Week 2015/43 in woord en beeld

De week startte met de uitslagen van de Zwitserse verkiezingen en die waren niet meteen om vrolijk van te worden. De SVP, de Zwitserse Volkspartij, haalde immers bijna 30% en laat dat nu net ook de partij zijn van de referenda tegen de “massa-immigratie” en tegen de bouw van minaretten. Een van de meest linkse en progressieve partijen dus, jullie horen het al, hum hum… Op zich zijn wij van alle buitenlanders voor hen waarschijnlijk nog de minst “erge”, blanke, hoogopgeleide westerlingen die we zijn, maar troostend vind ik dat nu ook niet bepaald, integendeel! Laten we zeggen dat het niet meteen de dag was dat ik mij hier het meest welkom voelde…

Los van de uitslag waren die verkiezingen wel interessant om het politiek systeem hier wat beter te leren kennen; zo worden de leden van de Bondsraad (de regering) blijkbaar niet bepaald op basis van de grootste partijen, maar worden er uit de grootste partijen telkens een of maximaal twee mensen gekozen, zodat elke partij zijn aandeel heeft in de regering en dus ook mee verantwoordelijk is.

Behalve lezen over politiek 😉 groeit hier vooral de stapel architectuurlectuur. En toch heb ik het gevoel dat ik de laatste weken precies niets meer lees… Die boeken en artikels zijn namelijk allemaal wel interessant, maar geen boeken waar je echt in kan verdwijnen (al is het maar omdat ik geen enkel ervan echt van A tot Z moet lezen, maar eerder overal stukjes). Het ontspannend aspect ontbreekt dus nogal en ik hoop dat ik daar binnenkort wat meer evenwicht in vind.

Ook sporten tijdens de week lijkt de laatste tijd steeds minder vaak te lukken, dus wanneer het er wel van komt om bijvoorbeeld te gaan lopen is het des te meer genieten, zeker als er naast het pad plots overal paddenstoelen verschijnen! Al bleken mijn benen dat bij deze training duidelijk niet zo aanmoedigend te vinden, want ik slaagde er niet eens in om 4 km aan één stuk te lopen, toch wel een dieptepunt dit seizoen. Mijn instelling varieert dan van een strenge “aaargh, stom lijf, doe toch eens wat ik wil” tot een milde “ach, ik ben moe, dus is het logisch dat mijn lijf niet mee kan én denk toch eens aan hoe fantastisch het ooit was om 3km te kunnen lopen”.

Gelukkig hadden we deze week ook een kort reisje naar de Provence gepland, ideaal om mijn hoofd even wat rust en afleiding te bezorgen. Lang leve mijn nonkel die daar een huis heeft én dat dan ook nog eens uitleent! Donderdag was een rijdag, al was dat al sightseeing op zich met een route langs Genève en Grenoble én met zicht op mijn allerliefste Ventoux (en dat voor het eerst in 7 jaar) en als afsluiter een mooie zonsondergang bij aankomst.

Vrijdag verkenden we de omgeving op de fiets, goed voor 65km en 900 hoogtemeters en dus best wel stevig. Maar als je dat eind oktober kan doen in 20 °C onder een blauwe hemel en middenin een herfstige Provence (raar trouwens, na die streek zoveel jaren in zijn lavendelpaars zomerjasje te hebben gekend), dan valt die zwaarte best nog wel mee. We stopten ook regelmatig, o.a. in het pittoreske Tourtour en bij de waterval van Sillans-la-Cascade.

Zaterdag trok Johan er opnieuw met de fiets op uit; ik moest jammer genoeg thuisblijven om wat lectuur van die stapel van hierboven door te nemen voor onze groepspresentatie van binnen een paar weken. Beetje balen, al was het wel leuk om dat deels buiten op een terrasje te kunnen doen. En met een etentje in Sainte-Maxime en even voelen aan de Middellandse Zee was er nog meer dan genoeg vakantiegevoel!

Zondag was het vrij bewolkt, maar desondanks warm genoeg voor een tweede / derde fietstocht. Omdat ik nog wat verder wilde werken in de namiddag en Johan op zaterdag nogal had doorgereden, kozen we niet voor de oorspronkelijk geplande Gorges du Veron, maar wel voor een toertje langs de Abdij van Le Thoronet en het meer van Carcès. Die Gorges du Verdon houden we wel voor een volgende keer; het was hoe dan ook genieten van de omgeving. Zalig om er zo eens eventjes een paar dagen tussenuit te kunnen knijpen, ’t was nog meer nodig dan ik op voorhand besefte en het zorgde voor de nodige afstand om wat knopen door te hakken.