Halve marathon Genéve: de voorbereiding, deel 2

Half maart kregen jullie al een eerste, nogal uitgebreid, verslag van de voorbereidingen in aanloop naar mijn eerste halve marathon. Morgen is het zover, tijd dus voor een verslagje van hoe het tweede deel verlopen is.

Daar waar ik in het eerste deel van de voorbereiding gemiddeld genomen wel het aantal voorziene kilometers in mijn trainingsschema haalde, kan het tweede deel kort samengevat worden als lichtelijk dramatisch. Dé grote schuldige is mijn enkel, die vanaf de week na de vorige update pijn begon te doen en dat nu eigenlijk nog steeds af en toe doet. Lief van mijn lichaam dat het zich solidair toonde met Johan, maar allebei een – weliswaar andere soort – enkelblessure hebben, dat was nu precies toch ook niet het plan… Al is het voor mij bijlange nog niet zo erg als voor Johan, want die heeft door zijn blessure de geplande marathon moeten inruilen voor de halve.

Die enkel zorgde er in alle geval voor dat ik weken aan een stuk niet verder kwam dan trainingen van 5km per keer en dat meestal maar 1 à 2x per week. Half april gingen we langs bij onze trainer/kinesist, die liet weten dat er vocht op mijn ligamenten zit, maar ook dat ik gerust mocht verder trainen (en in mijn schema het aantal trainingen van twee verhoogde naar drie per week). Vanaf dat ogenblik heb ik dus weer wat meer gelopen, al durfde ik het toch niet echt aan om voluit te gaan. Wetende dat ik die enkel al twee zwaar verstuikt heb en die ligamenten dus echt wel een zwak punt zijn, wilde ik het toch niet te hard pushen. Lopen is tof en een halve marathon een leuke uitdaging, maar er een blessure op lange termijn door oplopen, is het mij nu ook weer niet waard.

Gelukkig lukte het vorige week met 18,8km eindelijk nog eens om – vrij pijnloos – een echt lange afstand te lopen, want met al die korte afstanden begon ik wat schrik te krijgen dat ik weliswaar mijn conditie onderhield, maar dat mijn lichaam onvoldoende voorbereid zou zijn op de lange afstand die een halve marathon voor mij toch wel is (die ene 18km die ik al deed, dateert ondertussen namelijk alweer van half februari). Die afstand ging – met rugzak – al bij al vrij ok, al had ik halfweg toch een serieuze dip en bestond de laatste 3km vooral uit een eindeloze herhaling van “ik ben er bijna” 🙂 . Deels motiverend dus voor morgen, want als ik bijna 19km aankan en mijn enkel niet zo hard voel, dan zal die 2km extra ook wel nog lukken. Deels demotiverend, want ik weet met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat ik ga afzien (ok ja, dat had ik eigenlijk al wel kunnen weten, maar mijn hoofd was het ondertussen mogelijks wat idealer gaan zien 😉 ).

Bovendien, en dat is eigenlijk echt wel niet zo tof, bleek vorige week uit een bloedonderzoek dat ik met een ijzertekort en bloedarmoede kamp. Ondertussen neem ik al een week ijzersupplementen, maar aangezien het momenteel ook “die periode van de maand” is, voel ik daar nog geen effect van. Integendeel, deze week kroop ik al drie dagen op rij rond 20-21h doodop in bed, daar waar ik normaal eerder rond 23h ga slapen… Geen idee wat het effect daarvan morgen zal zijn, maar dat ik niet topfit aan de start ga kunnen staan, is jammer genoeg een feit.

Door de combinatie van bovenstaande factoren vermoed ik dat mijn gemiddelde dichter bij mijn gebruikelijke 8 à 8,5 km/h zal liggen en zeker ver van de 10km/h die mijn testresultaten aangaven als mogelijkheid. Ach ja, zo weet ik dat er nog progressie mogelijk is bij een volgende wedstrijd, ahum 😉

Maar serieus, sowieso stel ik mij geen specifieke tijd als doel voor morgen. Het is de allereerste keer dat ik zo’n afstand ga lopen; gewoon uitlopen lijkt mij al meer dan prestatie genoeg. Al heb ik wel één doel, hetzelfde dat ik bij elke loopwedstrijd heb: niet laatste worden 😉 En verder zo weinig mogelijk afzien en zoveel mogelijk genieten! Hopelijk helpt onderstaand zicht daar wat bij…