Bruxelles ma belle
Dag Brussel, dag schone stad,
schone stad, ja, hoeveel lelijks jou vandaag ook werd aangedaan, hoe onwezenlijk ook de beelden die ik al de hele dag aan het bekijken ben. Niet dat het compleet onverwacht is, want laten we wel wezen, eigenlijk was het niet zozeer de vraag of dan wel wanneer jij geraakt zou worden. Omdat wij er als wereld blijkbaar niet in slagen om iedereen dezelfde kansen te geven, om iedereen een gelijkwaardig leven te bieden, om in al onze ongelijkheid gelijk te leven.
Daarom is het niet onverwacht. Daarom is het niet minder erg. Het is vreselijk. Het raakt mij en hoe hypocriet ik het ook van mijzelf vind, het raakt mij meer dan een aanslag in Damascus, meer dan een aanslag in Parijs. Omdat jij, Brussel, ook een beetje mijn stad bent. De stad waar familie en vrienden wonen, werken, ademen, zijn. De stad waar ik mijn hart verloor, eerst aan jou zelf, gij schone lelijke stad, daarna aan dat West-Vlaams ketje dat mijn hart nog elke dag wat harder doet slaan. De stad waar ik mij thuis voel zoals geen enkele andere dat kan.
Vandaag lig jij overhoop en hoewel ik blij ben dat niemand van de mijnen geraakt is en ik mij kan wentelen in de veilige cocon van mijn nieuwe land, zou ik vooral bij jou willen zijn. Je hand vasthouden, een pleister kleven en een kusje geven. Zeggen dat het allemaal wel goed komt.
Want dat zal het. Je gelooft het nu misschien niet, je bent ook nog te hard aan het bloeden. Maar dit is niet jouw eerste litteken, wel het vreselijkste, maar niet het enige. En ook dit litteken zal dichtgroeien en ooit gaan we er samen naar kijken en denken dat we er sterker zijn uitgekomen. Dat we er lessen uit geleerd hebben, dat er dingen verbeterd zijn.
Ik denk het, ik hoop het.
Bruxelles, ma belle, word snel weer beter. Ik denk aan jou!
Liefs,
Haaike
Wat een mooie, oprechte brief aan Brussel!
De vreselijke gebeurtenissen van vandaag doen me verdriet. Mijn hart gaat uit naar de familie en vrienden van de slachtoffers, de mensen die hierdoor rechtstreeks geraakt worden, en naar alle Brusselaars.
♡
<3 terug. En merci om te verwoorden wat nog meer in mijn hoofd zat, maar ik er niet uit kreeg!
Mooie, oprechte brief. Ik schreef het ook allemaal al van mij af op mijn blog…
En inderdaad, dit doet ook meer met mij dan de andere aanslagen. Mijn bed staat dichter bij deze slechte show.
’t Is dat he, het zijn plaatsen die je kent. En niet van een reisje ooit, maar van er vaak te komen. Niet dat ik nu met angst in Brussel zal rondlopen, maar gewoon het feit even angst te voelen of de jouwen ok zijn, is genoeg om dit als “erger” te doen voelen.
<3
mooi geschreven, ik krijg er kippenvel van…
Heel moei en ontroerend, Haaike. Mijn gedachten zijn in Brussel <3
Samen met jou zijn ook mijn gedachten bij dat mooie Brussel. Ik ben ook nog eens in m’n pen gekropen… Mooi verwoord Haaike. Ik word er ook stil van.
Bedankt om dit gevoel te verwoorden!
Mooi verwoord, kippenvel. Ik krijg voorlopig geen letter op papier. Ik kan alleen maar stilletjes huilen en aan de slachtoffers denken.
Prachtig, ik zou het niet beter kunnen zeggen! Brussel mijn favoriete Belgische stad waar je je inderdaad kunt thuis voelen, wie je ook bent. <3
Mooi beschreven Haaike. Mij lukt het blijkbaar niet om de gevoelens en twijfels die deze (én voorgaande) gebeurtenissen bij me oproepen onder woorden te brengen. Daarom vind ik het waarschijnlijk ook zo knap dat anderen dat wel kunnen én dat iedereen het op zijn eigen manier doet. De ene met woorden, een andere met foto’s of cartoons. Sommige in de vorm van hulp en solidariteit, anderen door muziek. Bij mij blijft het grotedeels opgekropt doordat ik het niet goed kan omschrijven. Een kaarsje branden deed ik dan weer wel.
Prachtige brief…… <3