s die ik neem, helpen daar heel erg bij eigenlijk! Zo zou ik die eerste offerte, die eerste keer zwemmen in het Hallenbad, misschien zelfs ook die eerste keer slacklinen, met grote zekerheid compleet vergeten zijn had ik er geen foto van genomen 🙂
      En ja, slacklinen is echt moeilijk! Ik doe nochtans graag evenwichtsoefeningen bij yoga en ben daar niet zo slecht in, maar eens dat op een wiebelende draad moet gebeuren… ahum! Heb jij slacklinen ook al (vaker) gedaan?

  3. Oh, wat haar. Wat goed dat je dat deed zeg. Ik vind het al met al toch een heel mooi ‘eerste keren overzicht’.

    • Ja, ik ook, ben blij dat ik het weer gemaakt heb, want eigenlijk had ik eerst absoluut geen zin in wat voor terugblik op het vorige jaar dan ook, maar door nu ook te focussen op de positieve dingen, zoals deze eerste keren, is het jaar toch al ietsje positiever geworden (wat niet wegneemt dat het gemiddeld genomen nog altijd een klotejaar was 😉 Maar dan wel eentje dat niet continu slecht was…).

  4. Eens men aan zo’n ‘eerste keren’ lijstje begint, staat men versteld hoeveel eerste keren er wel zijn in een jaar hé. Ik deed die oefening vorig jaar ook een keertje. Vond ik echt verrassend. Jouw jaartje was best wel goed gevuld met – gelukkig vooràl leuke eerste keren. Stand up padding lijkt simpel maar is het volgens mij niet. Dat bezoekje aan de kapper kan ik me voorstellen zal best wel ff schrikken geweest zijn. Maar als je dan weet dat het voor zo’n immens goed doel is, vergeet je dat denk ik ook snel. https://regenboogbui.wordpress.com/2016/12/27/2016-de-eerste-keer/

    • Ja, bij mij is het ondertussen het derde jaar op rij dat ik mijn “eerste keren” bijhoud en ik schrik er – in positieve zin 😉 – inderdaad ook nog telkens opnieuw van hoeveel het er weer zijn! Ik heb hier wel gefocust op de leuke eerste keren, kwestie van te beseffen dat 2017 niet continu slecht was, maar gewoon al het feit dat dat kan – focussen op vooral het leuk – is een fijn besef 🙂

  5. Een mooi lijstje van eerste keren, dus bravo! Knap gedaan!

  6. Deze lijst vind ik steeds zo leuk. Krijgen we meteen dat zwembad met het prachtige uitzicht nog eens te zien. Jouw haardonatie vind ik nog steeds hartverwarmend en je korte kapsel staat je ook echt mooi. Dat heb ik zelf in het echt kunnen bewonderen toen ik je in Antwerpen ontmoette. Wat fijn trouwens dat je opnieuw een moestuintje hebt gevonden. Dat wordt gezond smullen in 2018. Ik probeer nu soms ook te achterhalen wat ik het afgelopen jaar voor het eerst deed maar doorgaans zijn dat veel kleinere zaken. Al zijn die kleine zaken daarom niet minder fijn. Ik vond het immers heel tof om jou een keer offline te ontmoeten.

    • Oh, kleinere zaken zijn zeker niet minder fijn! ’t Is dat ik een aantal eerste ontmoetingen, zoals die met jou, al in een ander jaaroverzicht verwerkte, anders hadden ze hier ook tussen gestaan 🙂

  7. Heel veel eerste keren! Ik vind het nog altijd straf hoe je je staande hebt weten te houden ondanks alles wat er is gebeurd, en dan zeker zo ver weg van ‘huis’, al denk ik wel dat Zwitserland nu je echte thuis mag genoemd worden…

    • Merci! En ja, Zwitserland is ondertussen echt wel mijn thuis geworden! Nog meer door wat er gebeurd is, want het afgelopen jaar heb ik pas echt ontdekt hoe warm en verwelkomend Zwitsers wel niet kunnen zijn 🙂