Forchlauf 2015

In maart schreven Johan en ik ons in voor de Forchlauf, een loopwedstrijd hier in Zürich. Gisteren was het dan eindelijk zover! Toch wel een beetje spannend: onze eerste wedstrijd in Zwitserland, onze eerste avondwedstrijd (start om 19h) en voor mij meteen met ruime voorsprong de langste waar ik ooit aan deelnam, aangezien ik tot nu toe wedstrijden liep van maximaal 5 km (en dat meervoud klinkt trouwens spectaculairder dan het is hoor: het gaat er om welgeteld vier, verspreid over ongeveer 15 jaar 😉

Wedstrijdgegevens

• Afstand: 15,1 km
• Hoogtemeters: 265 hm
• Parcours: quasi de hele tijd door bos, op een paar 100 m na volledig onverhard
• Temperatuur: het is hier in Zürich momenteel heel warm (richting 30 °C). Heel plezant, maar ik hoopte toch op een plaatselijke koudegolf 🙂 Uiteindelijk bleek het tijdens de wedstrijd gemiddeld 26 °C te zijn, maar gelukkig liepen we het merendeel van de tijd in de schaduw.
• Bevoorrading: drie stuks, elk met banaan, sportdrank en water, al hield ik het enkel bij dat laatste aangevuld met een tabletje druivensuiker. Misschien niet ideaal, maar ik word mottig van sportdrank, dus dat was zeker geen optie. Ik at de dag ervoor en ’s middags pasta en twee uur voor de wedstrijd een paar pannenkoeken en een energybar. Sowieso drink ik altijd veel water, maar nu heb ik er tijdens de dag nog iets meer op gelet omwille van de temperaturen.

Opwarming
Onnozel misschien, maar ik had schrik om teveel op te warmen, omdat 15km al uitdagend genoeg zou zijn, laat staan nog meer kilometers. Ik hield het dus bij een paar kleine rondjes en veel stretchen.

Wedstrijd

• KM 0: de 21,1 en 15,1 km starten samen om 19h, 10min later gevolgd door de lopers van de kortste afstand, 7,5 km

