30 day song challenge #8: Drugs druuugs
Dag 8, een nummer over drugs of alcohol. Als ik aan drugs denk, dan hoor ik meteen “iedereen doet hier drugs, druuugs”. ’t Is dat dat uit een tv-serie komt of we waren al aan het einde van deze blogpost 😜
Het eerste nummer waar ik aan moet denken, is Leave a light on van Tom Walker. Het origineel, dat ook van hem is, valt onder de categorie “bwa ja, ok”, maar de akoestische versie is wat mij betreft rillingen-over-de-rug-goed.
Ga ik het wat verder terug zoeken, dan kan ik natuurlijk niet om Heroin van The Velvet Underground heen, een nummer dat ik pas na een tijdje leerde appreciëren. Eigenlijk is dat een groep waar ik algemeen eens wat meer naar zou willen luisteren, want behalve hun “banaan”-album, ken ik er eigenlijk amper iets van. Wel iets meer van een aantal van de bandleden, waarbij ik door een opmerking van Johan plots besefte dat ook Perfect Day van Lou Reed, dat mij niet aan drugs deed denken, er via de film Trainspotting toch aan gelinkt is.
Of Golden Brown van The Stranglers, dat de wonderlijke combinatie van zware melancholie met een vleugje vrolijkheid heeft. Ik zat mij al af te vragen wat ik van hen nog meer kende, botste toen op Always the sun, maar ook op Peaches, dat ik al lang kende, maar op een of andere manier nooit had verbonden met Golden Brown. Die nummers zijn zo verschillend, dat ze in mijn hoofd blijkbaar niet van dezelfde groep konden zijn 🙂
Als het Belgisch mag zijn, dan komt Not an addict van K’s Choice in mij op. Of Suds and Soda van Deus natuurlijk, kwestie van niet enkel drugsgerelateerde nummers te vermelden. Uit dezelfde periode als dat laatste, al zouden ze naar mijn gevoel evengoed uit mijn puberjaren kunnen dateren, omdat ik er toen het meeste naar luisterde, is er ook het wondermooie Under the bridge van The red hot chili peppers.
En zo kom ik langzaam toch weer dichter bij het heden. Waar ik ga eindigen met Macklemore & Ryan Lewis, een duo dat ik dankzij mijn broer leerde kennen, al heb ik lang niet meer beluisterd dan Can’t hold us, Irish Celebration en Thrift shop (dat laatste zou overigens de ideale soundtrack zijn voor een Fair wear Friday-bericht over tweedehands kledij…). Recenter ontdekte ik het nochtans al in 2005 verschenen Inhale deep, dat perfect in deze categorie past:
Ah Haaike, wat leuk! Zo fijn om je gedachtegang te kunnen volgen en weer eens te beseffen dat we veel gemeen hebben 🙂 van die “drugs, druuugggs” (hahahah) tot aan de Peppers en alles daartussen, zo herkenbaar!
Xx
Haha, zo leuk dat je die drugs, druuugs ook kent! Johan kende dat helemaal niet, tsss 😉 Gelukkig staan een deel afleveringen op youtube, dus we gaan dat gat in zijn cultuur wel kunnen vullen 🙂
“Golden brown” is een nummer uit mijn kindertijd dat vaak werd meegezongen, zeker in de auto, maar wat heeft het lang geduurd voor ik wist dat het over drugs ging!
Mijn eerste reactie was “Lucy in the sky with Diamonds” van The Beatles, ook al zou dat niet over LSD gaan naar het schijnt 😉
Och ja, natuurlijk, Lucy in the sky with Diamonds!
Ik had dat bij Golden Brown ook heel lang niet door, al heb ik eigenlijk ook geen idee wat ik dan wel dacht dat het betekende 🙂
Ah kijk. Met Macklemore heb ik niks, hélemaal niks 🙂
Maar zoals hierboven al gezegd: jouw redenering richting nummer is altijd de max om te lezen. Een blogpost waar ik altijd naar uitkijk, jouw muziekposts!
Merci, dat is leuk om te horen! Eigenlijk raar, ik heb amper over muziek geschreven de afgelopen jaren, maar ik vind dit ook echt heel plezant om te schrijven.
Ben nu wel benieuwd wat scheelt er aan Macklemore? 😉
Goh, niks speciaals, ik hoor het gewoon niet graag, mijn ding niet. Nogal hard gehypet op StuBru, maar toen ik ging luisteren, vond ik het maar niks.
(misschien ben ik er gewoon te oud voor, haha)
Ha, die hele hype op StuBru heb ik compleet gemist eerlijk gezegd. Mijn broer kende hem al van voor de hype, heeft er ooit nog in Brussel in een kleinere zaal een concert van gezien en vindt het spijtig dat dat nu niet meer kan, omdat hij inderdaad zo populair geworden is.
Maar inderdaad, soms is een af- of voorkeur voor muziek ook gewoon niet uit te leggen, gewoon gevoel 🙂
En in Brugge spreken ze allemaal Brugs, Bruuuuuuuugs!
Hahaaaa, toevallig gisteren nog over gehad met mijn broer, tijdens een wandeling waar we ons ergerden aan de vele lege blikjes carapils int wild *zucht*
Ik moest bij de prompt direct aan Cigarettes & Alcohol van Oasis denken, om overduidelijke reden 🙂
Haha, is dat dan niet Bruhs, Bruuuuhs? 😉
Cigarettes & Alcohol ken ik nog niet, ga het meteen eens opzoeken. De titel past inderdaad perfect 🙂
Doordat Studio Brussel de neiging heeft om met momenten bepaalde nummers zot te draaien was het eerste nummer dat me te binnen schoot dat “Drank en Drugs” nummertje van een zomer of twee terug. Dan toch veel liever een aantal van de nummers die jij opsomt.
Hmm, ik ben duidelijk niet meer mee met de Belgische radio, want dat nummer had ik totaal gemist. Al is het inderdaad geen groot gemis als ik het zo hoor 🙂
Nee hoor, daar heb je niets aan gemist. 🙂
hmm die willy’s en marjetten ken ik niet. Ik had spontaan aan trainspotting gedacht, ‘k had minder inspiratie dan jij.
Er is ook maar één seizoen van Willy’s en Marjetten gemaakt, als ik het mij goed herinner. Vond het wel jammer, want die serie was bij momenten echt hilarisch.