• KM 2,5: steil stuk naar beneden, zo gaat het vlotjes. Maar wacht, het parcours gaat straks langs hier terug, dus ik moet na 12,5 km die 12% naar omhoog, aaaargh!
• KM 3: euh, wat rijdt die fietser van de organisatie hier nu? Ow wacht, dat is de begeleider van de eerste loper van de 7,5 km, hoe rap loopt die wel niet? (achteraf zag ik in de uitslag dat hij 17 gemiddeld liep! En er zo ook voor zorgde dat ik nipt niet de splitsing met de korte afstand haalde zonder door een paar lopers ervan ingehaald te worden 🙂 )
• KM 4: de eerste bevoorrading. Al lopend van een bekertje drinken is verdorie lastig, mijn neus zit vol water en mijn t-shirt ook. Al is dat laatste niet zo erg, want de afkoeling is meer dan welkom.
• KM 6: ahoi, de eerste van de 15,1 km is daar ook al in de tegenovergestelde richting!
• KM 7: oh, irritante loper in mijn buurt! Ik begrijp dat bergop lastig en dat je moet stappen. Ik begrijp ook dat het misschien niet plezant is dat ik je inhaal op die stukken, maar om mij dan op de plattere stukken volle gas voorbij te vliegen en 100 m verder weer te voet te gaan… ik weet niet hoor, maar volgens mij is dat niet de beste looptactiek (gelukkig komt er na een paar keer haasje over een lang stuk bergop, waardoor ik hem definitief kan afschudden).
• KM 8: we zijn ondertussen teruggedraaid en ik ben blij dat ik daarover kan denken “al” i.p.v. “nu pas”. Ik loop wel helemaal alleen ergens achteraan te bengelen. Ach ja, dat is nu eenmaal mijn natuurlijke habitat tijdens loopwedstrijden.
• KM 8,5: we zitten terug samen met de 21,1 km, waarvan de eerste ondertussen al gepasseerd is. Gedaan met quasi alleen lopen, vanaf nu word ik continu ingehaald door de snelle lopers van de lange afstand. Ook gezellig.
• KM 10: damn, er zit verdorie de volle 100 m asfalt in en ik voel mijn linkerknie steken. Hopen dat die pijn overgaat in het bos, want die 5 km die ik nog moet doen is op zich niet veel, maar als die kniepijn erger wordt, kan dat nog heel lang duren.
• KM 11: tweede bevoorrading, nog “maar” 4 km te gaan. Dat gaat hier lukken jong (de kniepijn is quasi weg)!
• KM 12: te vroeg gejuicht, het gaat plots moeilijk vooruit, dat beetje bergop is voldoende om veel pijn in mijn onderrug te voelen. En bah, zo meteen komt dat hele steile stuk van 12% er nog aan. Even checken, hoe lang ben ik eigenlijk al aan het lopen? Oh waw, 1u29′! Dat is keigoe, ik ben helemaal niet slecht bezig, ik ga die 2u die ik wilde lopen gewoon nog halen ook, want ik ga echt wel niet meer dan een half uur bezig zijn aan die laatste 3 km. Joehoe! (ofte: laat eens een dipje verdwijnen)
• KM 13,5: het steilste stuk is achter de rug, ’t was lastig, ik heb er nog eentje te voet opgeraapt, maar werd vooral zelf door veel lopers ingehaald, want mijn tempo viel er amper nog te omschrijven als lopen. Ach ja, het doet er niet meer toe, het is voorbij, nog 1,5 km met hoogstens een licht knikje bergop. Tempo omhoog!
• KM 15,1: ik ben er! In een voor mij zotte tijd van 1u49’08”, ofte 8,3 gemiddeld. Ik deed ongeveer even lang over de eerste als over de tweede helft; daarbij liep ik het snelst tijdens het eerste en het laatste kwart, in het begin door het “meezuigeffect” van de andere lopers, op het einde door het besef dat ik nog over had en dus sneller kon gaan lopen zonder te moeten vrezen voor een inzinking. En ahoi, ik heb de volle 9 lopers achter mij gelaten 😉

Een klein kwartier later komt ook Johan aan in een tijd van 2u02’22”, of dus 10,4gem over 21,1km. Ik vind dat ongelooflijk goed; hij is content, maar vindt het tegelijk ook een beetje jammer dat hij niet onder de 2u is kunnen blijven, ondanks dat hij de laatste 6km zijn tempo de hoogte heeft ingejaagd om het nog te proberen halen.
Zalig dat we dit soort dingen samen kunnen doen: allebei in spanning aan de start staan, nog een laatste kus vlak voor de start gegeven wordt en dan elk op ons eigen tempo en/of eigen afstand lopen om elkaar aan de aankomst content weer terug te vinden!

Achteraf
Goh ja, veel stretchen he 🙂 Ik voelde mij zelfs vlak na de wedstrijd niet kapot, dus misschien zat er wel nog meer in. Vandaag, een dag later, ben ik verrassend genoeg niet heel stijf. Ik voel mijn linkerknie wel, dus daar moet ik toch wat mee oppassen. Mijn benen zelf zijn niet stijf (t.t.z. ik kan normaal stappen ;-), maar voelen wel zwaar, dus vandaag houd ik het bij wat stretchyoga.

En dan nu? Vooral gewoon blijven lopen en mij amuseren met af en toe zo’n wedstrijd 🙂
Ergens denken we eraan om ons in te schrijven voor de halve marathon in Brussel begin oktober. Puur naar afstand ben ik vrij zeker dat ik het kan, maar ik vrees een beetje dat mijn knieën zoveel verharde ondergrond niet gaan kunnen verteren. Misschien proberen om dat langzaam op te bouwen?

Alleszins, ook al is mijn resultaat voor veel lopers waarschijnlijk peanuts, ik ben heel tevreden ermee en trots op mijzelf dat ik dit gekund heb. Ik, de eeuwige starter, de eeuwige “jeej, ik heb 4 km gelopen, laat ik anders weer eens stoppen met lopen gedurende een paar maand”, heb gewoonweg 15 km gelopen! Hoeraatjes voor mijzelf 😉